maandag 29 april 2013

Tierlantijntjes.



Is het de juf in mij die tegenwoordig vaak Wikipedia raadpleegt om te zien of dat wat ik wil zeggen ook werkelijk kant en wal slaat? Of herkent iedereen die blogt dat wel een beetje?
Het maakt wel dat ik me in allerlei zaken ineens meer verdiep, wil weten......en dat vind ik eigenlijk heel leuk.
Goed, de PAARDENBLOEM.
Tot 2005 gold er voor dit woord (met een tussen -n-) 'de paardenbloem-regeling'. Daarin werd bepaald dat samengestelde woorden waarin het eerste deel een dier was en het tweede deel een plant een tussen -n- kregen. Het was nog de tijd van besse-sap en pere-jam (dat zou technisch gezien van één bes en één peer kunnen zijn en daarom zonder die -n-) Daarom is het altijd paardenbloem geweest en na de spellings-wijziging in 2005 bleef dat ook zo. 

De paardenbloem (Taraxacum officinale) kent in Nederland veel namen. Op Texel noemen ze het konijnentong, in het zuiden vaak pisseblom. In Friesland hynsteblom en in West-Friesland brievenbesteller.
Het een heeft te maken met de medicinale werking het ander met het vervoer van de zaden. 
Mijn kinderen noemden het vroeger altijd blaasbloemen ;-), maar dat noemt Wikipedia niet.

Toen wij vroeger een grote tuin hadden stikte die van de paardebloemen, want ik koesterde ze. Ik woonde toen in het bos en hunkerde aan het eind van de winter zo verschrikkelijk naar kleur en voorjaar dat ik blij was met de eerste bloeiende paardenbloem. 
Uren konden de kinderen in de weer zijn met een bak water en een mesje om TIERLANTIJNTJES te maken.

Om tierlantijntjes te maken neem je een bakje koud water.
Je neemt een stengel van de paardenbloem en snijdt die meerdere keren van onder tot boven in. Daardoor krijg je dunne sliertjes stengel. 
Je legt ze in het water en in een mum van tijd krullen ze helemaal in elkaar.
Dit is het begin............

......en hierboven zie je het eindresultaat.
Vervolgens regen ze dan al die tierlantijntjes aan een draad en maakten er een ketting van.


De paardenbloem is eetbaar. Nu is het wel zo dat het volwassen blad scherper smaakt dan het jonge blad. Jonge blaadjes kunnen in de sla en je kunt er ook pesto van maken (in combinatie met knoflook,pijnboompitten,parmezaan en olie)

Om het blad zacht van smaak te houden werd de bloem ook wel afgedekt van licht (net als witlof). In België en Nederland wordt het eigenlijk niet te koop aangeboden, maar in de Zuidelijke landen schijnt dat wel zo te zijn. Door dat afdekken kreeg het de naam MOLSLA. (Ik ben gek op zogenaamde 'ditjes en datjes')



Ik kom nog heel even terug op de tussen -n- in de spelling. Na 2005 kregen alle woorden een tussen -n- maar bleven er uitzonderingen.
Die uitzonderingen zijn hier te vinden.

Goed om te weten is dat wanneer het om een uniek iemand of iets gaat er GEEN tussen -n- komt en daarom hebben wij altijd KONINGINNE-DAG gevierd (hoe uniek is zij) en hopen we ook op veel ZONNE-SCHIJN (mijn planeten-zoon sprak tegen dat wij maar één zon hebben, maar toch......van DE zon hebben we er maar één zei ik dan)





zondag 28 april 2013

Blauwe lupine.

Nu dacht ik toch werkelijk dat gele lupine een eenjarige plant is en blauwe lupine tot de vaste planten behoort.
Wikipedia zegt dat ook de blauwe soort eenjarig is en ook bij de Bolster koop je het als zaden van de eenjarige plant. Het is een groenbemester. Dat betekent dat je de plant na bloeien onderspit om de structuur van de grond te verbeteren.
Ik houd van die intens blauw-paarse kleur van de bloemen en ook de zaden zijn prachtig.


met dan aan het www

Ik had wat zaden een nachtje in het water gelegd en halve wc-rollen gevuld met potgrond om de zaden te laten kiemen. Dacht dat het wel een dag of 10 zou duren, maar mijn hemel........binnen drie dagen leken er werkelijk 'aliens' uit de grond te komen.


