zaterdag 31 augustus 2013

Wat een dag....wat een dag......

Vanaf het moment dat ik wakker werd vanmorgen liepen de dingen anders dan bedacht.
En ook al ben ik dan een blije juf.....ik was chagrijnig (dat woord vind ik er al lelijk uitzien). Ken je het gevoel dat je er van baalt dat je zo in de mopperstand staat, maar tegelijkertijd vindt dat er ook wel alle reden is om te mopperen? En dan heeft dat meestal weinig met de kinderen te maken hoor.
Ik vond het een troep in mijn huis, ik vond het bijna nog een grotere troep op school en ergens vandaag was ik te kort door de bocht.......
En dus dacht ik vanmiddag, na het opruimen: ik ga wol kijken bij Knitted Knots. Da's nog eens wat anders dan met de voeten op tafel en aan de wijn toch?

De nieuwe wolwinkel in Rolde, een meter of 50 van mijn huis.
Geopend terwijl ik op vakantie was. Dus bij thuiskomst......ineens een verrassing.

Je moet weten dat er in Assen en omstreken niet echt een wolwinkel is. Die was er ooit wel, een goeie ook, maar toen kwamen de jaren dat er niet meer gebreid en gehaakt werd en groeide die mooie winkel tot een knutselhuis.





En dus ben ik blij met de komst van deze winkel. Wol? Wol kun je nooit genoeg hebben ;-)
Ik kreeg een kopje thee, ik keek en koos uit (ja eh.....ik kwam niet alleen maar kijken) en liet het nieuwe visserstruien-boek inpakken als cadeautje.
Heel belangrijk. Als iemand vraagt: 'Is het een cadeautje?' Altijd JA zeggen. Een cadeautje voor jezelf is immers ook een cadeautje?
Een boek over visserstruien en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dacht aan het boek over visserstruien dat ik begin jaren 80 leende uit de bibliotheek. Oefende er allerlei patroontjes uit, maar maakte nooit een hele visserstrui. Dus nu was het meer een impulsaankoop.........ik had immers een 'worstel'dag achter de rug. Een cadeautje vond ik op zijn plaats. Ik laat het nog even ingepakt liggen. Heb ik morgen of overmorgen weer een cadeautje.














De wol bij Knitted Knots is praktisch allemaal zuivere wol, zijde of katoen. Zij zijn begonnen als web-winkel, maar ze misten het contact met de klanten.
Ik ben altijd erg gevoelig voor mooie wol, wol met een verhaal of mooi gekleurde wol. En ik kan nooit kiezen. Ik heb zin om met zachte wol te haken......en het zal dus wel weer een babydekentje of - truitje worden. Als Lief vraag wat ik maak zeg ik steevast dan ik 'een dingetje' maak. En dus koop ik zachte wol. Voor 'een dingetje'.



Het dingetje wordt voornamelijk rood, met een beetje grijs, wit en blauw (zeg ik nu, maar het kan maar zomaar weer veranderen)

Er is wol uit Namibië, gesponnen door de vrouwen daar. Te dik voor een trui, maar prachtig voor een groot kussen of poef.

En wol met zijde uit Uruguay ......


Er is IJslandse en Noorse wol........en ook Nederlandse wol die in Denemarken versponnen is.
Er is betaalbare wol en er is duurdere wol en er is veel in natuur-tinten, maar ook fel gekleurde wol.

Lama-wol, heerlijk zacht....

......Dunne, ietwat harde, maar prachtige (ik dacht) IJslandse wol.

 En ook wol met zijde.....mooi!!!!





Ik vind het een prettige winkel en dat komt ook omdat ik zelden met een echt plan naar zo'n winkel ga, maar rommel en bedenk. Ik kan nooit besluiten en vind erg veel mooi........
En dus kocht ik ook nog wol om een randje en een picootje langs mijn omslagdoek te haken (bijna af maar mijn witte wol is op, moet ik eerst bijspinnen).....en dronk mijn kopje thee.

