Gisteren ging de telefoon.
Het was tante Ineke.
Tante Ineke is helemaal geen tante.
Het is het buurmeisje van mijn moeder.
Van vroeger.
Heel vroeger.
Haar moeder, tante Nans, was de buurvrouw waar wij
vroeger op visite gingen. Tante Nans en meneer van den Berg.
Zo waren de verhoudingen daar en ik vroeg me nooit af waarom.
Wij gingen naar Tante Nans en meneer van den Berg.
Of naar tante Ineke en oom Daan.
Zo waren de verhoudingen daar en ik vroeg me nooit af waarom.
Wij gingen naar Tante Nans en meneer van den Berg.
Of naar tante Ineke en oom Daan.
Tante Ineke belde.
En dat is bijzonder.
In de tijd dat mijn moeder zo ziek was hadden we regelmatig contact, daarna weer een stuk minder.
Zij stuurde me foto's van mijn moeder, een briefje tot troost.........
Zij stuurde me foto's van mijn moeder, een briefje tot troost.........
Ik nam op en hoorde dat haar stem zwak klonk.
Wel háár stem (en ze heeft een bijzondere stem moet je weten), maar zo zwak.
En ze vertelde dat ze in het ziekenhuis lag.
En dat het helemaal niet goed met haar ging.
En dat ze slechte berichten had gekregen.
Ze had nog aan de arts gevraagd: 'Denkt U dat dit allemaal met een sisser af kan lopen?'
Maar de arts ontnam haar die gedachte.
En ze belde mij.
En ik zei dat ik me vereerd voelde dat ze me belde.
En of ze bang was.
En dat was ze.............
'Hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg ik (zij doet namelijk zelf niet aan U en tante)
Als het nog mag, word ik tweede Pinksterdag 83' zei ze.....
'Hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg ik (zij doet namelijk zelf niet aan U en tante)
Als het nog mag, word ik tweede Pinksterdag 83' zei ze.....
'Ach kind, ik lees je blogs zo graag'.
Doe je iedereen de groeten?
Ik ken ze niet zo goed, maar door jouw schrijven toch een beetje.
Je kinderen en je Lief. Geef ze allemaal een kus van mij'.
En dus schrijf ik nu over tante Ineke.
Die geen tante is, maar toch een beetje als familie voelt.
Op deze Stille Zaterdag waar de dood en het leven zo nadrukkelijk aanwezig zijn.
Doe je iedereen de groeten?
Ik ken ze niet zo goed, maar door jouw schrijven toch een beetje.
Je kinderen en je Lief. Geef ze allemaal een kus van mij'.
En dus schrijf ik nu over tante Ineke.
Die geen tante is, maar toch een beetje als familie voelt.
Op deze Stille Zaterdag waar de dood en het leven zo nadrukkelijk aanwezig zijn.
Wat een mooie relatie beschrijf je hier. Over een tante die geen tante is. Herkenbaar! Die stem ook, sommige mensen hebben dat, dat je hun stem altijd direct zal herkennen. Bijzonder. Ik kan tante Ineke niet anders dan veel sterkte, liefde en kracht wensen.
BeantwoordenVerwijderenWat schrijf je mooi over je "tante" en dan ook nog zo liefdevol omlijst met: vergeetmenietjes, gebroken hartjes en viooltjes die voor vriendschap staan. Ik wens jou tante Ineke kracht toe en wat fijn dat je met haar nog praten over betere tijden. Deel herinneringen die zijn zo waardevol. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenOntroerend".."."...............
BeantwoordenVerwijderenLeven en dood.. zo ver weg en zo dichtbij...
BeantwoordenVerwijderenWat bijzonder en waardevol jullie contact.. heel ontroerend Madelief!
Veel kracht en liefde voor jullie allebei!
Ik las je stukje gisteravond en ik was er stil van. Zo ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenIk moest aan mijn (overleden) tantes denken. Zulke tantes zijn zo speciaal. Ze weten soms zelf maar half hoe speciaal.
Ja en nu heb ik geen woorden voor je stukje, heel ontroerend en ook mooi geschreven, Ik wens je kracht en sterkte. Ook voor Tante Ineke, als ze dit leest.
BeantwoordenVerwijderenGoh...wat mooi heb je dat weer beschreven...want wie heeft niet zo'n "tante" ik wel...meerdere zelfs!!!!
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte voor je tante...en jij bedankt voor dit mooie stukje!!!!
Och jeetje. Ik wens jou en jouw tante Ineke heel veel sterkte. Dat zij jou dicht aan het hart ligt, begrijp ik al uit dit liefdevolle blogje.
BeantwoordenVerwijderenHeel ontroerend beschreven.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte voor Tante Ineke en jou.