Wat een wonder dat er zoveel kiemkracht in één zo'n rond zaadje zit. Binnen een paar dagen groeien de wortels onder uit het wc-rolletje, je ziet dat misschien op de onderste foto.


Ik nam er een paar mee naar Oosterbeek en gisteren plantte Lief ze in zijn tuintje.
Moet je kijken...binnen een dag!

Aliens, die de handjes al uit de aarde steken.........

Blauw-blauw-hemelsblauw.



Het plezier van plaatjes kijken is altijd groot bij mij.
Ik heb een eindeloze stapel tijdschriften die mij van pas komt als ik moe ben.
Te moe voor iets, maar nooit voor plaatjes kijken.
Nu ik foto's maak ga ik soms door al mijn mapjes.
Verwijder, zie iets moois, rangschik......

In het kader van kleur heb ik vandaag voor blauw gekozen. Gewoon, zomaar.
Zonder doel en met geen andere reden dan voor het mooi!
Ik wens jullie een luie, mooie, blauwe zondag.
Zonnetje erbij.....kopje kofffie....taartje misschien?
Beetje huis, beetje tuin en heel veel niks.
Vakantie!


En nu schep ik er een groot plezier in mijn vorige kleur-collages ook te plaatsen.
Waarom? 
Voor het mooi!




donderdag 25 april 2013

De maan is VOL.

met dank aan Pinterest.


Nu is het op dit moment welleswaar bewolkt, maar  vanavond om 1 minuut voor 10 (klinkt leuker dan 21.59) is het Volle Maan.
Tijd om water buiten te zetten. Het water zal de manenstralen opnemen.......en dat water is goed en energierijk om te drinken. De energie van de maan is op haar krachtigst tijdens de Volle Maan, laten we hopen dat het wolkendek openbreekt en we een paar manenstralen kunnen vangen.

Ik neem meestal een lege fles, spoel die goed om en zet die buiten op een 'manige' plek. (tegenovergestelde van zonnig dacht ik zo ;-))
Ingestraald water, wie wil dat nu niet. De volgende ochtend drink ik manenstralen èn de koelte van de nacht.




woorden van Roald Dahl.

En ik hoop dat Hannah dit nog leest voordat ze op reis gaat!





woensdag 24 april 2013

Hey..........


Het was 2010 en ik leerde een jonge vrouw kennen.
Ze zou mijn dochter kunnen zijn. Ook blije ogen, een lachende mond en vol van het leven.
Met haar vader had ze een innige band.
Soms belde ze 's avonds laat omdat ze ergens alleen fietste.
Hij kletste haar dan het donker door.
Het afscheid verliep volgens bepaald patroon:
'Dag,doei, dahag, doei doei doei....dag'.

Zij ging op vakantie en belde hem  vlak voor thuiskomst.
'Pap, ik heb iets laten doen.....ik heb in Turkije een tattoo laten zetten.
Vader, tegen de 60 vond het vreselijk en probeerde zijn gelijk bij mij te halen.
Maar eh......ik begreep het wel.


Ze had twee vlinders op haar schouder laten zetten, een kleintje en een grote.
De grote kon ze net een kusje geven als ze haar schouder optrok......

'En als ik dan mama mis, zeg ik haar gedag en geef ik haar een kus.'
En dan kuste ze de vlinder op haar schouder......

Ik vond het mooi.
Zij leerde me dat je zonder moeder wel verdrietig kunt zijn,
maar ook weer blij.
Dat het leven zonneschijn belooft.......als jij die zien wilt.

En zij zong de hele dag  dit lied. 