Last but not least. Ze verkopen Soedanwol in allerlei kleuren. Op de Vrijeschool leren kinderen in de eerste klas breien met dikke wol en houten breinaalden. Heel vaak vragen ouders waar zij die wol kunnen kopen omdat hun kind thuis ook wil breien.......Nu kan ik ze door verwijzen. Bij Knitted Knots verkopen ze die Soedanwol en ook mooie dikke breinaalden. 


En toen kwam de vraag. Of ik heel even op de winkel wilde passen terwijl zij pakjes naar het 'agentschap' ging brengen (pfff, postkantoren bestaan niet meer). Dan hadden mensen hun internetbestelling morgen al.....
Daar zat ik dan. Als winkeljuffrouw. Ik hoefde niets te doen, alleen maar op te passen en daar werd ik ineens erg zenuwachtig van. Temeer daar er net mensen binnenkwamen. Zij wilde een Noorse trui voor hem breien, maar hij had geen idee wat 'Noors' betekende. Ik bladerde wat, praatte wat en hoopte maar dat ze niets ingewikkelds zouden vragen of van mij verwachten. Dat deden ze ook niet hoor en het geheel duurde maar even. 

Met een mooie tas ( als dank voor het oppassen) vol wol liep ik die 50 meter weer naar huis.
Wat een dag........moeizaam begonnen, maar feestelijk afgesloten. Een blij mens ben ik weer.
En is dit reclame? Ik geloof het wel, maar het is ook eigenbelang. Een wolwinkel naast de deur. Wie wil dat nu niet?


woensdag 28 augustus 2013

Blij met iets lelijks.....



Mijn moeder had was dol op zonnebloemen. Waarschijnlijk had dat ook te maken met de vele vakanties die mijn ouders in Frankrijk doorbrachten. Zonnebloemen en lavendel.

Ik schreef daar al eerder over en voor mij zijn zonnebloemen onlosmakelijk verbonden met mijn moeder. Niet zoals bij Bertiebo en haar stervende vader in het ziekenhuis.
Zonnebloemen zijn voor mij verbonden met het leven van mijn moeder.

En dus geniet ik elke dag als er zo'n enorme zonnebloem ontluikt. Kunnen ze mij niet hoog genoeg zijn en kan ik er eindeloos naar kijken. Met die enorme rij metershoge zonnebloemen is mijn moeder er altijd een beetje bij als ik in mijn tuintje werk.
Ik zie zonnebloemen al van heinde en verre en heb moeite andere zonne-bloem-achtige dingen  in winkels te laten liggen, gewoon omdat het dan zo'n circus wordt in mijn  huis en ik ze niet werkelijk nodig heb.



Toen ik vorige week terugkwam van Schiermonnikoog stopte ik in Aduard bij de supermarkt.
En daar.....daar lagen ze.....en ik kon ze niet laten liggen.
Ze zijn zo verschrikkelijk foeilelijk, ja dat vind ik echt......maar het zijn die zonnebloemen. Die doen het 'm.
Lief keek er vol afschuw naar, hoe had ik ze kunnen kopen, maar ja.......ik kon niet anders (en ze waren maar 8 euro ;-)).

Ik presenteer hier: MIJN NIEUWE TUINSCHOENEN........
Voor in de tuin dus. Nee, ik zal er niet mee naar de winkel lopen, naar school of naar een feestje.
Maar in de tuin? Daar horen ze gewoon! Als ik daar op mijn bankje zit. Geniet van het uitzicht en bedenk welke zonnebloem ik vandaag zal plukken  om op een vaas te zetten.....


maandag 26 augustus 2013

Soms bof je.

De vader van één van de kinderen uit mijn klas komt uit Macedonië.....nou ja, zijn familie woont daar. Ik weet het niet eens helemaal zeker, hij zou ook van oorsprong uit Algerije kunnen komen.
Als kind moest hij hele dagen de koeien hoeden. En daar doe ik nu mijn voordeel mee ;-)



Hele dagen was hij op het land dus om de koeien te hoeden en daar leerde hij dit soort strofiguren maken.
Toen wij twee jaar geleden tijdens een schoolreisje tussen de graanvelden doorliepen, plukte hij een enorme bos en beloofde er iets van de maken. 
De volgende dag kwam zijn zoon met deze schat op school.

