Hoe moet ik dat vertellen?

Hoe moet ik jullie vertellen hoe de afgelopen dagen waren?
Ik weet niet of ik de goede woorden vind, maar ga het proberen.

Mijn huis is een puinhoop, want de dagen waren vol.

Vol van alles.

Eigenlijk begon het dinsdag al.

Ik vertelde over van Gogh, we schilderden en plakten.....

We beschilderden ook stenen.

Voor Hannah's Lief.

Gisteren liepen we naar Balloo.

Ik besloot om geen foto's te maken.

Ik kan geen foto's maken en tegelijkertijd het juiste met de kinderen doen.

De woorden vinden, de aandacht geven, de kudde leiden, en vrij laten........

En ZIJ schreef er prachtig over. Dat had ik niet mooier kunnen doen.

Het was een bijzondere dag gisteren, maar met een flinke vergadering als toetje was ik mijn energie gisteren wel verschrikkelijk kwijt.

En dan ben ik ook maar een mens.......en zwoegde me de avond door.

Vannacht sliep ik heerlijk.

En vandaag togen we naar het bos.

Het bos van Hannah.........

Zomaar twee dagen buiten.

Twee dagen vrij en twee dagen samen.

Want zo voelde dat.

Het was een dag met een gouden randje.

Wat zeg ik: Het was een dag met een verschrikkelijke vette gouden lijst.

Witte donderdag en ik ben er nog stil van.

Het begon al met een prachtig verhaal van mijn collega en ik leidde het muzikale gedeelte.

Na afloop van het verhaal gingen alle kinderen staan en zongen we.....

'O lovely spring'.

Ik weet niet hoe ouders dat voelen (die zaten beneden te luisteren), maar als ik daar de maat sta te zwaaien en de kinderen om mij heen hoor zingen voel ik een enorme rijkdom.

Je voelt als het ware hoe 'de landing' in kinderzielen is. Zo zuiver en zo puur.

 Mijn ultieme 'juffen'- maar ook mensengevoel kwam volledig aan haar trekken.

Juf als ik ben volg ik het schema in mijn hoofd.

Snel weg (nog even een preek over het vervoer per auto;-)) om er als eerste te zijn.

Mijn stagiaire ging ook mee. Fijn was dat.

In het bos was het vuur al ontstoken. Heerlijk dat Hannah's Lief daar zo rondliep.......

En vanaf het moment dat de kinderen aankwamen was het feest.

Feest voor de kinderen, feest voor het bos, feest voor de moeders die mee waren en feest voor mij.

We zongen, speelden, kookten, bakten, verzamelden, maakten mooi, voelden de natuur, voelden rijkdom, voelden kracht, voelden elkaar en vierden het Leven. Samen.

 ZIJ blogde er al over en deelde deze foto's met mij (Dank je wel Arnika!).

Want ik maakte ze niet.

Ik was er deel van.

Van deze prachtige dag!!!!

Nu, een dag later blogde ook Hannah er over. Het is nu al met al een heel overzicht geworden.
Mooi.

Weet je, ik ben helemaal geen gelovig opgevoed mens.

Ik leerde gaandeweg, ik zocht mijn eigen weg.......

Maar ik geloof en dat geloof ik heilig, dat wij vandaag geleid werden.

Door een goed gesternte, dat sterrenstof op ons deed neerdalen.
Zomaar, op deze Witte donderdag.