Toen leefde mijn moeder nog. Ik keek naar die jonge vrouw,vond haar aandoenlijk en prachtig, maar voelde niet wat zij voelde........

Ik schreef al eerder over Wende Snijders en legde haar CD weer in mijn auto. Dat is toch de plek waar ik het meest muziek luister.

En toen ik vanmorgen met een voorzichtig zonnetje, in de vroege morgen tussen de velden doorreed, hoorde ik ineens:




Hey! Are you okay?
Do you feel safe?
Is there something we forgot to say?
And does it matter anyway?
All I know is that I really would have loved
To tell you about the things I did today.



Met dank aan Pinterest.

Het ontroerde me, die woorden, die stem en die herinnering.
Ineens begreep ik haar, die jonge vrouw en voelde ik wat zij toen voelde.
Dat is het grootste gemis. Gewoon, vertellen wat je deed vandaag. Onbenullige dingen, kleine dingen.
Zij was 17 toen haar moeder overleed, ik nog net geen 50. Natuurlijk is dat een verschil. Maar het gevoel.......ik bedacht me wat het toch een proces is, tussen moeders en dochters.

Overmorgen  wordt mijn dochter 23. Ik zal haar eens even voor het laatst bellen terwijl ze 22 is.
Gewoon, even horen wat ze deed vandaag.......



















dinsdag 23 april 2013

Meters maken.






Er zijn dagen dat de klas net een werkplaats lijkt.
Vrijdag vieren wij feest en daarvoor zijn koninklijke slingers nodig.

Ik maakte deze in regenboogkleuren, in groen- en blauwtinten of juist meer zonnekleuren.

Maar ik maakte ze nog nooit in rood-wit-blauw-oranje.

Je snijdt (of knipt) stroken crêpe-papier van een cm.
Elke strook knip je in vier stukken (is precies een goede 'hang-lengte).

Je spant een draad dikke katoen en smeert steeds een stukje in met lijm.

Je hangt een slinger crêpe over de lijn en drukt die vast, totdat er geen katoen meer te zien is en de draad vol kleurtjes hangt.

Opruimen is simpel......gewoon in elkaar in een vuilniszak. Dan is het geheel  de volgende keer wat geplooid en gevouwen, maar dat maakt de slinger niet minder leuk.

Kinderen maken ze met veel plezier en in productie.....We hebben al een meter of 10, maar gaan morgen vrolijk verder. Het leven is immers een feest en wij hangen zelf de slingers op!

maandag 22 april 2013

In de knop........


Regelmatig worden er bij ons kinderen aangemeld die al op een andere school zitten. Kinderen die hun schoolloopbaan elders begonnen, maar dan om wat voor reden ook bij ons worden aangemeld.
Ik vind het altijd een feestje om een gesprek te hebben met zo'n nieuw kind, want dat gebeurt er nadat ouders tot aanmelden besloten hebben. Wij informeren bij de school waar het kind vandaan komt, maar willen het kind ook graag zien.

Vandaag kwam er een nieuw jongetje. Ik had hem al gezien op de open dag en na een gesprek met onze schoolleider meldde zijn moeder hem  aan.
Mijn collega kijkt dan mee en schrijft en ik doe vooral.
Kinderen zijn meestal wat gespannen als ze binnen komen. Twee juffen en niet weten wat je te wachten staat is nogal wat. Aan ons om de spanning snel weg te nemen.

Een jongen voor groep 3, laten we hem Brian noemen. Brian is een donker jongetje met een bos krullen, grote glimmende bruine ogen en een stevige mond met, nee zonder voortanden.

Als ik hem vraag wat hij het leukst vindt op school zegt hij zonder aarzelen: 'Buiten spelen'. Ik glimlach en vraag wat hij dan het één na leukste vindt. Hij kijkt me even aan en zegt dan: 'Binnen spelen'. De toon is gezet.
'En lezen?' vraag ik.......'Rekenen', antwoordt hij.

Ik laat hem zijn naam schrijven op een groot papier. Hij spiegelt nog wat en schrijft blokletters. Zijn achternaam kan hij ook al. Hij is in april jarig zegt hij en dan wordt hij 6 (hij is van oktober.......)

