woensdag 30 juli 2014

Ach, net Vlieland.....





Jaha, dit is de Middellandse Zee.
Gisteren en vanmorgen.
Het was er heerlijk. 
Ik genoot van het zoeken naar schelpen en kon me niet herinneren dat ik die twee jaar geleden zag.
Toen gingen we een dagje naar die zee vanuit onze plek aan de Cèze toen. En ik vond dat verschrikkelijk.

Maar dit....dit overtrof mijn stoutste verwachtingen.
Ik vond het strand net Vlieland. En daar kom ik graag.
Maar ja....het was niet wat je noemt Middellands Zee-weer.
De temperatuur was helemaal oké hoor, maar mijn hemel het waaide verschrikkelijk.
En dus waren er wel mensen, maar niet zo heel erg veel.


Dat maakte vanmorgen een strand als dit.....o, ik genoot intens.








Maar goed, we stonden op een camping aan zee....praktisch aan het strand en dan moet je dit een beetje voor lief nemen.


Dat deden we hoor en we hadden het echt oprecht fijn.
Vanmiddag reden we terug.
Het was lange tijd 30 graden.
Maar hoe meer we de Drôme naderden, hoe meer de thermometer zakte.
En bijna 'thuis' zagen we dit:


Ja, echt er zitten heuvels achter die wolken.


Onze buren stonden er nog en ze vertelden dat het bijna non-stop geregend had......en dat zagen we ook aan de rivier.

Morgen wordt het weer even mooi weer en dus genieten we  hier nog een dagje.
Daarna denk ik dat wij zo zoetjes aan naar huis gaan.

Het was een cadeautje, zo'n vakantie in een vakantie.



......





maandag 28 juli 2014

Uit logeren!






Wij zijn even een paar dagen weg!
Naar de Middellandse Zee.
Klein tentje mee, kleine stoeltjes mee.....
parasolletje.

We gaan de hele dag aquajoggen, meedoen aan de Karaoke
en dansen bij Jansen.....
10x van de glijbaan en vooral veel douchen.
Dat mag wel voor het geld dat daar voor een overnachting gevraagd wordt.

Nee, we willen naar de ZEE!!!





Dahag! 

zaterdag 26 juli 2014

Van welke boom, van regen en meer.


Weet je, het is hier ook lang niet altijd zonneschijn hoor.
Eigenlijk moet ik eerlijk bekennen dat ik te weinig warme kleren bij me heb.
Op het laatste moment besloten om alleen maar teenslippers mee te nemen en mijn gympen.
Nou en met die laatsten kun je al helemaal niets beginnen als het regent.
En één paar dikke sokken.
En geen regenjas.
Ik heb al jaren van die wegwerp-poncho's bij me.
Dus.
En het is hier een paar dagen frisjes geweest. Dat betekent het ene moment dat het 23 graden is en een uur later kan het dan ineens weer tegen de 30 zijn.......
En regenachtig, dat is het dan ook.

De rivier waarin wij zwemmen ziet er zo uit:



Dat is niet verkeerd toch?
Van de rots wordt veelvuldig gesprongen (oké, door anderen) en lefbekken klimmen zelfs in de boom erboven om zich vervolgens naar beneden te storten. Hoe hoog dat is? Een meter of 6 denk ik.
Het is niet druk, wat stoeltjes in de zon of schaduw en dat water is ook noodzaak als het boven de 30 graden is.
Maar soms regent het.
En als het dan ook sstroomopwaarts en in de bergen regent......
dan krijg je dit:



Zoek de verschillen zou ik zeggen.
De temperatuur is al lang weer terug naar zomerse waarden en hier regende het niet, maar stroomopwaarts wel. Dat komt de helderheid van de rivier niet ten goede. Het duurt een dag en een nacht en dan is het weer zoals het zijn moet, maar toch.
En dus togen wij naar de Roanne.
Om te zien of het water daar helder was.
Je moet je auto ergens in de berm zetten en even van een bergje maar dan heb je ook wat.







Een stukje water voor je alleen en een koelbox bij de hand.







Eindeloos heb ik zitten kijken naar deze vlinders.




