zaterdag 29 juni 2013

Achter op de es.




Soms wil ik gewoon de zon zien ondergaan en dat kan zo mooi, hier achter op de es. Ik blogde er al eerder over.......
Het is een besluit dat ik van het één op het andere moment kan nemen.
Pak mijn foto-toestel en ben er binnen een paar minuten.



De koeien leken ons te verwelkomen, in een drafje kwamen ze op ons toe.

Twee koetjes staan er in die hele stille weide.
We zagen geen mens en hoorden geen auto.
In die stilte hoef ik alleen maar te staan, te kijken en te luisteren. En te ruiken.......en ik rook ze, luid en duidelijk: boskamperfoelie. Wat ruikt dat toch heerlijk.












O ja, en niet te vergeten....de zonsondergang.




Kwestie van een paar minuten. En dan is het gedaan. Moeten we weer wachten tot morgen. Want het wordt nooit zo donker of de zon komt weer op.

donderdag 27 juni 2013

Wat maakt het leven mooi?

Na de dag van gisteren, is er gelukkig weer een nieuwe dag. Een nieuwe dag met groentetuin en bloemetjes. Gewoon, even...omdat ik het op die plek zo naar mijn zin heb. Een paar foto's. Want dàt maakt het leven mooi!

Vijf meter goudsbloem.


 De eerste dahlia........


De courgette bloeit! (ronde courgettes zijn het)


De slaapmutsjes. Die kreeg ik zomaar via de buurman, net als de tuinmelde, Oost-Indische kers  en een klaproos-variant. Ze waaiden zo over het hekje naar me toe.







Zooooooooo mooi!





Maar nu terug naar de dag van gisteren.

'The day after'......echt! De vaart was er een beetje uit.

Ik was moe, de dag wilde niet vlotten en soms is vergaderen voor mij dan net te veel en luisteren lastig......

Toen ik thuiskwam stond er een doos bij mijn achterdeur.

Al vanaf klas 1 staat er voor de grote vakantie een doos bij mijn achterdeur........
Er zit dan een brief in van een 'Company' of een 'Stichting'........
Er komen woorden als 'international' in voor en het geheel is geschreven in bijvoorbeeld 'Goes'.
Het is duidelijk dat ik NIET moet denken dat het van een BEKENDE komt.

Het is het HJCDZD-pakket. Het 'Help Juf Carin De Zomer Door Pakket'.

Een fles wijn zit er zeker in, chocolade en veel producten van DIT prachtige bedrijf.
Vlak voor de kerstvakantie vond ik weer zo'n doos bij de achterdeur.
Er zat een lange brief bij met de mededeling dat ik nu alvast een pakket kreeg in plaats van zomer 2013.......
Het laatste pakket was dus om mij de winter door te helpen..........

Gistermiddag stond er toch een doos bij mijn achterdeur.
Gericht aan Madelief Weideveld.........dat is nieuw.

En weet je, ik was moe en was het zat, maar dat was op slag verdwenen.
De Gulle Gever heeft goed gekeken, geluisterd en gelezen.
Dit zat er in het pakket......met een excuus-brief dat het winterpakket wat eerder was, maar dat ze nu iets anders bedacht hadden. En altijd mag ik een klacht indienen als ik het er niet mee eens ben.
Tsss....niet mee eens. Ik geniet ervan.



Voor de duidelijkheid, de stenen hoorden ook bij het pakket. Ik ga ze stapelen, ik ga ze beschilderen, maar eerst ga ik er alleen maar naar kijken en ervan genieten.
Of ik nu werkelijk niet weet wie de Gulle Gever is? Nee, ik weet het niet zeker. Ik heb een vermoeden, maar soms is het mooi om een vermoeden vermoeden te laten zijn.
Waar het boek over gaat? Google maar.......
Kijk, dàt maakt het leven mooi.


woensdag 26 juni 2013

Onze school. Over zaaien, groeien en oogsten.





Gisteren was het zover.......deel I van de grote eindfinale is afgesloten.
'De inspectie' kwam op school.