O ja, en hij mag eigenlijk al op de gang lezen, maar juf houdt hem in de klas. Dat is beter voor hem.
Ze hoeft niet op hem te mopperen, maar zet wel af en toe zijn stoel recht, zegt hij. ' Maar dan zegt ze niks, ze doet dat gewoon!'

Haha, voor de juffen onder ons, heb je al een beetje een beeld?

Ik schrijf op een papier: Brian is nu in de klas.
                                     Dat is leuk.
                                     Ik hoop dat hij het ook leuk vindt.
Hij leest het en ik hoor: 'Jawel'.  ( Leesproces op gang gekomen zie ik mijn collega schrijven)

Ik gooi met een bal, hij vangt.....telt tot 20 en moeiteloos terug. Kan vooruit- en achteruit lopen en tellen en klapt en stampt met mij mee......(Zit goed in de beweging schrijft mijn collega)

Hij tekent een lemniscaat om twee stippen en vergist zich maar even. Tong uit zijn mond......' Het is een brilletje', hoor ik hem zeggen. Cirkel, vierkant, driehoek benoemt hij en hij lacht.

Tot slot vraag ik hem een boom, mens, huis en zon te tekenen. Als ik het hem laat herhalen vergeet hij het huis........dan gaat hij aan de slag. Na een aantal minuten is hij klaar en ik zie geen boom.....'Hé, ik mis nog één ding' zeg ik. Hij kijkt, slaat op zijn hoofd en tekent er een boom bij. MET appels........(Moet maar veel tekenen, schrijft mijn collega. Boom heeft wortels en appels.......stevig)

Hij heeft geen vragen voor ons, maar ik nog wel voor hem. 'Met wie woon jij?' vraag ik. Hij vertelt dat hij met mama woont en zijn papa in Amsterdam.
'Maar ik ga naar Afrika om te wonen over een tijdje', zegt hij.
Papa gaat daar wonen, mama ook en de hond voelt zich daar ook thuis.
'Wanneer is over een tijdje?', vraag ik.
Als ik moeilijk kijk als zijn antwoord 'Volgend jaar' is, zegt hij dat het ook nog wel een jaar langer  kan duren.
'Wat denk je, moet ik het daar met mama over hebben, of is dat nog niet nodig?', vraag ik.
Hij kijkt me aan, houdt zijn hoofd een beetje schuin en ik zie een glimlach: 'Nee, dat is nog niet nodig hoor', zegt hij. (mijn collega schrijft niets op maar onze blikken kruisen elkaar.......'veel fantasie' denken we allebei).

Ons beeld is:
Fantasievol kind, heeft duidelijke grenzen nodig, zit goed in zijn vel en moet stevig aan het werk gezet worden.Leesproces is goed op gang gekomen, rekenen ook. Tijdsbesef is nog niet groot.

Met het beeld van dit mooie, drukke, grappige mensenkind rijd ik naar huis. Krijgt de leerkracht zijn handen vol aan.....maar dat is geen reden om hem niet te laten komen toch? Woensdag bespreken we onze bevindingen in de vergadering en daarna krijgt moeder bericht.

De Magnolia is vol in de knop en ik stop even voor wat foto's. School verdwijnt naar de achtergrond en ik geniet van het zonnetje, de ontluikende natuur en hoor de vogels fluiten.




zondag 21 april 2013

Binnen en buiten.

Buiten is het heerlijk. Hoewel de dag fris begint, warmt het snel op en kun je in de zon heerlijk zijn.
De sla komt op (dinsdag gezaaid)  het Kaukasische vergeetmenietje bloeit al, en de Krent staat op het punt om dat ook te gaan doen.....

Het leuke aan deze vergeet-me-niet vind ik dat het een vaste plant is en dat het blad na de bloei ook prachtig is. Hartvormig en sappig. Voelt'ie zich op zijn gemak in je tuin, vind je hem overal terug.

