Mijn innerlijke monnik.

Ik ben iets aan het leren.

Kijk, van nature ben ik wellicht iets opvliegerig van aard.

Noem het gedreven, energierijk, enthousiast......

De keerzijde is dat je snel iets voelt, of meent te voelen....

intuïtie, voorgevoel...met de nodige emotie daarbij. En ja, negatieve emotie. Ook.

Ik moet mijn innerlijke monnik ontwikkelen.

van het www.

Een week of twee geleden hing er een briefje aan een stok in mijn tuin.

En hm......anderen vonden me vooringenomen, maar de toon vond ik lastig.

Voor het gemak heb ik de naam maar verstopt, ik ben niet uit op hetze.

Ik belde niet. 'Wees zo goed en bel nummer (ook verstopt, leek me wijs ;-)),

ik ben in mijn tuin en wil niet zo goed zijn als ik geen vraag zie.......

Gisteren stond dezelfde stok driftig vastgebonden aan mijn emmer met onkruid.

Zo vast dat ik zeker wist dat mijn gevoel goed was.......

Ik kreeg de knopen er niet uit.......de stok bleef vastzitten aan mijn emmer.

De schrijver had problemen met iets en ik had daarmee te maken.

Ik had het gevoel dat het om de buurman van mijn tuin ging, maar zeker wist ik het niet. Het voorspelde niet veel goeds.

Ik belde toch......

'Hallo' klonk het aan de andere kant van de lijn. 'Wie bent U?'

Ik vroeg beleefd wie hìj was en de man ontstak in woede.

'U belt mij en ik vraag naar uw naam en nummer, dan bel ik u terug'. 

Waarom moet ik mijn naam zeggen als die ander dat niet doet?

Ik zei dat ik zijn nummer op een briefje in mijn tuin had gevonden en moest bellen....en dat dus deed.

'Ik kom er aan' zei hij.

Op mijn vraag waarover het dan in vredesnaam ging wilde hij eerst niet antwoorden, maar goed, het ging om mijn afvalberg (nadrukkelijk geen composthoop). Die was ook in zijn tuin gekomen.

O jee.......de man met wilde tuin en een takken- en stokkenberg van een meter tot op de grens van onze tuinen was boos.

Dus ik ging kijken. En ja, wij hadden inderdaad onze berg met blad en compost net zo hoog als de zijne laten komen en ze raakten elkaar.

Afijn, nog geen week geleden leerde ik dat je ook anders naar moeilijke mensen kunt kijken.

Blij kunt zijn dat je door dat soort ontmoetingen je 'innerlijke monnik' kunt ontwikkelen.

Dankbaar kunt zijn omdat je ze tegenkomt.........omdat jij daar iets van kunt leren.

Dus......

Ik trachtte (en dat vind ik echt heel lastig) in die stand te komen.

Ik harkte nog wat, schoffelde wat....tot een auto voorreed.

van het www.

De man bleef boos, vond dat ik aan uitlokking deed door blad op mijn hoop te gooien, want bij wind kwam dat in zijn tuin. (Rondom onze tuinen staan minstens 20 hoge bomen en die veroorzaken al dat blad)Ik had zijn hekje geruïneerd......en mijn troep lag in zijn tuin.

We keken samen.

'Uw berg laat u altijd wat woekeren en er planten er overheen groeien, ik dacht dat ook te doen.

Leek me gezellig (we hadden er allerlei papaverzaad op gegooid....aan onze kant dan)

Dat was een AANNAME.........

Ik kwam terug op zijn woord 'uitlokking'. Dat leek mij ook een AANNAME.......

De man had geen tijd om er bij te blijven staan en te zien of wij het juist zouden herstellen.

Daar moest hij dan maar vanuit gaan......(is dat een AANNAME?)

En dat ik nog steeds mijn naam niet had gezegd en hij nog niet wist met wie hij te maken had, vond hij zeer onbeleefd.

En....en dat doe ik NOOIT, ik noemde slechts mijn achternaam. 

En we moesten dan maar vrede sluiten vond hij, maar (en ja dat is een AANNAME) zijn uiterlijk kwam niet overeen met dat aanbod.

'Dat lijkt mij op deze aarde het allerbeste.......' zei ik nog. 'VREDE'.

Pfff...mijn innerlijke monnik........ ik was me werkelijk van geen kwaad bewust. Ik spit al een jaar alle kweek uit de grond die onder het hekje doorpiept vanuit zijn tuin.......(en daar konden wij het gisteren niet over hebben) en haal honderden zaailingen van weet ik veel wat weg omdat alles torenhoog staat en feestelijk uitdwarrelt over mijn tuin. 

Lief had al die tijd op het bankje gezeten en niets gezegd. 'Dag meneer' klonk het vanaf het bankje, toen de man verdween. 'O, dag meneer......' klonk het terug.

En nu ga ik straks weer naar mijn tuin. Mijn innerlijke monnik draait overuren........

Ik wil die man eigenlijk even niet zien......maar ik tracht dankbaar te zijn. 

Dat ik hem tegenkwam........

van het www.

Op zich had ik gehoopt dat ik niet meteen aan zo'n meesterproef  werd onderworpen in mijn proces mijn innerlijke monnik te ontwikkelen. Ik voel wel dat ik nog een beste weg te gaan heb.......

Uiterlijk zag het er wel redelijk uit denk ik, maar innerlijk weet ik dat dit nog dik onvoldoende is.

Echt, DIK onvoldoende.