Tierlantijntjes.

Is het de juf in mij die tegenwoordig vaak Wikipedia raadpleegt om te zien of dat wat ik wil zeggen ook werkelijk kant en wal slaat? Of herkent iedereen die blogt dat wel een beetje?

Het maakt wel dat ik me in allerlei zaken ineens meer verdiep, wil weten......en dat vind ik eigenlijk heel leuk.

Goed, de PAARDENBLOEM.

Tot 2005 gold er voor dit woord (met een tussen -n-) 'de paardenbloem-regeling'. Daarin werd bepaald dat samengestelde woorden waarin het eerste deel een dier was en het tweede deel een plant een tussen -n- kregen. Het was nog de tijd van besse-sap en pere-jam (dat zou technisch gezien van één bes en één peer kunnen zijn en daarom zonder die -n-) Daarom is het altijd paardenbloem geweest en na de spellings-wijziging in 2005 bleef dat ook zo. 

De paardenbloem (Taraxacum officinale) kent in Nederland veel namen. Op Texel noemen ze het konijnentong, in het zuiden vaak pisseblom. In Friesland hynsteblom en in West-Friesland brievenbesteller.

Het een heeft te maken met de medicinale werking het ander met het vervoer van de zaden. 

Mijn kinderen noemden het vroeger altijd blaasbloemen ;-), maar dat noemt Wikipedia niet.

Toen wij vroeger een grote tuin hadden stikte die van de paardebloemen, want ik koesterde ze. Ik woonde toen in het bos en hunkerde aan het eind van de winter zo verschrikkelijk naar kleur en voorjaar dat ik blij was met de eerste bloeiende paardenbloem. 

Uren konden de kinderen in de weer zijn met een bak water en een mesje om TIERLANTIJNTJES te maken.

Om tierlantijntjes te maken neem je een bakje koud water.

Je neemt een stengel van de paardenbloem en snijdt die meerdere keren van onder tot boven in. Daardoor krijg je dunne sliertjes stengel. 

Je legt ze in het water en in een mum van tijd krullen ze helemaal in elkaar.

Dit is het begin............

......en hierboven zie je het eindresultaat.

Vervolgens regen ze dan al die tierlantijntjes aan een draad en maakten er een ketting van.

De paardenbloem is eetbaar. Nu is het wel zo dat het volwassen blad scherper smaakt dan het jonge blad. Jonge blaadjes kunnen in de sla en je kunt er ook pesto van maken (in combinatie met knoflook,pijnboompitten,parmezaan en olie)

Om het blad zacht van smaak te houden werd de bloem ook wel afgedekt van licht (net als witlof). In België en Nederland wordt het eigenlijk niet te koop aangeboden, maar in de Zuidelijke landen schijnt dat wel zo te zijn. Door dat afdekken kreeg het de naam MOLSLA. (Ik ben gek op zogenaamde 'ditjes en datjes')

Ik kom nog heel even terug op de tussen -n- in de spelling. Na 2005 kregen alle woorden een tussen -n- maar bleven er uitzonderingen.

Die uitzonderingen zijn hier te vinden.

Goed om te weten is dat wanneer het om een uniek iemand of iets gaat er GEEN tussen -n- komt en daarom hebben wij altijd KONINGINNE-DAG gevierd (hoe uniek is zij) en hopen we ook op veel ZONNE-SCHIJN (mijn planeten-zoon sprak tegen dat wij maar één zon hebben, maar toch......van DE zon hebben we er maar één zei ik dan)