Mensen komen op je pad.......

Soms komen er mensen op je pad en voel je dat er iets gebeurt.

Bij mij is dat zo.

En de afgelopen dagen gebeurde dat.

Je kunt tientallen mensen spreken, maar dan ineens lijk je iemand te ontmoeten en heb je het gevoel dat je de zelfde taal spreekt. Dat je elkaar verstaat.

In een andere laag.

Vandaag overkwam me dat.

Dat kun je niet afdwingen of opzoeken.

Ik voel het wanneer een moeder me ineens toevertrouwt dat ze wenst dat haar zoon bij mij in de klas komt.

Ik wil niet zeggen dat we nu meteen een generatie schelen, maar leeftijdsgenoten zijn we zeker niet.

Dat wat we zeggen lijkt gewoon een leuk gesprek, maar ik voel een soort kleurenpalet (ik haat het woord 'klik', maar hum...dat dekt misschien de lading).

Een gelijkgestemdheid voel ik en dat maakt me vrolijk.

Klinkt dat zweverig? Nou ja, dat zal dan wel.

Voor mij voelt dat helemaal niet zo.

En of ik over een aantal jaar....en of haar kind dan....het doet er niet toe.

De dag schrijdt voort, ik vind het koud en heb ook echt het gevoel dat ik zes dagen werkte.

Dat klopt ook, want het was Open Dag vandaag. En hoe leuk dat ook is, je bent wel gewoon aan het werk.

Aan het eind van de dag móet ik nog even naar een winkel. Ik ben ook maar een mens en ik voel 'koopdrang'. 

Het is nog net geen sluitingstijd en hoewel we elkaar nauwelijks kennen heb ik weer dat gevoel.

Dat je elkaar verstaat.

We hebben het  gewoon, aan het eind van de dag, over de zorg voor onze ouders.

Zomaar, terwijl je dat niet van te voren bedenkt.

Ze laat me iets zien waarvan ze zegt; 'Jouw blog inspireert me en ik denk dat je dit leuk vindt......'

Ik geniet van dat soort momenten en ik groei ervan.

Het maakt dat ik me minder moe voel en dat ik de dag, die koud is, toch als een dag met een gouden randje zie.

Dus eh.......die vrouwen wil ik bedanken. Het was een mooie zaterdag.

De avond is gevallen en ik hoor een nieuw geluid. De ransuilen die al drie jaar mijn boom bevolkten zie ik niet. Echt, overdag zijn ze er niet.

Ik hoor ze wel. Met een luid en duidelijk 'OEH'.

Alsof ze zeggen willen......'Je hoeft me niet te zien, om te weten dat ik er ben'.

Mooi!

Het doet me denken aan De kleine prins.

Men ziet het best met het hart. Het belangrijkste is onzichtbaar voor het oog. (pfff, vrij vertaald ;-))