Nu lezen een aantal (ex)leerkrachten mijn blog ook en daarvan kreeg ik al wel steunbetuigingen.
Laat ik voorop stellen dat ik vind dat er een schoolinspectie moet zijn hoor.
Maar het is een beetje veel als zij in de één-na-laatste schoolweek komen.

Wanneer je het verschil ziet tussen een inspectiebezoek 20 jaar geleden en nu.....
Opbrengstgericht werken, dat komen ze bekijken. Analyseer je goed, wat zijn je opbrengsten, evalueer je voldoende, is de zorgstructuur oké, de kwaliteit van de klassenleerkrachten.

Ik herinner me nog een bezoek een jaar of tien geleden. Je kreeg punten voor je doorgaande lijn en punten voor de leeromgeving. Op het ene scoorden we onvoldoende (wij kennen immers nog de kleuterklassen en de onderbouwklassen en wij gebruikten geen methodes), op de leeromgeving scoorden we subliem.

Nu kijken ze naar de uitstroom, de Cito-toetsen, de hulpplannen, de zorgstructuur, de HP's, of je wel DIM-lessen geeft.........en of de leerkrachten wel goed les geven (ja hoor, daar kijken ze nog steeds naar)

En we doen het goed. Zo goed, dat ze pas over 4 jaar terugkomen. En hoeveel werk we dit jaar ook verzet hebben en hoe veel het was om alles tot op het laatste moment zo op orde te houden......het is ook fijn om te weten dat we in onderwijsland, gerekend over alle scholen en alle mogelijke vormen van onderwijs een dikke krul en een stempel hebben gekregen. Over 4 jaar komen ze terug......dan zitten de kinderen waarmee ik nu naar de vierde klas ga al op de middelbare school....dat is een gek gevoel.
Wij werken met een team dat voor een deel uit 'oude rotten' bestaat (jaha, daar hoor ik ook bij) en voor een klein deel uit  nieuwe mensen. Vooral de oude rotten hebben een grote omslag moeten maken.
Maar we hebben het gedaan........en daar  ben ik trots op.
Ik ben trots op ons, op onze schoolleider en op onze nieuwe IB'er.....Trots op het werk dat we verzet hebben en trots op de kinderen uit de klas.
Zij bekeken de man die met een stugge blik aan mijn bureau zat te bladeren en te schrijven en geen contact zocht met de kinderen met vragende blik.
Na afloop vroegen ze of hij boos was, want hij keek zo boos. 'Nors' noemde een kind dat en die vlag dekte volkomen de lading (hoewel ik echt denk dat hij dat niet bedoelde).........en ik vertelde dat hij het druk had op zo'n dag. Dat hij waarschijnlijk met zijn oren luisterde hoe het in de klas ging en met zijn ogen in mijn boek zat en dan ook nog dingen moest opschrijven. En dat dat ook wel een beetje veel van het goede was (voor een man dacht ik er in stilte bij).......en dat hij vast niet boos was, maar heel geconcentreerd. En dat ik aan zijn blik bij het afscheid zag dat hij vond dat we het goed deden met zijn allen. Gerustgesteld gingen ze weer aan het werk. Zij wel........



Thuisgekomen ben ik naar mijn tuin gegaan om sla en bloemen in alle soorten en maten te plukken.
Aardbeien te oogsten en mijn planten te vertellen dat ik vind dat ze het heel goed doen. Dat ze er prachtig bij staan.
Naar de slager voor een dikke biefstuk en naar de supermarkt voor slagroom en we dekten de tafel met bloemetjes en kaarsjes. Ik bedacht hoe opbrengstgericht ik in mijn groentetuin ben, maar ook oog heb voor een prettige omgeving. (naast groente bloeien er vele blommetjes). Dat ik nog moet werken aan een doorgaande lijn en dat ik wellicht een HP moet maken voor mijn kapucijners.















Rond 6 uur kregen we een mailtje: 'Het is gelukt, we hebben een basisarrangement!!'

