In de knop........

Regelmatig worden er bij ons kinderen aangemeld die al op een andere school zitten. Kinderen die hun schoolloopbaan elders begonnen, maar dan om wat voor reden ook bij ons worden aangemeld.
Ik vind het altijd een feestje om een gesprek te hebben met zo'n nieuw kind, want dat gebeurt er nadat ouders tot aanmelden besloten hebben. Wij informeren bij de school waar het kind vandaan komt, maar willen het kind ook graag zien.

Vandaag kwam er een nieuw jongetje. Ik had hem al gezien op de open dag en na een gesprek met onze schoolleider meldde zijn moeder hem  aan.
Mijn collega kijkt dan mee en schrijft en ik doe vooral.
Kinderen zijn meestal wat gespannen als ze binnen komen. Twee juffen en niet weten wat je te wachten staat is nogal wat. Aan ons om de spanning snel weg te nemen.

Een jongen voor groep 3, laten we hem Brian noemen. Brian is een donker jongetje met een bos krullen, grote glimmende bruine ogen en een stevige mond met, nee zonder voortanden.

Als ik hem vraag wat hij het leukst vindt op school zegt hij zonder aarzelen: 'Buiten spelen'. Ik glimlach en vraag wat hij dan het één na leukste vindt. Hij kijkt me even aan en zegt dan: 'Binnen spelen'. De toon is gezet.
'En lezen?' vraag ik.......'Rekenen', antwoordt hij.

Ik laat hem zijn naam schrijven op een groot papier. Hij spiegelt nog wat en schrijft blokletters. Zijn achternaam kan hij ook al. Hij is in april jarig zegt hij en dan wordt hij 6 (hij is van oktober.......)

O ja, en hij mag eigenlijk al op de gang lezen, maar juf houdt hem in de klas. Dat is beter voor hem.
Ze hoeft niet op hem te mopperen, maar zet wel af en toe zijn stoel recht, zegt hij. ' Maar dan zegt ze niks, ze doet dat gewoon!'

Haha, voor de juffen onder ons, heb je al een beetje een beeld?

Ik schrijf op een papier: Brian is nu in de klas.
                                     Dat is leuk.
                                     Ik hoop dat hij het ook leuk vindt.
Hij leest het en ik hoor: 'Jawel'.  ( Leesproces op gang gekomen zie ik mijn collega schrijven)

Ik gooi met een bal, hij vangt.....telt tot 20 en moeiteloos terug. Kan vooruit- en achteruit lopen en tellen en klapt en stampt met mij mee......(Zit goed in de beweging schrijft mijn collega)

Hij tekent een lemniscaat om twee stippen en vergist zich maar even. Tong uit zijn mond......' Het is een brilletje', hoor ik hem zeggen. Cirkel, vierkant, driehoek benoemt hij en hij lacht.

Tot slot vraag ik hem een boom, mens, huis en zon te tekenen. Als ik het hem laat herhalen vergeet hij het huis........dan gaat hij aan de slag. Na een aantal minuten is hij klaar en ik zie geen boom.....'Hé, ik mis nog één ding' zeg ik. Hij kijkt, slaat op zijn hoofd en tekent er een boom bij. MET appels........(Moet maar veel tekenen, schrijft mijn collega. Boom heeft wortels en appels.......stevig)

Hij heeft geen vragen voor ons, maar ik nog wel voor hem. 'Met wie woon jij?' vraag ik. Hij vertelt dat hij met mama woont en zijn papa in Amsterdam.
'Maar ik ga naar Afrika om te wonen over een tijdje', zegt hij.
Papa gaat daar wonen, mama ook en de hond voelt zich daar ook thuis.
'Wanneer is over een tijdje?', vraag ik.
Als ik moeilijk kijk als zijn antwoord 'Volgend jaar' is, zegt hij dat het ook nog wel een jaar langer  kan duren.
'Wat denk je, moet ik het daar met mama over hebben, of is dat nog niet nodig?', vraag ik.
Hij kijkt me aan, houdt zijn hoofd een beetje schuin en ik zie een glimlach: 'Nee, dat is nog niet nodig hoor', zegt hij. (mijn collega schrijft niets op maar onze blikken kruisen elkaar.......'veel fantasie' denken we allebei).

Ons beeld is:
Fantasievol kind, heeft duidelijke grenzen nodig, zit goed in zijn vel en moet stevig aan het werk gezet worden.Leesproces is goed op gang gekomen, rekenen ook. Tijdsbesef is nog niet groot.

Met het beeld van dit mooie, drukke, grappige mensenkind rijd ik naar huis. Krijgt de leerkracht zijn handen vol aan.....maar dat is geen reden om hem niet te laten komen toch? Woensdag bespreken we onze bevindingen in de vergadering en daarna krijgt moeder bericht.

De Magnolia is vol in de knop en ik stop even voor wat foto's. School verdwijnt naar de achtergrond en ik geniet van het zonnetje, de ontluikende natuur en hoor de vogels fluiten.