Ze vliegen bij bosjes zwevende zakdoekjes over de rivier en gaan zitten op de warme stenen of aan de rand van het water...... 
Eigenlijk doe ik hetzelfde. Ik zit wat op de warme stenen, neem af en toe een duik.......

bij thuiskomst valt ons een boom op. Meneer Serge, de baas van de camping zegt dat het een Pollonia is......maar op internet vind ik geen gelijkenis.
Weet iemand van welke boom deze vrucht afkomstig is? De bladeren hebben de vorm van een lindeblad, maar dan groter.
Als  het de moeite waard is klim ik op de schouders van Lief, want er hangen gedroogde zaden in de boom.
Als het iets is wat in het Drentse toch niet groeien wil, dan laat ik dat natuurlijk. Want even op de schouders van Lief klimmen is zo eenvoudig niet. Niet voor mij, maar vervolgens zeker ook niet voor hem ;-).









dinsdag 22 juli 2014

Over zonnebloemen en een markt.


Ben je in de Drôme, dan kan het niet anders dan over zonnebloemen gaan.
Ben je op pad en is het nog zo donker (zoals de afgelopen dagen), ineens knalt je zo'n veld met zonnebloemen tegemoet.
En dit jaar staan ze nog in knop of beginnen net te bloeien.
Ik ben van de foto's, lief is meer van het jatten.
En dus staat er een vaas met zonnebloemen voor onze tent.
Niet alleen omdat we zomaar van zonnebloemen houden, maar ook omdat ze een beetje bij mijn moeder horen. Sinds zij overleed al helemaal. Kunnen wij niet zomaar aan zonnebloemen voorbij gaan. Zaai ik zonnebloemen in mijn tuin omdat ze me aan haar doen denken  en kan ik niet in een veld zonnebloemen staan zonder de gedachte aan mijn moeder.

Wij waren in Crest. Op de markt. Ik vind het opvallend hoeveel biologische kramen er zijn en hoeveel jonge alternatieve mensen hier rondlopen. Met kinderen, met hond, achter een kraam. Het is goed voor het platteland dat zich hier jonge mensen vestigen.



De bus van een bio-boer.......



Het was gezellig. Muziek op de trappen van de kerk. Leuke muziek ook.


Toen we in de kerk waren, klonken die vrolijke tonen van buiten ook binnen.
Ik moet altijd even een kerk in, om te zien of het een Goede kerk is.
Ik kan niet precies omschrijven wat dat dan is, maar het moet er stil maar niet bedompt zijn.
Er mogen echt lijdens-kunstwerken te zien zijn, maar het moet niet depressief voelen.
Er mag best gebiecht worden, maar er moeten geen 8 biechtstoelen staan.
Kunstbloemen mogen, maar ze moeten er wel fris uitzien.
Verse bloemen vind ik mooier.....maar hier moest ik wel om lachen. Een lijdensverhaal op zich.



En de ramen.....die zijn ook belangrijk.
Dit was geen goede kerk.
Hier wilde ik geen kaarsje aansteken. 
Er was zo'n koepelplafond met een raam erin. Glas in lood.....een stervorm.....
Lief stond naast me en keek ook naar boven. We zeiden er geen van tweeën iets over.
Zo bijzonder was het niet.
Ik maakte er wel een foto van.
Zonder flits......

We dronken koffie, in een maf café.
(en nee, die fietsen zijn niet van ons, wij fietsen niet zoals je in mijn vorige blog kon lezen)





Ik kocht een kilo biologische knoflook voor thuis ;-), zoals waarschijnlijk elke goede toerist doet en olijven uit Nyons. Gekke tomaten en heerlijke geitenkaas.

Op de terugweg fotografeerde ik zonnebloemen...zonnebloemen en zonnebloemen.
Lief jatte ze dus (maar ik leverde de snoeischaar).











Eenmaal terug in de tent importeer ik de foto's op mijn laptop.........raad eens wat?
Dat ene onooglijke raam in die kerk, bleek een heel ander raam dan ik had waargenomen.
Ik riep Lief erbij. We keken immers samen omhoog. Had hij dit gezien?
Ook hij was stomverbaasd.
Een zonnebloem toch? Overduidelijk?