Ik heb Pontus complimenten gegeven, mijzelf complimenten gegeven, onze schoolleider en IB'er complimenten gegeven en vandaag? Vandaag ga ik glimlachen tegen iedereen en deel ik complimenten uit.
Want dat heb je dan ook weer even helder op het netvlies na zo'n bezoek: Een glimlach en een compliment.......wat kan dat toch heerlijk zijn!



zondag 23 juni 2013

's morgens vroeg.

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar als er dingen moeten heb ik moeite met uitslapen.
En dus zat ik gisterochtend om 6 uur al achter mijn laptop om de komende dagen voor te bereiden.
Toen de rest van de familie uit bed kwam had ik er toch al 4 uur werken op zitten.
Of dat een straf is?
Welnee, ik geniet van de vroege ochtend.
Zelfs als het regent.
Tussen de bedrijven door verbaas ik me over de vele soorten goudsbloemen.
Ze komen allemaal uit mijn tuin.
Een meter of vier vijf goudsbloemen heb ik daar. In een paar dagen zijn ze tot bloei gekomen.
Ik kan er eindeloos naar kijken.
Naar het hart .
Naar de randjes van het blad. Zou ik, als ik een goudsbloem moest tekenen, het blad van die gekartelde randjes geven? Hoe goed kijk ik eigenlijk?


Heb ik altijd de rust om goed te kijken?



Zo fier en kleurig staan ze daar, op mijn nieuwe vaas.Sommigen lijken wel zojuist hun krulspelden uit te hebben gedaan, om vooral maar op hun mooist te zijn.
Een parelmoeren laagje lijkt er over de blaadjes uitgespreid.


Anderen moeten zich nog gaan tonen aan de wereld. Maar dat komt, dat komt!








Behalve dat ze zo mooi zijn heeft de Goudsbloem of Calendula vele andere kwaliteiten.
Je kunt de blaadjes over een salade strooien of in een kruidenboter verwerken (helemaal mooi met blaadjes van de korenbloem).
Je kunt er thee van zetten en zalf van maken.......


En dit? Dit ga ik zeker proberen. Kleine potjes heb ik genoeg. Na dinsdag.....dan......


Goudsbloem-gelei.

·         2 handen vol goudsbloem-blaadjes
·         1/2 kg geleisuiker
·         een halve citroen
·         1 liter water
Doe de bloemblaadjes in een kookpot en pers er de halve citroen bij uit. Breng aan de kook en haal van het vuur. Laat de pot vervolgens een nachtje staan.
Voeg een liter water toe en 1/2 kg  geleisuiker.Op de verpakking, zo vermeldt het recept moet '2 +1' staan. Twee delen vruchten en 1 deel suiker. Breng al roerend aan de kook en schenk gelijk in potjes (kleintjes dacht ik maar) helemaal vol. Zet de potjes op de kop en laat afkoelen.
Lekker bij ijs en yoghurt.

(met dank aan Daniëlle Houbrechts)





zaterdag 22 juni 2013

Superman eh.......-maan.



Zondagmiddag rond half 2 is de maan pas helemaal vol, maar vannacht is ( als de wolken wijken) is er een zogenaamde Supermaan te zien. Dan is de maan dichterbij de aarde dan anders.


Dit bericht vond ik vandaag op internet.......en dan ga ik natuurlijk verder zoeken.
En wat is het jammer dat het zo bewolkt is, want tot 13 januari 2036 is dit verschijnsel (Super-volle maan) nog maar vijf keer te zien. Zou ik  dan nog op aarde zijn? Dat is de nacht voor mijn verjaardag.......dan word ik 74 ;-)
Een Perigeum volle maan is wanneer de volle of nieuwe maan het dichtst bij de aarde staat. Gemiddeld is de afstand tussen aarde en maan zo'n 380.000 km. Tijdens zo'n supermaan kan het dan zomaar 357.000 km zijn......dat scheelt toch een slok op een borrel. Dit zijn allemaal afgeronde getallen hoor, ik doe niet moeilijk over een kilometer meer of minder. Een leuk feitje vind ik dat dan weer wel.
Vannacht zet ik de flessen water weer buiten. 'Maankrachten' verzamelen.


