Lege kruidenpotjes en een gebroken arm.

Nou ja, daar had dit berichtje over moeten gaan.

Over kruiden-potjes.

Maar het wordt ineens iets anders.

Dat van die kruiden-potjes kan ik ook wel in één regel af.

Ik spaar die lege ronde potjes van de A.H......omdat ze zo goed zijn voor één of twee bloemetjes.

Dat dus.

Maar daar gaat het niet over.

Aan het eind van de gymles struikelde een kind over de voeten van een ander kind.

Een onbenullig valletje..........

Maar aan de manier waarop hij zijn arm pakte zag ik dat het helemaal niet goed was.

In al die jaren voor de klas heb ik wel eens een gebroken sleutelbeen meegemaakt (een week of vier geleden, botsing op het plein) en een pols die dik werd, maar waar na een foto in het ziekenhuis gelukkig niets mee aan de hand was (eergisteren), maar nog nooit heb ik een arm gezien waaraan je gewoon kunt zien dat'ie gebroken is.........WOW.

Gelukkig was er een stagiaire die bij de klas bleef. Mijn sjaal diende als mitella (ja, er zaten er ook twee in de tas die we bij ons hadden) en ik belde school voor versterking.

Ondertussen liep ik met het kind naar school.

Twee collega's kwamen me tegemoet.

Oma zou hem halen en kwam net aanrijden. Wat fijn dat zijn moeder vlak naast school werkt.

'Juf, ik ben er een beetje bibberig van' zei hij tussen zijn tranen door.

'Ik ook hoor', antwoordde ik.

'Ja, dat voelde ik wel toen je me droeg'.......Mitella af, nee toch weer om, bezorgde moeder en oma in de auto.

Collega was in mijn  klas, ander broertje werd met spoed uit de klas gehaald. Eigenlijk zijn wij een geoliede machine zeg. 

'Zeg, dat abonnement op kneuzingen en breuken van armen en benen moeten jullie maar even opzeggen', hoorde ik mijn collega zeggen. Mee eens!

In al die jaren kun je dit niet oefenen. En ik geloof dat ik in een aantal dingen goed ben, maar dit vind ik nu niet meteen mijn sterkste punt. Die arm en dat kind, brrrrr...... en wat was hij stoer. 

Toen ik na schooltijd even zat, voelde ik me licht trillerig. En dat ben ik nog niet helemaal kwijt.

Ik heb gezegd dat ik vanavond bel en zal blij zijn als ik weet wat er nu precies aan de hand is.

Mijn eigen Pontus had ooit een gebroken vinger.....een scheurtje in zijn onderarm-bot.....maar daarvan was ik niet zo van de rel als nu. Bah!

Goede gedachten en bloemetjes stuur ik hem maar. Ik die k*t-kruidenpotjes van de A.H.

Update.......Zijn arm is onder narcose gezet. Er hoefde niet geopereerd.

Hè hè, juf kan slapen ;-).