Dit jaar hangt hij voor de derde keer boven de jaarfeesttafel en zo hier en daar gaat er nu wat aan mankeren. Als een grote schat bewaar ik het geheel. Sleep het mee van klas naar klas.
Zeg nu zelf.......

 De rozenbottels komen van Schiermonnikoog en de afrikaantjes uit mijn tuin. Een mandje stond klaar zodat een kind dat even iets omhanden moest hebben de kettingen kon rijgen.

Ik ben gek op het knaloranje van de slingers en het droogt altijd prachtig.....


De vilten klokjes horen eigenlijk bij het voorjaar, maar ach, campanula's doen ook nu nog hun best......



Als ik het geheel in beeld probeer te brengen, vind ik het niet zo mooi als het in werkelijkheid is moet ik zeggen, maar zo heb je een beter idee.....

En de rest van de tafel?
Ach, nu we al in augustus naar school gaan en het weer zo zonnig is, kan ik het niet laten.
Een vuurtoren met zand uit Noorwegen ( van Keesje weet je nog?) en schelpen van ooit eens en van dit jaar.....















Straks als de herfst zijn intrede doet, ruim ik de vuurtoren op en breidt de tafel zich vanzelf uit tot een prachtige herfsttafel.




Deze ligt in elk geval al klaar om mee te gaan naar school....


zondag 25 augustus 2013

Mijn zoetzuur van courgettes.

Toen de courgettes gingen bloeien vond ik ze geweldig, die kleine schattige courgettebolletjes vond ik ook wonderschoon. Maar nu ineens ben ik ze zat.....ronde courgettes. Het zijn net pompoenen als je een beetje te laat bent. En nee, dat is niet leuk voor de jaarfeesttafel want binnen de kortste keren is het een kleine onooglijk plat geel rondje.....


Toen de aardbeien verwerkt moesten worden heb ik een keer jam en een keer aardbeiensaus gemaakt en inmiddels al potten weggegeven. Maar goed, daarvan geurde de keuken nog een beetje naar de naderende zomer

Dagelijks haal ik bieten, wortelen, ronde courgettes en peterseliewortel uit mijn tuin.
En ineens heb ik geen zin meer.





Ik wil alleen bloemen plukken, armen vol en niet moeten bedenken hoe ik alles ga invriezen of inmaken.
Ik mail met Hannah om te vertellen waar ik allemaal GEEN zin in heb.
Ik heb al zeker geen zin in het volgende : zoetzuur maken van courgettes.
Maar ja, ik moet er toch wat mee? 
Zij schreef dat ze diksap gebruikt in plaats van suiker. Geen denken aan......het moet ZOETzuur worden. Als ik ergens een hekel aan heb is het aan zuur.....
Het recept van Hannah vond ik ook zo op internet, maar ik veranderde er één ding aan.



                                ********************************
En dus is mijn recept het volgende:
1 kg. courgettes in blokjes van maximaal een cm. gesneden.
2 grote rode uien in dunne ringen gesneden.
3 eetlepels zout.
Dit hussel je door elkaar en laat je een paar uur staan.

Opkoken (jakkie):
1/2 liter azijn 
300 gr. biologische kristalsuiker
3 theelepels mosterdzaad 
2 theelepels geelwortel (kurkuma, koenjit)
1(kleine) theelepel venkelzaad (zelf bedacht, leek me een prettig zoetig smaakje), het oorspronkelijke recept is met dillezaad.
Laurierblad en jeneverbessen.

Je spoelt de groente na een paar uur  met veel water en laat het uitlekken.
Dan voeg je het toe aan het pruttelende azijn-prutje en kookt het een minuut of 5.