De sla laat duidelijk zien dat ik een rommelige zaaier ben.
En de krent....maar heel even mooi vind ik.

Wat betreft binnen...... het huis.......

Hoe doen jullie knutsel-vrouwen dat?
Hoe houd je het een beetje overzichtelijk?
Kan het bij jullie ook het ene moment netjes zijn om na een uur rond te kijken en het idee te hebben dat er een explosie heeft plaatsgevonden? Ik vind het maar lastig om de boel op orde te houden. Was ik er gisteren nog van overtuigd dat mijn huis ineens groter was, vandaag weet ik dat niet zo zeker.

Op mijn lijstje stond het breien van slofjes....Na één slofje leek de noodzaak er ineens niet meer.
Het patroon klopte niet helemaal (hoe kan het, ik heb er zoveel gebreid), vond ik ze te iebel en te klein en te dun. Het blijft dus bij één slof........en dus: volgend project.


Ik heb veel gesponnen de laatste maanden, maar daarvoor had ik het jaren niet gedaan. Het was dus even zoeken naar de juiste dikte. Die eerste wol heb ik nu weg-gebreid.
Mijn spinstoel wordt nu een echte spinstoel, met kussen van eigen breisels. De ophanglusjes moeten nog en dan kan ik de stoel heel zacht-groen schilderen. (zou die Annie Sloan van Lupineke daar ook goed voor zijn?)



Project volgend was een tasje. Met schelpen en houten kraaltjes, bandje uit de erfenis van mijn moeder en een voering. Ik hou van dat pannelapjes-motief. Het geeft volume en je hoeft er niet heel hard bij na te denken. 




De hele familie hier kijkt een beetje moeilijk als ik aan het zoveelste tasje bezig ben 
Misschien dat ik dan ooit toch maar iets van een winkeltje moet beginnen. (of een marktje zo hier en daar....dat lijkt me serieus leuk, maar pfff, dan heb ik weer te weinig). Wellicht zijn er anderen die net zo denken. Kunnen we onder een gemeenschappelijke naam niet iets doen? Wolmarkten genoeg in Drenthe.
Zo af en toe met een stel een markt 'doen'. Lijkt me leuk.




Goed, een blog zonder kop en staart.....zo'n dag die vol geknutseld en geklooid wordt. Beetje in de tuin, beetje naar de moestuin en het fijnste moment vind ik dan eigenlijk als we in de moestuin op een boomstammetje zitten en een appeltje eten, minutenlang naar een hommel kijken die een plek zoekt om haar eitjes te leggen, of we alleen maar naar de wolken kijken die traag aan ons voorbijtrekken. Tussen alle actie door niks doen, daar geniet ik dan het meest van. 
Terwijl ik zo naar de wolken kijk, vind ik ze ineens lijken op een net geknipte vacht wol, de knipkant zeg maar........

Het is zondag. Morgen begint de laatste week voor de meivakantie. Veel activiteiten en veel organiseren.
En dus, het hoofd uit de wolken, schriften op tafel en voorbereiden.









zaterdag 20 april 2013

En nu dan wel: RAMEN LAPPEN!


Het was zover, het moest gebeuren.........

Soms zijn er van die dagen, dan weet je dat 'de plicht' roept.
Het helpt enorm dat Lief en Kind vanmorgen samen het pand verlieten om samen aan het werk te gaan.
Ja, samen. Lief had hem gevraagd een dag te helpen en Kind vond dat een goed idee.

En de Vrouw bleef achter thuis en ging ouderwets huistaken verrichten.

Er was ooit een tijd dat ik er regelmatig crisis had door het gevoel de hele dag 'voorwaarde-scheppend' bezig te zijn in en om het huis terwijl de hele familie uitvloog. Speelgoed te ordenen, te zorgen dat iedereen schone kleren had en met een volle buik naar bed ging.
Nu ik al 12 jaar Kostwinner ben, kan ik terugverlangen naar die tijd. Soms.

Dus vandaag voel ik me een eerlijke heerlijke huisvrouw.

