vrijdag 7 maart 2014

Hunebedden.

Ik vertelde de kinderen over hunebedden.
Over de onvoorstelbare kracht die mens en dier aan de dag legden om stenen van wel 20.00 kilo op hun plaats te krijgen.
Over de mogelijke manier waarop ze dat deden, maar dat dat nog steeds niet zeker is dat het werkelijk zo gegaan is.


In de pauze stonden een paar kinderen in mijn prachtige boek over hunebedden te kijken.
Ze waren diep onder de indruk terwijl ze allemaal regelmatig met hun ouders over de Drentse dreven wandelen en stuk voor stuk hunebedden hebben beklommen.
Een van de kinderen had duidelijk aanvullende info.
'Juf, tegenwoordig zijn er nog steeds mensen die verschrikkelijk sterk zijn.
En dan echt heel sterk hè? Dat zijn gehandicapten. Die kennen soms hun eigen kracht niet'.



Je begrijpt zeker wel dat ik niet begon te lachen maar heel begripvol reageerde hè? Hij gaf er zelfs een naam van een kind bij. Ik ken dat kind ook. 'Die kan gewoon een slee trekken waar wel vier kinderen op zitten!'.
Wow, dan ben je wel heel sterk.




3 opmerkingen:

  1. Oh.. geweldig mooi!! Ontroerend ook, wat is het toch een voorrecht om met kinderen te mogen werken/leven!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. alleen een kind kijkt gelukkig ook naar de mogelijkheden van de medemens met een beperking! En niet alleen maar naar wat hij niet kan.Super mooi verhaal! Groetjes Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat zeg je precies goed Petra. Hij zei het zonder oordeel. Dat vond ik mooi.
    Madelief.

    BeantwoordenVerwijderen