Grootmoeder.

Het is inmiddels alweer een jaar of 15 geleden dat deze foto gemaakt werd.

Op het moment van maken wist ik niet dat het de laatste foto zou zijn die er van mij en de kinderen gemaakt werd terwijl wij nog een gezin waren met een vader, moeder en drie kinderen.

We waren in Frankrijk en zwommen eindeloos in de Brette.

Het jaar erna was ik een alleenstaande moeder met een volle baan en nog altijd die drie kinderen.

Het was hard werken en zeker in het begin niet altijd leuk.

Soms dacht ik dat ik het niet zou redden, maar door het bijspringen van opa en oma lukte het toch altijd maar weer.

Terugkijkend kan ik me niet voorstellen dat het anders gegaan zou zijn. Het is goed zoals het is en ik had toen niet gedacht dat ik dat ooit zou zeggen.

Nu zijn ze groot. 

De middelste moet nu werkelijk gaan afstuderen, de jongste zit   nog middenin zijn studie.

De oudste.....ach die oudste, je ziet hem hierboven, hij was toen drie.

Hij is bijna 27 en wordt in augustus Vader. Samen met zijn Lief...........

Wat vliegt de tijd, de Kringloop van het Leven.

Zoon wordt Vader, Moeder wordt Oma.
Tot drie jaar geleden zag ik bij het woord Oma vooral mijn moeder voor me.
Nog een poosje.......en dan ben ik het.

Hoe dat voelt? Ik kan me er nog weinig bij voorstellen, behalve dat je ergens toch voelt dat er een nieuwe mensenkind op de wereld gaat komen, dat via mijn kind  met mij verbonden is.
Tegelijk zijn er mensen om dat kind heen die dezelfde titel zullen dragen, opa en oma......die in dezelfde lijn met dit kind verbonden zullen zijn als ik. Dat is toch een gekke gedachte, ook omdat wij  (nog) geen enkele band hebben.
Vanuit het diepst van mijn wezen voel ik dat er een kind geboren gaat worden dat me niet onberoerd zal laten, maar hoe het me zal beroeren......ik ben vol verwachting, laten we het zo maar zeggen.