woensdag 14 augustus 2013

ZAND!

Wat begonnen is als een grapje, als een feel-good item, dreigt steeds meer uit te groeien tot een 'dingetje'.
Kijk, ik houd ervan om iets mee te nemen van vakanties en plekken waar het goed toeven was.
Ik raap altijd wel iets op van de grond. Van elk wandelingetje, hoe klein ook, neem ik een steentje mee.......


Een goede tak verzaag ik en zit ik eindeloos te schuren.....




Of ik hang ze op.......






Maar zand....dat neem ik mee van bergtoppen, heidevelden, stranden en andere bijzondere plaatsten, droog ik en stop ik in potjes.
En sinds kinderen (en hun ouders) in de klas weten dat ik dat 'verzamel', nemen ze ook zand voor me mee. Zand, van overal over de wereld.
Zo heb ik zand uit Ghana, Marokko, Bali, Israël, Zwitserland, Denemarken, Noord-Viëtnam, Frankrijk en Portugal.

Bali, Portugal en Viëtnam.


 Soms krijg ik het in zakjes, soms in potjes. Ik probeer er een beetje een overzichtelijk geheel van te maken.
Mijn eigen zand komt van dichterbij huis hoor.....Zeeland, Vlieland en Schiermonnikoog, Balloo, Normandië en de Vendée.

Al die 'flauwekulletjes' zoals ik ze graag noem, probeer ik een goede plek te geven. Ik probeer het in de hand te houden zeg maar. En hoewel ik het zelf ongelofelijk geordend vind, zijn de meningen daarover verdeeld.

Vandaag kwam Kees zijn muskus-os-wol brengen. En hij had ook zand bij zich. Voor juf. Zand uit  Noorwegen..... Kijk dan, kind van de elementen.
Met toestemming van zijn vader......

En natuurlijk waren we blij om elkaar te zien. 'Heb je het fijn gehad?' vroeg ik hem. Hij stond verschrikkelijk 'ja' te knikken. 'En heb je zin om weer naar school te gaan?' 
'Nee!' was zijn antwoord. 
'Ik ook niet, nog lang niet. Ik moet er niet aan denken' antwoordde ik.
' We moeten elkaar  af en toe maar even aankijken volgende week, wat jij Kees. Het is niet anders hè?'
'Nee, we moeten het maar doen' zei hij. 'Hand erop?' vroeg ik. Hij keek me aan en we schudden elkaar de hand. Zo, de kop is eraf..........
Uit Noorwegen.

Het zand staat te drogen bij de achterdeur.
Over de wol volgt zeker nog een verhaal.



4 opmerkingen:

  1. Wat een prachtige foto van Kees. Vind je het gek dat een kind daar van geniet ;)? Daar zou ik ook wel een tijdje willen zitten om te genieten van het uitzicht.
    Ik stel me jouw huis nu voor als een klein natuurmuseum: een soort verlengde van de natuur, in jou huis. Lijkt me heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kees boft maar dat hij zo'n super juf heeft die hem begrijpt ..... en dan ook nog eens de Mus Kus ossenwol wil spinnen.

    De ouders van Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja school onze kinderen kijken er ook nog niet naar uit, vakantie is zo fijn. En wat een schatten in huis, heerlijk.

    BeantwoordenVerwijderen