Je begrijpt dat we terug willen. Om te zien of wij het nu zo verkeerd zagen.....
Een kusje van mijn moeder denk ik dan.
Zij had weinig met kerken.......maar een groetje van boven, dat zie ik haar wel doen.




.....



zondag 20 juli 2014

Zwemmen of fietsen, that's the question.



Het riviertje de Roanne is een prachtig zwemriviertje.
De weg er langs is mooi en hier een daar zie je Franse auto's staan in de berm.
Dan weet je dat je daar moet zijn.
Zij kennen het gebied op hun duimpje kennen de beste zwemplekjes.






Dat was niet het doel van ons uitje.....Ik wilde graag naar de Brette.
Eigenlijk net zo'n riviertje hoor.
We hadden beter in de Roanne kunnen gaan zwemmen, want ik wist de weg niet precies meer......
En toen kwamen we ineens op zo'n weggetje.
Ik weet niet of je ze kent.
Van die weggetjes dewaar GEEN vangrail langs gezet is.
Omdat er weinig mensen komen.
Zo'n weggetje waar het onmogelijk is om elkaar te passeren.
Laat staan te keren op de weg.
Dus eenmaal ingeslagen, moet je verder.
En hoger.


Daar beneden hebben we even koffie gedronken en moed verzameld om verder te rijden.
Ach, je weet echt dat je niet zomaar een afgrond in rijdt....maar ik zweet peentjes op zo'n moment. Beloof allerlei  lieve dingen als we weer heel thuiskomen, prijs Lief de hemel in. We maken domme grapjes over de bakker die voor niks de berg op rijdt omdat de mevrouw bovenop nog brood van gisteren heeft en dus voor niks is gekomen. We mopperen omdat er net ge-asfalteerd is en nergens staat dat de remweg dan langer is.....Wie asfalteert er trouwens en met wat voor een auto???


Na een splitsing is het leed geleden.
We rijden naar de top van de een of andere berg en daar zitten een Nederlandse man en vrouw in wieleroutfit. Zij hadden de berg  zojuist bedwongen. Op de fiets. Veertigers waren het. Rood aangelopen en zwetend zitten ze van een watertje te genieten. We spreken elkaar even. Neu, de Ventoux hadden ze al gedaan (ze wijst daarbij op haar wielerhemd. Dom van mij. Ventoux 2012 stond er op). De Rousset ook al......
Waarom? De overwinning op jezelf. Dat je op die top aankomt en onderweg hebt afgezien.
Dat de afdaling dan een cadeautje is.....
Ik kan jullie verzekeren dat ik het aanhoorde, maar er geen enkel gevoel bij kreeg.
Geen moment dat ik dacht: 'Wow, dat zou ik nou ook wel willen'.
'Ik geloof dat ik gewoon in de greppel zou gaan zitten huilen' probeer ik nog. Om de ernst van de situatie er een beetje af te halen.
Lief laat zich nonchalant fotograferen bij het bordje van de berg met een van hun  fietsen er tegenaan.....
Alsof hij de berg bedwongen heeft. Op de fiets dan.
Wij vinden dat een erg grappig idee.......
'Je moet eens weten hoe vaak mensen dàt doen' klinkt het vanaf het muurtje.
Ik prijs de fietsers nogmaals en nogmaals.
En  wens ze veel plezier  met de tocht naar beneden.

Thuisgekomen zoeken we het water maar weer op. De Brette hebben we links laten liggen.
Een volgende keer.
Lief gaat eens verzitten op zijn stoeltje dat in het water staat en kijkt verheerlijkt. Hij trekt wat met  zijn schouders, klaagt over een pijnlijke spier en zowiezo pijn in zijn rug en herinnert zich ineens wat ik daar boven op die berg allemaal beloofde. 'Wat zal dat heerlijk zijn straks'......... 
Ik duik het water in en ben acuut vergeten wat ik daarboven heb gezegd. ;-)
Het is 35 graden. Pfffffffff.......een massage? Met dit weer?