In de tussentijd heb je een aantal (ik had er 4) potten goed afgewassen een een minuut of 10 in een hete oven ( net over de 100 graden) gesteriliseerd. Dat leerde ik van een Bosnische vrouw toen ik vroeger een groentetuin had.Geen gedoe met soda en grote pannen. Werkt geweldig.

Onderin de potten leg je een laurierblad en twee jeneverbessen. Je vult de potten met groente en vult het geheel af met het vocht. Potten sluiten en een minuut of 10 ondersteboven zetten.
                                             ************************************


Tja, en als je dan de courgette al uren in het zout hebt staan, omdat je 's morgens nog vol goede moed bent, dan weet je dat je 's avonds moet doorzetten.
Eigenlijk is het een werkje van niks, maar die azijnlucht vind ik vreselijk en het is ook niet echt een klusje voor de zaterdagavond. En wat moet ik eigenlijk met zoveel potten zoetzuur?







Nu het klaar is (en ik geproefd heb) ben ik ineens enthousiaster.Het is echt zoetig-zuur en dat ene theelepeltje venkel geeft een lekker smaakje aan het geheel. Door de rode uien en de geelwortel heeft het ook een mooie kleur gekregen. Ik krijg bijna zin in boerenkool.




zaterdag 24 augustus 2013

Zonnebloemen!




Zonnebloemen horen zo bij de zomer......en de naderende herfst. De bloei laat je het zomergevoel vasthouden en de uitgebloeide bloemen brengen berusting van de naderende herfst.



Ze geven je het gevoel dat het ook nog niet voorbij is..........



Ik kan geen afstand doen van uitgebloeide zonnebloemen en tot diep in de herfst liggen ze bij mij op de jaarfeesttafel......(dikke zonnebloemen wel op een bord leggen, ze kunnen behoorlijk gaan schimmelen)

Ik heb ooit een grote schaal bij IKEA gekocht en die is de basis voor mijn (na)zomerschaal.
En ik bedacht dat ik jullie deelgenoot ga maken van de groei en het verval van die schaal.
De basis is dit. Je snijdt het hart uit de uitgebloeide bloem zo, dat er precies een glazen potje in past.



Vandaag gekleurd met een zonnebloem op haar retour, afrikaantjes (prachtig om te rijgen met rozenbottels), verzameld zaad van de goudsbloemen en andere bloemen uit de tuin..




Vanavond gaan de kaarsjes aan, stoken we een vuurtje en eten we zomers eten: Leve de zomer!

donderdag 22 augustus 2013

Heilige donderdag.



Mijn eerste 'heilige donderdag'.
Dat betekent dat ik om 12 uur vrij ben en dus de school verlaat terwijl iedereen nog aan het werk is en er geen ouders op het plein staan. Dat voelt als een enorme luxe.
Als kostwinner met twee studerende kinderen kan ik niet zomaar vier dagen per week gaan werken maar met het inleveren van dit ene uur is voor mij de donderdag een feestje.
'Wat ga je doen juf?' vroegen de kinderen vanmorgen.
En ik vertelde dat ik naar de sauna zou gaan. Vooral om nog even in het koude zwembad te zwemmen. Zo koud als de zee en niet zo geliefd bij de meeste sauna-gangers. Ik vind dat het toppunt van heerlijkheid.

Naar de sauna gaan vind ik fijn in mijn eentje. Ik hoef met niemand te praten, kan de hele middag liggen in de zon, in slaap vallen....eten....of niet.... naar huis gaan of blijven.....en ik doe het eigenlijk voor niks.
Dat is natuurlijk onzin. Rond oud en nieuw koop ik voordelig een tien-strippenkaart en dan lijkt het alsof ik voor niks naar de sauna ga. Kopje koffie, kopje thee......voor 4,50 ben ik een hele middag onder de pannen.