Zomerzonnewende....Sint Jan, de natuur draait zich om. Daar waar het in het eerste deel van het jaar over groei ging, gaat de natuur nu over tot rijping. Dat voelt misschien gek omdat de lente maar zo kort duurde.
En toch zag ik het vandaag. We fietsten over het Balloërveld, stopten voor een kop koffie (en overheerlijke lamssalami) bij de herders en  ik zag ineens een boom met bessen......en er kleurde er al één. Vaag groen-rood, maar toch.

De schapen lagen in de wei, de herders waren gewoon bij de kooi en de grote berenklauw staat op punt van exploderen.











Terug naar die Supermaan........

Vragen die bij deze volle maan passen:
Wat laat jij tot rijping komen?
Welk aspect van het leven heeft wellicht wat in de schaduw gestaan, maar wil je eigenlijk alle aandacht geven?


Het is bijna vakantie en ik geloof dat dit de vragen zijn die ik wil meenemen de komende weken.
Te beginnen vanavond. Ik ga de maan vieren. De Supermaan.
Ik maakte heerlijke kervelsoep, ga genieten van mijn ei-avocado wraps (met kervel)  en daar doen we dan vast een stokbroodje bij met kervel-kruidenboter bij.
En dan zal ik het er eens met Lief over hebben.
Welk aspect van het leven willen wij alle aandacht geven.........

Eerst mijn was maar eens van de lijn halen. Het leek zo mooi vanmorgen, maar de handdoeken kunnen zo de droger in. Als vanavond ergens de wolken dan maar even wijken......





donderdag 20 juni 2013

De stilte.........



Soms moeten er nu eenmaal dingen.......
Om half 9 moet ik een uurtje naar de stilte van mijn groentetuin.
De plek is bijzonder, er is een goede energie.
Ik zit op mijn knieën en schoon het uien- en sjalotten-perk.

Het is stil, af en toe een wandelaar en de kerkklok vertelt me hoe laat het is.
De goudsbloemen gaan bloeien, de aardappelen ook.
De aardbeien worden nu in hoog tempo rood.
De kervel zorgt voor een heerlijk soepje. Dat deed ik een paar dagen geleden al met een uitje en knoflook,
goede bouillon en crème-fraîche. O ja, en twee aardappelen. Gaar koken pureren.
Mmmmmmm.
Ik kan sla eten tot het mijn neus uitkomt. Kropsla, veldsla, pluksla en rucola.
De tuinbonen staan in volle bloei en ik zie piepkleine bloemknoppen in de courgetteplanten. 
De regenboogsnijbiet kan over een paar dagen voor het eerst geplukt en ik moet alvast een worteltje proeven. Nog niet eens een centimeter dik, maar zooooooooo lekker.
Sinds eergisteren huppelen er kalfjes rondom de tuin en ja, ook konijnen. In de verte hoor ik schapen.



Na een volle dag laad ik me op in de tuin. Wat een zegen en wat een goed besluit is het geweest om dit tuintje te beginnen.
Steeds meer woonwijken beginnen ook moestuin-projecten en wat is dat goed.
De aarde verbindt.....de aarde geeft.....de aarde heelt.
Eigenlijk zou ik jullie de stilte willen laten horen.

Een beetje lyrisch ben ik. En ik geniet ervan.


Morgen is de zomerzonnewende en vieren wij op school alvast Sint Jan.
Ik wil buiten, heel veel buiten zijn. 

En o ja........DIT zag ik op Pinterest. Hoe je uit de zaadjes van een aardbei zelf plantjes kunt laten kiemen.
Is ook het proberen waard.....toch?

Morgen spring ik over het vuur, dat hoort zo bij Sint Jan.  Ik deed dat al eens samen met mijn kinderen en ook samen met collega's........morgen spring ik wellicht met Lief. Dat zou ik mooi vinden.

Wanneer sprong jij voor het laatst over het vuur?




woensdag 19 juni 2013

Ik ben (nog lang niet) jarig!!

