Spreekbeurten.

De vierde klas is de klas waarin veel verandert.

Ik schreef daar al vaker over.

De kinderen worden meer en meer aardeburger en meer meer kijken ze over de grenzen van hun eigen vertrouwde veilige wereld.

Soms geeft dat een gevoel van onveiligheid en er kunnen grote vragen ontstaan.

Het licht op de overloop moet ineens weer aan of de slaapkamerdeur moet open blijven.

In de klas voeren we filosofische gesprekken en de vragen zijn talrijk.

De kinderen willen weten of ik wel in God geloof.

Ze willen weten hoe ik mijn Lief ontmoette.

Aan de ene kant willen ze groot worden, maar het liefst moeten dingen ook bij het oude blijven.
Als ik ineens een witte trui aan heb, of naar de kapper ben geweest wordt daar licht ontstemd op gereageerd: dat andere was beter ;-).

We zingen meerstemmige liederen en dat is werkelijk feest.

Grote harmonie en disharmonie wisselen elkaar af.

En in deze klas maken de kinderen voor het eerst een werkstuk. Dat deden ze over hun woonplaats waarbij ik ze vroeg naar de geschiedenis, maar ook naar het leuke van hun stad/dorp.
Wonen ze in een fijne straat? In een fijn huis?
Ouders moesten er over het algemeen best wat bij helpen. De een werd blij verrast door de manier van werken van zijn kind, de ander kon enig gezucht niet onderdrukken.

Nu zijn we bij deel 2.......de kinderen houden een spreekbeurt over een dier.
Ik geniet er intens van, zie hoe groot de kinderen worden en zie hoe goed ze die spreekbeurten voorbereiden. Veel kinderen schrijven nog alles op en lezen dat net te snel en ietwat statisch voor.
Ik zie hoe spannend ze het allemaal vinden en vrij vertellen in de klas, uit het hoofd, vind ik nu niet het belangrijkste. Ik zie de voorbereiding, de moeite, het plezier, de toewijding.......
Zo hebben we al een spreekbeurt gehad over de poolvos (met kleurplaat), de koala (met kleurplaat), de dolfijn ('die eet makreel en dat heb ik ook voor jullie meegenomen.....nou ja, gerookt, dat doet een dolfijn niet. En ik heb het zelf ook nog niet geproefd'.), de waterschilpad (met kleurplaat) en gisteren de kip (met gevulde eieren).
Bijzonder was het feit dat de kip mee was.

(met toestemming van de moeder van Saar)

Saar was er duidelijk mee in haar nopjes, zoveel aandacht voor haar Liefje.
En Liefje zelf? Ach, die hoorde je niet klagen.
Soms vergeet ik dat lang niet alle kinderen een kip ooit van heel dichtbij zagen.

'Juf, wat heeft ze eigenlijk grote pupillen'.
'Wat voelt dat kammetje grappig'.
'Wat zitten die veren mooi in elkaar, kan ik haar vel ook zien?'
'De ogen gaan net andersom dicht als bij ons'.

Liefje doorstond dit alles glorieus terwijl haar normale leefomgeving toch gewoon in het bos is.
In alle rust (nou ja, misschien soms mee in een fietsmandje ofzo) .

De inhoud van de spreekbeurt was heel 'eigen'. We werden bijgepraat over de Cloaca, kippenfarms en de herkomst van de kip.
'En nu vertel ik jullie waar de kip van afstamt, want dat weten jullie vast niet. Zij stamt af van de dino's en weten jullie welke? Nou?' (een gepaste stilte......)
'Van de Tiranosaurus Rex!' (Ik heb niks met dino's, dus of dit goed geschreven is?)
Een zucht van bewondering ging er door de klas.
'Dat had ik precies in mijn hoofd, echt pre-cies!', roept de Uitbundige.

Nou ja, dat vond ik dan ook wel het vermelden waard. Liefje....familie van de T-Rex.
Het leek wel alsof ze mee-las met de spreekbeurt en net even parmantiger door de klas stapte na de tijd......

Volgende week zijn andere kinderen aan de beurt.
Er staat ons nog heel wat te wachten. Het paard, de hamster, de ijsbeer en de adder......
we gaan het allemaal nog meemaken!
De ouders? Die wil ik echt complimenten maken.....er is hard gewerkt en begeleid.
De kinderen leren van elkaar en dat vind ik het allermooiste. Ze luisteren en kijken en zien heel goed hoe mooi het is als je alles uit je hoofd doet.
Dat hoeft niet, dat mag!