Tegenwoordig is er een 'rokershoekje' en daar zat ik even.
Er kwam een vrouw naast me zitten. Ze vertelde dat ze ervan baalt dat ze zo aangekeken wordt omdat ze rookt. 'Mijn mongolen-clubje heeft altijd commentaar' zei ze. Ik keek haar aan en ze verontschuldigde zich. 'Ach ja, ik heb een mongool, Syndroom van Down-kind en samen met andere moeders die ook zo'n kind hebben komen we af en toe samen. Wij noemen dat het mongolen-clubje, maar ik vind dat geen scheldwoord hoor. Ik vind het klinken als chocolade'.
Ik was meteen wakker. Ik heb jaren in de zorg gewerkt vertelde ik en ook gewoond op het instituut waar wij werkten. Onze kinderen zijn er geboren en wij hebben er altijd met groot plezier gewoond.
Onze kinderen liepen vaak naar het werk van hun vader, aten samen met de bewoners aan tafel, sliepen er zelfs zo af en toe en wij komen nog uit de tijd dat we een mongool ook zo noemden.......vertelde ik. Het klinkt als 'chocolade', dat vond ik prachtig gezegd.
Ze vond het interessant en wilde weten waar ik dan gewoond had. Haar dochter had een aantal jaar in een antroposofisch instituut gezeten.......goh, nou, waar dan....
En toen bleek dat haar Jos bij de vader van mijn kinderen in de groep had gezeten en ik daar vaak op bezoek kwam omdat we er 50 meter vandaan woonden.......Al pratend herkenden we elkaar.
Zij wist van mijn kinderen, ik van haar kind. Haar man is overleden.....de mijne koos ervoor om met een man te leven........Zomaar ineens tijdens een stille middag werden we allebei teruggeworpen in ons verleden. Vertelden we elkaar over pijn en rouw, over vallen, diep vallen en opstaan. Over verdergaan als vrouwen alleen met de zorgen voor kinderen, over kracht en zonlicht. Over alleen zijn en nieuwe liefde......
Het was een mooie middag daar in de sauna. We wilden het weten van elkaar. We waren ontroerd en verbaasd en zagen elkaar zoals we nu zijn. In een badjasje op slippers met een sigaretje in de sauna. Geluk zit 'm niet in dingen. Het zit 'm altijd in dat wat er gebeurt tussen mensen.

'Op de dansvloer van het leven, met een tango voor de boeg
Kan het zomaar heftig stormen ook als niemand daarom vroeg'.

DEZE zat in mijn CD-speler. Luid zingend ben ik terug naar huis gereden. Het was een prachtige dag. Een heilige dag!!

woensdag 21 augustus 2013

Ballonnen.......

Omdat onze school dit jaar 30 jaar bestaat zijn wij het jaar feestelijk begonnen.
Na de verhalen in de zaal en het eerste begin in de klas hebben we ballonnen opgelaten op het plein.
Dat bedenk je dan voor de vakantie, maar als de eerste schooldag veel dreigende luchten heeft en regen voorspelt, wordt het ineens extra spannend.



De ballonnen kwamen, wij keken van tijd tot tijd op buienradar en raad eens wat.......
om 12 uur zou het droog zijn. Niet lang, maar net lang genoeg om de ballonnen op te laten.



Kaartjes eraan, allemaal naar buiten.....woordje gesproken, bewolking nam toe.....
Allemaal goed staan zodat de ballonnen niet in de bomen zouden waaien.....
1, 2........3! Daar gingen ze. Het ging mooi en goed en hoog ineens en prachtig en ooooooooooooooo en aaaaaaaaaaaaaa........
Er was één kleuter die weigerde, pertinent. Die ging zijn ballon ECHT NIET loslaten. Om 1 uur vertrok hij naar huis, ballon nog steeds in zijn hand.
Een uur later regende het pijpenstelen. Wij hadden geboft.

