Hey..........

Het was 2010 en ik leerde een jonge vrouw kennen.
Ze zou mijn dochter kunnen zijn. Ook blije ogen, een lachende mond en vol van het leven.
Met haar vader had ze een innige band.
Soms belde ze 's avonds laat omdat ze ergens alleen fietste.
Hij kletste haar dan het donker door.
Het afscheid verliep volgens bepaald patroon:
'Dag,doei, dahag, doei doei doei....dag'.

Zij ging op vakantie en belde hem  vlak voor thuiskomst.
'Pap, ik heb iets laten doen.....ik heb in Turkije een tattoo laten zetten.
Vader, tegen de 60 vond het vreselijk en probeerde zijn gelijk bij mij te halen.
Maar eh......ik begreep het wel.


Ze had twee vlinders op haar schouder laten zetten, een kleintje en een grote.
De grote kon ze net een kusje geven als ze haar schouder optrok......

'En als ik dan mama mis, zeg ik haar gedag en geef ik haar een kus.'
En dan kuste ze de vlinder op haar schouder......

Ik vond het mooi.
Zij leerde me dat je zonder moeder wel verdrietig kunt zijn,
maar ook weer blij.
Dat het leven zonneschijn belooft.......als jij die zien wilt.

En zij zong de hele dag  dit lied. 

Toen leefde mijn moeder nog. Ik keek naar die jonge vrouw,vond haar aandoenlijk en prachtig, maar voelde niet wat zij voelde........

Ik schreef al eerder over Wende Snijders en legde haar CD weer in mijn auto. Dat is toch de plek waar ik het meest muziek luister.

En toen ik vanmorgen met een voorzichtig zonnetje, in de vroege morgen tussen de velden doorreed, hoorde ik ineens:




Hey! Are you okay?
Do you feel safe?
Is there something we forgot to say?
And does it matter anyway?
All I know is that I really would have loved
To tell you about the things I did today.

Met dank aan Pinterest.

Het ontroerde me, die woorden, die stem en die herinnering.
Ineens begreep ik haar, die jonge vrouw en voelde ik wat zij toen voelde.
Dat is het grootste gemis. Gewoon, vertellen wat je deed vandaag. Onbenullige dingen, kleine dingen.
Zij was 17 toen haar moeder overleed, ik nog net geen 50. Natuurlijk is dat een verschil. Maar het gevoel.......ik bedacht me wat het toch een proces is, tussen moeders en dochters.

Overmorgen  wordt mijn dochter 23. Ik zal haar eens even voor het laatst bellen terwijl ze 22 is.
Gewoon, even horen wat ze deed vandaag.......