Vandaag vierde ik mijn verjaardag. Dat klinkt niet gek toch?
Nou ja, ik ben 14 januari echt jarig........en dan is het ineens misschien wel een beetje vreemd.
Maar weet je?
Tegenwoordig moet je elke les kunnen verklaren, onderwijsleertijd............en nu doen ze daar niet kinderachtig over hoor. Verjaardag vieren mag!
Maar ja, wat moet je nou vieren op 14 januari? Alle feesten net voorbij, het nieuwe jaar net begonnen en dat is op school toch het moment dat je er even flink tegenaan gaat. Temperatuur, begin van het nieuwe jaar......flink werken hoort daarbij.
En dus bedacht ik me al twee jaar geleden dat ik mijn verjaardag bewaar tot een hele warme dag. Zo'n dag dat je 20 keer kan zeggen dat er hard gewerkt moet worden, maar dat dat dan niet werkt.
Maar ja, ik werd vorig jaar 50 en dat vier je niet een half jaar later. Nu ik 51 werd kon het wel en dus......

Zondag zag ik de weerkaart.......tijd voor mijn verjaardag!
En waar?
HIER (prachtig besloten plas nabij Assen. De Ieberenplas)

En met wie?
Met ouders die ook wel zin hadden in een feestje..... en met hen natuurlijk.





Enne....geen onderwijsleertijd? Tsss.....Samen doen, Grenzen verleggen, Durven, Troosten en Overleggen.
Delen, Spelen, Lachen en Luisteren. Allemaal met hoofdletters. Kan ik zo afstrepen. 




Ik geniet intens van dit soort uitjes. Zo ontspannen en dat op deze warme dag.
Het begon te rommelen en toen we ons aan het aankleden waren, zagen we ook bliksemflitsen. 
Net op de terugweg begon het te regenen. 
Joh, 't was weer een wereld-dag!

zondag 16 juni 2013

Het Vondelpark en flinke wind.


Het Vondelpark gisteravond.


Lief meldde vrijdagavond dat we naar het Vondelpark zouden gaan. 
Dat was een mededeling en daar viel niet over te discussiëren.
Ik reken momenteel in uren, plannen, stukken, delen en al zeker niet in andere activiteiten dan alleen school-gerelateerde bezigheden.
Nu kon ik er weinig tegenin brengen. Dat deed ik wel en hij luisterde ook aandachtig, maar het eindigde dan met de woorden; 'Ja, ik snap je wel, maar we doen het toch, tenzij het regent'. 

Om zes uur vertrokken we, wijn en broodjes mee en de zon scheen, maar het waaide flink.
We gingen natuurlijk niet gewoon naar het Vondelpark, om daar op het gras ons wijntje te drinken en ons broodje te eten. 
Nee, we gingen hierom.







Gisteravond was er stand-up comedy. Tenminste, zo noem ik Jan Jaap van der Wal en Peter Pannekoek.
Nooit van die laatste gehoord? Nee, ik ook niet.
Ik houd van taalgrapjes, snelle woordspelingen en leuke wendingen, maar zal niet zo snel naar een avond volop stand-up comedy gaan. Maar wat was het leuk.
Het waaide, was koud, het begon te stormen en de takken waaiden van de bomen, maar desondanks heerste er een zomerse sfeer. Het komen en gaan van mensen, de hapjes en de drankjes, de cultuursnuivers (ja, die herken je) en de  toevallige voorbijgangers maakten deze avond tot een succes.
Peter Pannekoek was ronduit grappig en net toen ik bij Jan Jaap van der Wal dacht een beetje af te haken gebeurde er zoveel vreemds achter elkaar dat het te zot voor woorden werd.
Een vreemde man met een lange rode baard en een hoedje die voor het toneel ging staan om te melden dat hij nu op schaamhaar-hoogte van Jan Jaap stond...... een echte Amsterdammer in trainings-outfit die alles zeer opvallend ging staan filmen (hou vooral You Tube in de gaten)..een verwarde junk op een race-fiets die zijn fiets op het podium gooide en flesjes water liet leeglopen op de grond en dreigde met een geluidsbox aan de haal te gaan.....
Een andere man die veel te uitbundig (onder invloed van weet ik veel wat) op de tribune zat te schreeuwen en uitgenodigd werd om erover te komen praten, een man die net op het moment dat je dacht: Jan Jaap kan verder, ineens zeer omstandig opstond en aan de wandel ging......de mededeling van Jan Jaap dat er misschien wel een regenboog zou gaan komen en die een paar minuten later ook kwam..........het was te veel, te maf en het enige dat je dan nog kunt doen is in een soort van slappe lach stemming komen. Jan Jaap ook. Het was een hilarische avond die we niet snel zullen vergeten.
Wat ik wel vergeten was, was de drukte van alledag en van al die dingen die moeten.
Jan Jaap, ik was niet zo'n enorme fan van hem, heeft deze avond glorieus doorstaan.
Zo wil ik het ook doen. Storm, regen of tegenwind...........ik haal de vakantie wel!