En dus is alle uilen-poep van de ramen verdwenen, alle aanslag en kachel-roet, er is gewassen. gezogen en opgeruimd........en het is proper hier.
Mijn huis lijkt ineens groter ook. En waar ruimte is.... kan gewerkt worden.

Op 't fietsje naar het dorp, mij een andere werkplek gecreëerd en de was laten wapperen aan de drooglijn.

Het huis ruikt naar daslook-vlinders van haar en de appeltjes zijn geschild om appelbroodjes  te maken voor als de mannen thuiskomen.
Ga ik zitten wachten met thee........... Ha, wat een heerlijk vooruitzicht.





donderdag 18 april 2013

Soms moet je even geen ramen lappen!



Ik bedacht me nog een keer naar het berkenstruweel te rijden om wat berkenwater te tappen.........
Ik las al wel dat de sterke sapstroom zou stoppen nadat er blaadjes aan de boom komen, maar die blaadjes....ach, nog niet eens muize-oortjes zijn het. En dus, met lege spa-fles en snoeischaar ging ik de hei op.

Bovenstaande foto laat het prachtige, winderige weer zien. Zonnetje.......blauwe lucht, witte wolkjes........

Aangekomen bij mijn berk, vriendelijk verzocht of ik één tak mocht snoeien (mocht) bleek het echt waar. Geen drupje kwam er in mijn fles. Sapstroom gestopt. Ineens werd ik met terugwerkende kracht blij omdat we daar vorige week nog onder een fors druppende boom stonden. Dat neemt niemand ons meer af.












Goed beschouwd had ik ineens het gevoel dat de berk me een beetje streng aankeek. Alsof hij me wilde terechtwijzen.... en dus heb ik niet nog een berkentak gesnoeid.

En terwijl ik nog wat stond na te denken over die sapstroom, hoe wonderlijk dat was en of ik nu echt niet nog een boom zou proberen........

...stak de wind opnieuw op en begreep ik ineens waarom ramen lappen en witte was buiten hangen vandaag een heel slecht idee zou zijn.
Je zag het gebeuren in de verte.....alle boeren waren op het land bezig en dat zag je en voelde je en proefde je (en nog knarst het tussen mijn tanden).







Je begrijpt wat het gesprek was bij de boerderijwinkel, de Albert Heijn, de bloemist en de slager.



dinsdag 16 april 2013

JOEPIE!

Mijn rondje om de kerk vanavond..........wat was het prachtig!




De wolken joegen langs de hemel.........



Vanuit het dorp klonken geluiden, er was een feestje in de plaatselijke kroeg.
Maar de vogels floten er luidkeels overheen alsof ze aan hun laatste lied bezig waren.
(Nou ja, zo hoorde ik het).

Ik vond het bijna jammer dat ik mijn koperpoets niet bij me had......

En natuurlijk wilde ik even in mijn moestuintje kijken.
Ik hoopte zo op kleine groene sprietjes.


En toen, en toen en toen.....JOEPIE!
De raapstelen steken echt hun kiemblaadjes boven de grond.
Ok, je moet goed kijken.......maar je ziet het echt toch?



En de knoflook laat ook al  groene puntjes zien......



Ik ben geen ervaren 'moestuinier' maar oooooooooo dit is toch een stralend begin?







maandag 15 april 2013

Onze koningin.


www.nrc.nl

In januari hadden wij een periode taal.....over het zelfstandig naamwoord, het bijvoeglijk naamwoord en het werkwoord. Voor de handigheid leren ze bij mij dan meteen het lidwoord en vervoegen we ook al wat werkwoorden. Dat doe je uitgebreid in de vierde klas, maar het is toch wel handig dat de kinderen alvast het hele werkwoord kennen en een paar vervoegingen. (hele werkwoord: kopen, vervoeging: ik koop.......)