Vandaag stond er een kind bij de deur. Hij had een zakje bij zich. Met heel veel kaartjes.
Een boer in  Nooitgedacht had de ballonnen voorbij zien komen, hoog in de lucht.
Een prachtgezicht was het geweest. 
Maar ineens kwam de regen met bakken uit de hemel......
en de ballonnen ook.
Hij is naar buiten gesneld en heeft alle kaartjes opgeraapt.
Zoveel prikkertjes passen er niet eens op de landkaart die in de gang hangt.
Nooit-gedacht.
Wat een plek voor een ballon om te landen, wie had dat ooit gedacht?
Zou er één zijn die de regenbui te snel af was?
Die hoog, hoger hoogst vloog en misschien wel landt in 
Borger.....Buinen...... of zomaar de grens over?
Ik zit te kijken op de kaart.
De eerste plaats in Duitsland zou Niederlangen zijn.
Hé, volgens mij woont daar de oma van L. die net een dag bij ons op school zit.
L. van  Goed Gemutst. Dat zou toch wat zijn?
Gewoon, bij haar in de tuin....een draadje met een kaartje, hangend in de boom.
En stel nou toch dat dàt net het kaartje van haar kleindochter L. is....

Die ballon is dan al lang biologisch afgebroken, want daar hebben wij natuurlijk wel voor gekozen.

Deze foto vind ik dan weer leuk, omdat je het labyrint op het plein ziet....en ik zie mezelf, maar dan moet je wel heel goed kijken. En de troep die ik alweer op mijn bureau verzamelde zie ik ook......





dinsdag 20 augustus 2013

Opnieuw houvast vinden.





Het nieuwe jaar is weer begonnen.
Een dag die niet vanzelf ging.
O, we waren blij elkaar weer te zien hoor, daar ging het niet om.
Maar er was er één die al binnenkwam met de trui achterstevoren.
Met de capuchon aan de voorkant. Met een gezicht dat op onweer stond.


Die juist tijdens mijn verhaal in de zaal (speciaal voor mijn klas) besloot dat ze even naar
de wc moest (ze mocht niet ;-) hey, vierde klas.......)
Die mopperig voor zich uit zat te kijken en uitstraalde dat ze vooral geen zin had.
En dus zaten we samen om 10 uur al in het zonnetje.
Om 'het er eens even over te hebben'.
En ach, dan blijken er allerlei dingen dwars te zitten.
Niet op school......
De klas had een opdracht gekregen in de tussentijd.
'Schrijf drie woorden op die alleen met jouw vakantie te maken kunnen hebben'. 
Voorbeeld erbij......'Zou ZON dan een goed woord zijn?'
Nee, daarover waren ze het eens. Zon kon voor iedereen gelden.




Bij terugkomst in de klas ging het 'capuchon-kind' gelijk aan het werk.
Barstte een ander in tranen uit. Hij werd gestrest van deze opdracht.
En toen was het pas half 11.
Aftasten, zoeken....houvast vinden.......
Voor het eerst alleen op de fiets naar huis mogen fietsen.'Juf waar laat ik mijn fietssleutel? 
Nee, ik hoef niet meer naar de BSO, ik heb een huissleutel hoor'.
Een andere klas. Met zicht op de entree-deur.
Da's voor de kinderen wennen maar voor de juf ook.
Ik zie precies welke ouders bij het hek blijven praten. Lang......



Een nieuwe spreuk. Voor het eerst de getuigschrift-spreuk zeggen in de klas.
Nieuwe schriften, nieuwe krijtjes.
En juf die om half twaalf op de klok kijkt en denkt: 'Is het nog maar zo laat?'



Maar vandaag was het alweer de tweede dag. 
Hebben we een start gemaakt met de nieuwe periode.
Was het eigenlijk alweer gewoon om met elkaar te zijn zo'n hele dag.
Hadden we alweer houvast gevonden.







maandag 19 augustus 2013

Recept: Pannetje voor één ! (of twee of drie ;-))


Omdat ik tegenwoordig regelmatig alleen eet (dat is iets anders dan echt koken) is elk idee voor een simpel pannetje-voor-één welkom.
Ik ben maar eens begonnen met de aanschaf van een klein ovenschaaltje.

Recept van Lief.......
Bak champignons ( ongeveer een half bakje, in plakjes gesneden), een ui en een teentje knoflook.
Voeg toe: beetje zout en peper, tijm of iets anders.
Snijd een klein ons ham in stukjes en bak even mee.
Roer daardoor 1/2 flesje kookroom.
Doe het geheel in een ovenschaal en beleg met kaas.