donderdag 13 juni 2013

Een elfje.

Een dankbare dichtvorm in de klas is 'HET ELFJE'.
Een elfje ontleent zijn naam aan het feit dat het opgebouwd is uit ELF woorden.






Roos.

Ik ruik.......

Duidelijk een roos

Mijn neus ruikt rond

Daar!






Het schema: 1 woord, 2 , 3 en 4 woorden en tot slot nog 1 woord.


Deze laatste weken kijken we terug en vooruit. De derde klas. Eigenlijk een afsluiting van een periode.
De Rubicon oversteken zeggen ze ook wel. Geen weg terug. De kinderen verlaten het prille kinderland en gaan de wereld zien. Elkaar zien......en dat kan wel eens een botsing geven. Onbestemde gevoelens van eenzaamheid en diep verdriet. Maar ook vreugde en uitbundigheid.
De vierde klas, klas van licht en donker. Klas van de Eddah, de kruissteken en in het vormtekenen het vlechten van vormen. Net wanneer je het vertrouwen in de getallenwereld hebt gevonden en niet langer bang bent voor grote getallen, blijkt de 1 ineens uit elkaar te kunnen vallen in breuken....het is nogal wat.
Humor is een belangrijk pedagogisch middel weet ik.....Gelukkig!

Terugkijkend herinneren we ons dat het eerste woord dat we schreven in de eerste klas 'IK' was.
IK schreven ze met hun tong uit hun mond en maakten er een prachtig zelfportret bij.
Nu, aan het eind van klas drie hebben we met diezelfde titel een elfje geschreven.
We zijn begonnen met een woordweb, midden in stond groot 'IK'. Daar omheen allerlei woorden die horen bij dat 'IK'.......streep er eens drie weg en omcirkel de belangrijkste? Dat was geen eenvoudige opdracht, maar door de vaart erin te houden ontstonden er verrassende woorden.
En toen.......het ELFJE.........

Hier zie je er een paar, op handgeschept papier.





En zo hier en daar mist iemand de essentie van de opdracht.....
Ja, wel keurig 1, 2, 3, 4 en 1 woord.....maar toch geen elfje.....
Wel een prachtige dichtregel, dat dan weer wel!


De laatste weken, we oefenen nog flink en benoemen wat we allemaal al kunnen, nog flink moeten oefenen en nieuw gaan leren. Over de helft zijn ze nu bijna.
Na drie jaar lang elke ochtend te zijn begonnen met: 'Het liefdelicht der zon, verheldert mij de dag.....'
zullen we vanaf klas vier een nieuwe ochtendspreuk gaan leren. 'Ik zie rond in de wereld, waarin de zon haar licht zendt.....' Ze zijn er klaar voor.








maandag 10 juni 2013

En net als je denkt dat druk-drukker-drukst nog overtroffen kan worden...maar hoe?