Nu was het vroeger zo (ik zeg maar vroeger, omdat ik het niet meer van deze tijd vind ;-)) dat je dat woordbenoemen koppelde aan het Paradijs.
Adam vertelt aan Eva wat hij ziet. 'Kijk, een boom'.  En Eva kijkt en zegt: 'Een mooie boom'. Adam- woorden zijn dus de zelfstandige naamwoorden en Eva-woorden de bijvoeglijk naamwoorden. In deze tijd vind ik dat je dit soort dingen niet meer leert aan de kinderen, los van het feit dat Adam daarmee zelfstandig zou zijn en Eva dus ietwat bijvoeglijk.
En dus leerden wij ze in de Kinderboekenweek, toen we een eiland maakten en daar over wandelden. En we noemden de woorden gewoon zelfstandig- en bijvoeglijk naamwoorden.

Werkwoorden kwamen daar in januari bij en het lidwoord ook........

En toen......toen vertelde onze Koningin dat ze zou aftreden.
De kinderen in de klas waren er vol van (en dat verwachtte ik niet)

We maakten een woordweb rondom Beatrix. Waar denk je aan? Lakei, troon, kroon, jurk, koets..........

De kinderen maakten een verhaal waarbij ze bij alle zelfstandig naamwoorden ook een bijvoeglijk naamwoord moesten schrijven en de verhalen waren ronduit aandoenlijk.


Iemand zei me dat de koningin ze eigenlijk zou moeten lezen en dus hebben we ze in een boekje verzameld, maar dat was een hele klus.
Wanneer je weet dat je werk naar de Koningin gaat, word je zenuwachtig. Daar kwamen we al snel achter.
Er waren aardig wat kinderen die opnieuw begonnen, een foutje maakten of hun tekening niet mooi vonden. Daardoor nam de hele onderneming al snel twee weken in beslag.






Keesje (zo heet hij niet maar ik noem hem zo) was ziek geweest in die tijd, maar op het laatst kreeg ook hij het voor elkaar. Binnen een dag was zijn werk af en omdat ik druk was met werk van anderen schoof hij het tussen het ingeleverde werk.

Nu is het belangrijk voor het verhaal te weten dat de familie van Keesje al een poosje ziek was en moeder me net had verteld dat niets vanzelf ging thuis. Iedereen was mopperig en het liep allemaal niet.

Afijn, bij thuiskomst kreeg ik al snel in de gaten waarom Keesje niet in de rij had gestaan met zijn werk.
De brief aan de Koningin ging als volgt.

Koningin.
Dank U wel voor Uw toespraak. Ik vond het een prachtige toespraak maar niet heus.
Wat moet een klein landje als Nederland trouwens met een Koningin?
Keesje.

Daarbij had hij uit zijn hoofd de landkaart van Nederland getekend met zo hier een daar een hoofdstad. Lieuwarden bijvoorbeeld en Zeelant.........Tja, en toen?

Keesje en ik hebben eens om tafel gezeten en ik vroeg hem of hij blij zou zijn met zo'n brief als hij de Koningin zou zijn. Dikke tranen welden op in zijn ogen.



In overleg hebben we besloten de brief niet te sturen en gewapend met de Atlas heeft hij een ochtend op de gang zitten werken aan een goede landkaart, want dat vond ik een prachtig idee. 'Graag zonder fouten Kees!' zei ik terwijl ik in de klas verdween. Ik heb nog nooit zo'n mooie landkaart gezien. Het bleef tussen ons, de klas heeft hier geen weet van.


Volgende week vrijdag vieren wij de Koningsspelen. Natuurlijk weer net anders dan anders.....gezellige Oud-Hollandse Spelen op het plein met groepjes van kleuters tot en met klas 6. Als het goed is komt de Koningin ook even langs....in een bakfiets.
Tijdens een vergadering hebben we als cadeautje een afzichtelijk grote beker gekozen als cadeautje voor de kinderen. Met Maxima en Alexander in rood-wit-blauw-oranje en een gouden kroontje.
 Ze krijgen hem gevuld met oranje mandarijn en wortel. Niet vertellen aan de kinderen hoor! Geheim.........



zondag 14 april 2013

ZONNEBLOEMEN!