Verwarm de oven voor op iets van 150 graden en zet de schaal in de oven.
Ik kan daar nooit zo goed tijden bijzetten, maar het geheel moet pruttelend en wel uit de oven komen.

Snijd een broodje, of breek het en eet het schaaltje al dippend leeg. Dat is lekker weinig afwas (geen bord, geen mes, hooguit een vork)....


Ik heb er een keer rucola doorheen gedaan, maar natuurlijk kan er van alles door.
Het is wel handig als het 'dip-baar' is.....

O, en koud is het restje ook heel goed te doen. Na de eerste schooldag bijvoorbeeld.....

EET SMAKELIJK!


zondag 18 augustus 2013

VLIEGEREN!





Van wie leer je nu, als je 50+ bent, nog vliegeren?
Ik weet dat ik wel eens met iemand gevliegerd heb in het verleden, maar dan kon die ander het, nam jij de vlieger over en na drie keer een 'ter-aarde-storting' nam die ander het weer over, moeiteloos. 'Dat is dus niet voor mij weggelegd' dacht ik dan.

Wij gingen met ons hele team een dagje naar Schiermonnikoog. Wat doen? Nou ja, gewoon nog even genieten voor het schooljaar gaat beginnen. O ja, en een activiteit.......



Wij hebben leren vliegeren.......we hebben het gewoon geleerd. Door het te doen. Steeds opnieuw.
En ik, die dacht daar dus veel te onhandig voor te zijn, leerde het ook.





En we leerden het van de vliegermeester Thijs.

Behalve vliegeren leerde ik meer, veel meer.


Onze beginners-vliegers



Ik leerde dat ik het fijn vind om met collega M. 'Zen' te vliegeren. Dus niet gillend van de lach meteen loopings proberen te maken, maar gewoon........zen, één te worden met de wind. Alleen maar te voelen en niet te denken. Want dat was wat Thijs ons vertelde. Je zou het leren door het te doen. En als de vlieger te hard trok, had hij liever dat we hem loslieten dan krampachtig vasthouden. 'We vinden hem wel terug', zei hij. Wat een heerlijkheid dat je van te voren wist dat je het eigenlijk niet verkeerd kon doen, wat je moest doen als het verkeerd ging (en dat dat niet erg was) en dat we het zouden leren door het te doen. En niet te denken.
Ik leerde ook dat, als een meester je het vertrouwen geeft dat je wel een stapje moeilijker kunt, je zelfvertrouwen krijgt.
Dat een compliment ('Je hebt goed gekeken zeg, meestal moet ik dit nog uitleggen') een blij gevoel geeft.
Dat vliegeren met iemand samen verschrikkelijk leuk is......
En dat je uiteenzetten met de wind, door te voelen, te kijken en te luisteren een fantastisch gevoel geeft.




Ik wil nog een keer. Moeilijker, zwaarder.......misschien komt er een dag dat ik zelf wil vliegen. Aan zo'n tuigje........(nou eh.....dat is wel een beetje overmoedig denk ik nu)

oké dit komt van het www.


Het is zeker de moeite waard om samen met je familie, kinderen, oma's en opa's een keer te gaan vliegeren bij Thijs....Hij heeft voor iedereen een vriendelijk woord, de juiste toon, de goede vraag en een mooi compliment. Reserveren als je met een groep komt lijkt me goed, het was druk daar.

Aan het einde van de dag nam ik de boot terug naar de wal samen met een aantal collega's. Wij waren niet de enigen geweest die het eiland bezochten, wat een drukte.....Anderen namen de late boot, maar morgen zal iedereen toch weer terug zijn?
School? We hebben er niet aan gedacht en we waren er niet mee bezig. Als je op een eiland zit, is al dat andere even achtergebleven aan de wal.....dat heet 'het eilandgevoel'. Heerlijk!

Klik HIER voor voor de site van Thijs.