En als je dan van voor naar achter niet meer weet welke groepsplannen, evaluaties, hulpplannen, afspraken je het eerst moet inzien, voorbereiden, nabereiden, of weet ik veel wat ik dan verder nog over het hoofd zie......terwijl je toch eigenlijk zou willen genieten van het feit dat de spreuken en tekeningen voor de kinderen klaar zijn, komt er ineens een mailtje.
Met de mededeling  dat bovenstaande bloemen geplukt zijn en ik ze morgen tegemoet kan zien.
Dat het schoolreisje voorbereid wordt en dat er morgen voor de laatste ouderavond iets gebakken is........
dan weet ik dat ik rustig kan gaan slapen. Wat heerlijk.
Tegen de kinderen zeg ik het zo vaak: 'Morgen is er weer een dag'.
Blauwe lupines morgen.....en daar houd ik zo verschrikkelijk veel van.
MORGEN! TOT MORGEN!!!
Om bijna niks te verklappen, maar toch te laten zien dat het ècht af is.....



zaterdag 8 juni 2013

UITVLIEGEN DEEL III



Terwijl de kleine koolmezen zijn uitgevlogen, komen er in mijn hoofd hele andere verhalen naar boven.
Over een dikke 25 jaar geleden, toen mijn eerste kleine koolmees geboren werd......zo'n baby die eruit zag zoals ik altijd bedacht had dat mijn baby eruit zou zien.

Houten wieg geleend van onze huisarts, zijn tweeling had daarin gelegen en hij had hem zelf gemaakt. Met prachtige blauw-roze zijden hemel (daar vertelt Steiner over, dat geeft een violette gloed in de wieg.....)
Het was nog niet de tijd van de praktische buggy-achtige wagentjes met 1 wiel voor en twee wielen achter en dus......kinderwagen geleend.....




Daarna kwam koolmeesje 2. Wieg was een erfstuk geweest van een oudere dame. De kinderwagen was tweedehands, via een advertentie uit de krant (ja ja, dat waren tijden).

                                                                                                 









Mees 3 kwam toen de eerste twee al op school zaten. O, wat weet ik nog goed dat vader mees mee naar school ging om beschuitjes te smeren en in de ene klas enthousiast ontvangen werd en in de andere dat het allemaal niet in het schema paste om om half 9 al beschuitjes te eten.... Thuis was ik alweer in tranen na dat verhaal ;-).

























Koolmees 1 en 2 vlogen uit en toen was er  nog 1 mees in het nest.
Wij verhuisden samen naar dat kleine huisje waar ik nu woon. En hij bleef een jaartje langer omdat hij nog maar 17 was toen hij zijn diploma haalde en ging een jaar werken.

Vanmorgen vroeg stonden wij samen op. Hij moest werken en terwijl ik al aan mijn schoolwerk begonnen was reed hij weg, een stevige kerel.......
Nog even en dan vliegt ook hij uit.......en dan is het nest leeg.
25 jaar moederen. 25 jaar zorgen. Grote zorgen, kleine zorgen, mooie zorgen en drukkende zorgen....en 3 prachtige, volwassen mezen.
En met het uitvliegen van die meesjes voor het keukenraam word ik ineens weemoedig. Zij staan op eigen benen, maar ik dus ook........met mijn huisje en mijn tuintje, met Lief en met mezelf......Ik ga mijn nest opschudden, want na 25 jaar moederen (en ooooo dat gaat nooit over, maar zal ook nooit meer hetzelfde zijn) is het zorgen voor de was, de thee, het koekje en het dagelijks eten nu bijna gedaan. Jeetje.

Mees 2....Majlis (en Plezier).


Mees 1.....Olle.

Mees 3.. Pontus met lagere school-vriend en middelbare school-vriend.
I
 De drie mezen tezamen. Feeeeeeeeeeeeeestje......


En of het oké is dat ik deze laatste vier foto's plaats? Ach, ik heb ze zo van hun eigen face-book-pagina's gehaald. Zo gaat dat tegenwoordig ;-) ze waren al lang met de wereld gedeeld. Nu weten jullie, lezers, hooguit dat het Mijn Mezen zijn. En daar ben ik trots op!