gluten-bwlah-vrij

http://cakeletsanddoilies.blogspot.com.au/

Zo, en na die opgewekte dag van gisteren, vind ik het nu allemaal gedoe.

En dat zeg ik zodat niet iedereen denkt dat hier 24/7 een zonnestraaltje rondloopt.

Ik wil een koekje uit een trommel, ik wil taart op een terras.

Ik wil niet moeten bedenken wat ik nu weer voor lekkers zonder gluten zal gaan eten.

En natuurlijk weet ik dat het buitengewone onzin is en dat er veel en veel ergere dingen op de wereld zijn.

Echt.

En dus kijk ik op mijn gezellige Pinterest prikbord met 'lovely food', sla de meest prachtige broden van voor die glutenvrije tijd over (Ooooooooooooooooooo) en concentreer mij op het bovenstaande.

Dat ziet er fantastisch uit vind je niet?

Ik heb er alles voor in huis.

Maar niets werkt mee.

Mijn weegschaal is niet ingesteld op hoeveelheden als 165 gram.

Ik heb geen amandelschaafsel en mijn springvorm kan ik ook niet vinden.

Er valt een ei uit mijn handen, de deeghaken doen niet wat ik wil en ik heb nog twee appels en die moeten er ook in.

Ik zoek het amandelmeel en gooi ondertussen een zak linzen om en als ik die wil opruimen, vallen de pompoenpitten uit een zak die ook niet helemaal goed dicht zat.

De taart gaat in de oven (of is het een ovenschotel als het in een ovenschotel gebakken wordt?)

en die mag straks wel verdomd lekker zijn.

In de oven lijkt het meer op een enorm gebakken ei dan op een taart en ik snap wel waarom er eigenlijk amandelschaafsel op had gemoeten. En poedersuiker. Heb ik niet. Slagroom.....dat heb ik wel. 

De taart moet eerst VOLLEDIG afkoelen, voor je hem kunt eten.

Maar ja...inmiddels zijn we al anderhalf uur verder en snijd ik hem toch. Beetje lauw.

Het lijkt meer een toetje.....beetje drabbig. Ok, de smaak is goed. Het moet citroenerig zijn en dat is het ook. Ik ben niet zo gek op citroen. Maar goed, je kunt niet alles hebben.

En met de mededeling dat het leven een FEEST is, maar dat je zelf de slingers op moet hangen  (en dat doe ik dan ook maar ;-))besluit ik deze post.

Uit-gemopperd.