NUTTIGE HANDWERKEN VOOR MEISJES!

Mijn moeder handwerkte zich suf. Zelfs in het Hospice zat zij nog hele nachten telefoonhoesjes van vilt te maken, begon ze nog een muts voor Olle maar kwam het allemaal net niet meer af.
Al haar handwerkspullen zijn nu zo onderhand bij mij en regelmatig vind ik tussen lapjes vilt zomaar ineens een tasje, zakje of iets anders.....
Van wie hebben wij dat toch, die ongebreidelde drang om te moeten handwerken? Nu en dan iets groots te moeten maken, maar vaker iets kleins? Na minstens 100 tasjes en zakjes (ik doe dat ook) zou je denken dat je daar wel klaar mee bent toch?

Het is een klus om al haar spullen te sorteren en ergens in dat kleine huisje van mij een goede plek te geven (noem het een Herindeling). Ik vind mijn huis vaak groot genoeg, maar soms zou ik zo'n heel groot oud pand willen hebben, waar zo'n oude scheikundekast in past waarin ik  al mijn schatten en geschiedenis prachtig, doch sober, zou kunnen tentoonstellen. Zo'n groot, ietwat pakhuis-achtig pand met grote kale muren, waar verder weinig in zou staan, zodat het robuuste goed tot zijn recht zou komen. Nee, ik zou het verder niet volstouwen met planken, lades, kastjes en decoreren met ditjes en datjes (dit laatste zeg ik ter geruststelling van anderen, want na een poosje zou ik dat heel voorzichtig toch wel doen ;-))
Afijn, ik heb niet zo'n huis en dus moet ik schuiven van boven naar beneden, dozen leegruimen, dingen wegdoen en vind ik van alles.

Zo ligt er nu al weken een document op mijn tafel waarvan ik niet weet wat ik er mee moet. Het zal wel weer een mapje worden, dat op een plankje, in de kast, op het zoldertje komt te liggen. Mijn moeder heeft er ook nog op geschreven: 'Indien geen belangstelling, dan vernietigen'. Gelukkig, we hebben de vrijheid.


Kijk, dit heb ik al jaren in mijn bezit.
Een merklap uit 1911 (volgens mij had ze best iets meer kunnen doen) van mijn grootmoeder. Zij was toen 13 jaar en ik  heb altijd gedacht: half af, het was haar hobby vast niet........

In vierde klassen nam ik het vaak even mee naar school (je borduurt dan kruissteken). Als 'dingetje', om de kinderen te laten zien.

Vervolgens lag het dan weer jaren ergens. Ik kwam het tegen bij de Herindeling.

Maar op mijn tafel ligt dus iets anders, en dat is dit, een diploma van mijn grootmoeder.

Haar Akte van Bekwaamheid voor huis- en schoolonderwijs in de nuttige handwerken voor meisjes.
Behaald toen ze net 17 was. Da's jong.
Er staat op dat het in Groningen ondertekend is, maar mijn oma woonde in Hengelo (O). Zou het examen daar in Groningen hebben plaatsgevonden?
Dat is dan toch een hele reis geweest voor een grietje van 17.
Ik vroeg me af waarom het drie papieren waren. Een officieel document en twee, simpeler, varianten daarop.

Is het logisch om te bedenken dat er toen nog geen kopiëer-apparaten waren en je gewoon twee extra exemplaren meekreeg?
En waarom zit dat onderdeel: 'Nader beschreven in Programma I 'er niet meer bij?

En, als je 17 bent en dit diploma haalde wat mocht je dan? Was je dan handwerk-juf? Wilde ze dat graag worden? Het was wel een brei- en verstel-oma, maar ik wist niet dat ze er een diploma voor had behaald. Ze naaide wel alle overhemden voor haar drie zoons, met een ongelofelijk precisie, maar dat weet ik natuurlijk uit overlevering. Daar had ze dus een diploma voor gehaald.

Ik probeer me te verdiepen in haar leven. Ze was 17. Ze wist nog niet dat ze vier kinderen zou krijgen, drie jongens en een meisje. Ze wist nog niet dat de Tweede Wereldoorlog zou uitbreken en ze, tijdens het bombardement van Hengelo, haar jongste zoon zou verliezen. Ze wist ook niet dat ze 6 kleinkinderen zou krijgen.....waaronder ik. Zo'n bijdehand kind dat altijd alles zou willen weten........ (als we uitbesteed werden, ging mijn zus altijd naar haar en ik naar mijn andere oma. Ze vond mij maar lastig zei mijn moeder later)

Ik heb het eeuw-oude nietje uit het document gehaald....moet je kijken.....dat was nog eens een document:

Wat een prachtig watermerk. Ik denk aan het laatst behaalde diploma hier in huis, het Havo-diploma van Pontus. Het komt er niet in de buurt zeg!

 Nu ja, als we dus onze handwerk-drang ergens vandaan hebben zal het van mijn oma Riek zijn.Ik zal het document in een mapje doen. Laat het nog even liggen in de kamer, maar ik heb er in elk geval over geblogd en al in een soort van virtuele kast gestopt. In het echt zal het op zolder belanden en hier toch eigenlijk ook. Met het schrijven van nieuwe blogs, zal het hier, van de eerste pagina verdwijnen en richting 'zolder' gaan.Hier gaat dat vanzelf, in het echt moet ik het doen.


O ja......in de la waarin dit waarschijnlijk zal belanden vond ik iets anders.
Ik zag ooit in een boek een merklap die ik beslist wilde maken. Ik maakte er kopieën van en in die la lag hij nog steeds. Wil 'm nu maar ECHT gaan maken.
Wie weet is er iemand die weet uit welk boek dit afkomstig is? Of is er iemand die zegt:'Die is leuk die wil ik ook wel? Laat het me maar weten.

Een schapen-merklap

En als iemand weet hoe je eieren in de sneeuw verstopt zonder voetstappen achter te laten hoor ik het ook graag!