Gemaakt door Olle, in Frankrijk.



De zonnebloem (Helianthus annuus)  is een éénjarige bloem uit de composietenfamilie. Moet je nagaan wat een enorme groeikracht er in één zaadje zit. De wortels, die enorme stengel met stevige taaie bladeren en dan tot slot die majestueuze bloem met zaden.......



Een zonnebloem is er in veel varianten, de hoogste zou 5 meter kunnen worden, de bloemhoofden kunnen tot 35 cm. doorsnee worden.....en daar ben ik het gekst op.




Onvolwassen bloemknoppen vertonen heliotropisme. Dat wil zeggen dat de knop meedraait met de zon.
's Morgens staat de bloem in oostelijke richting om vervolgens (op zonnige dagen) met de zon mee te draaien. Als het dan donker wordt, draait de bloem terug in oostelijke richting....en begint het verhaal weer van voren af aan.
Dat komt door de ongelijke groei/celstrekking in de bloeistengel. Wanneer de bloem eenmaal geopend is, stopt dit proces en blijft de bloem naar het oosten gericht omdat de stengel verstijft.



Een zonnebloem is voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn moeder. Mijn ouders vertrokken 1 a 2 keer per jaar naar Frankrijk of Spanje en er zijn talloze zomerfoto's van zonnebloemen. In hun huis is van alles over zonnebloemen te vinden. Van tafelkleedjes tot boeken van van Gogh, van schilderij tot schalen, vazen en kommetjes. Toen zij wist dat zij zou sterven wilde zij grote zonnebloemen op haar kist, maar pfff.....4 december.....zie ze maar te krijgen. Het moesten namelijk geen geweekte kleine dingetjes zijn, maar van die hele grote met sappig groen blad.
Als wij  het leven te vieren hebben, want dat doen we tijdens allerlei momenten dat we aan haar denken (zij zou niet anders willen), horen daar zonnebloemen bij. Wij heffen het glas 'op het leven' en doen dat het liefst te midden van zonnebloemen.

Vandaag wordt er gezaaid. En, na overleg met HAAR doe ik dat niet BD......maar enkel B (iologisch)...
Volgens de BD-kalender kun je niet in één weekend gewoon ALLES onder de grond stoppen........en dat is eigenlijk wel wat ik wil. NU is het vochtig, NU gaat het warm worden, NU zijn de biologische pootaardappelen aangekomen en NU heb ik tijd........

Vier dingen ga ik voorzaaien. Zonnebloemen (ras giganteus zeg maar.....dat is volgens mij geen latijn), bolcourgettes (leek me leuk om uit te hollen en te vullen straks), pompoen en sla.

Tuin- en slabonen en kapucijners .......wortelen, rode uien, sjalotten en aardappelen........regenboogsnijbiet, spinazie naast de al gezaaide raapstelen en veldsla......

Daar omheen komen dahlia's, cosmea, korenbloem, goudsbloemen, zinnia's, rudbeckia's en zonnebloemen.....

En dat gaat dus dit weekend, bijna allemaal biologisch, de grond in.

Later wil ik dan ook nog afrikaantjes, maar die koop ik wel als plantjes.....
Stilletjes hoop ik dat er dan nog plek vrij is voor andere dingen....maar het klinkt al wel vol.

En stel......dat dan over een poosje alles groeit en bloeit en welig tiert en ik een maaltje eigen verse kapucijners kan eten of even naar mijn landje kan lopen en met een flinke bos zinnia's huiswaarts kan keren...... en zo richting eind van de zomer af en toe een prachtig gigantische zonnebloem kan plukken, .......dan heb ik al één verlangen van mijn lijstje vervuld.




Die zonnebloemen.....die zijn belangrijk en dus kocht ik maar drie zakjes......voor de zekerheid. Dat er wel iets te plukken valt straks.


(Alle zonnebloem-afbeeldingen komen van Pinterest (van mijn 'mom'related prikbord) met uitzondering van de eerste. De andere foto's komen ook van het WWW)