PS. En we waren niet bij de MEK hoor.
Je koopt hier een kaartje voor een tientje en hebt een week internet in je tent.
Omdat het twee dagen slecht weer zal zijn, trakteren wij onszelf daarop.
Met restricties..... geen actualiteiten-rubrieken of onzinnige programma's.
Als het regent gaan we alle uitzendingen van Klootwijk aan zee bekijken en Zomergasten mag ook ;-)
Tja, en een blogje.....dat mag!




zaterdag 19 juli 2014

Ach......die MEK ;-)

Wat een heerlijkheid om vanuit Frankrijk een bericht te kunnen posten. 
Voor mijn huis en tuin wordt gezorgd en nu ik onderweg ben is dat ook helemaal prima.
De dagen zijn warm, maar heerlijk zwemwater is in de buurt.
We zijn neergestreken in de Drôme. 
En al zijn hier natuurlijk ook veel Nederlanders,  ik vind het rustiger dan de Ardèche.
Zonnebloemen overal en de lavendel ruik je eerder dan dat je het ziet.
Het leven is ontspannen en simpel.
Ik geniet.


Ik bedoel.....'s morgens vroeg de Col de Rousset (oei hoe schreef je dat ook al weer)
oprijden en vervolgens koffie drinken........da's geen straf.



Je ziet de weg die je afgelegd hebt, als de tour er langs komt is dit een gewilde 
parkeerplek......



Nog hoger zou ik jullie de oorverdovende stilte willen laten horen.
Frisse lucht, een beetje wind en slechts vogels die je hoort.

We hoorden achteraf dat je met het kabelbaantje  (in de winter kun je hier skieën) naar boven kunt en met een step naar beneden. 
;-)
Zie je 't ons doen?

De temperatuur de afgelopen dagen was ver boven de 30 en zelfs voor haken was het bijna te warm.
Het zwemwater op de camping is super, helder en verfrissend. Aan het eind van de middag met een wijntje en geitenkaasje in de schaduw is het goed uit te houden.

Vandaag is het heerlijk, iets koeler ook......en dus even een bericht.

Ik zend jullie een zomerse groet!!




zaterdag 12 juli 2014

Kind I, II en III.......

Het is toch bijzonder om je opa te laten zien waar je werkt?
Ik vroeg Olle of hij kwam eten om de vakantie in te luiden.
Maar Olle moet twee weken full-time op de boerderij zijn omdat de boer en boerin op vakantie zijn.
Verantwoording voor winkel, land, kas, huis en hond en camping.
Mijn vadertje wilde graag zien waar zijn kleinzoon werkt en dus reden we naar Punthorst om daar te eten.
Wat een mooi gezicht, opa en kleinzoon scharrelend over het land.



En ik? Met een mandje vertrok ik naar de kas, als een kind zo blij.
Om tomaat en komkommer te halen, bieslook en basilicum, sla van het land.
Toen ik een bosje bloemen plukte dook er vlak voor mijn voeten ineens een haas op uit de struiken.




We aten, dronken en het was gezellig.

Kind nummer II is samen met vriendin Plezier vertrokken naar Portugal om daar een maand op een boerderij/camping te werken. Ik kreeg een sms dat ze, omdat ze er één nachtje moesten overnachten, erg leuk op stap waren geweest met  de 'locals' uit Porto. Alles liep super gesmeerd.
Waar ze sliep die nacht? Geen idee, dat zouden ze daar wel zien. Ojoj....inmiddels weet ik dat ze op plek van bestemming is. Ook fijn.
Quinta da Fonte, Portugal.


Maandag nog even naar kind nummer III en dan heb ik iedereen gesproken en kan ik op vakantie.
Ik zin nog op een vervelend cadeau voor kind III. Hij belde gisteren toen ik bij de Blokker stond.
Het ging niet zo goed.....hij had een tentamen niet gehaald.
'En nu?' vroeg ik.
'Ja, nou ja, ik moet van de opleiding af".
Dat klonk mij niet vreemd in de oren omdat dochter wel eens dezelfde mededeling deed.
En dan haalde ze het toch weer, met haar hakken over de sloot.
Bij de Blokker kun je nu eenmaal niet vloeken, maar wel zitten op de trap.
Na aandringen en uitleg viel hij stil.
'Nou eh....mam......eigenlijk bel ik je om te vertellen dat ik het wel haalde en mijn propedeuse heb gehaald.....'
Er ontschoot mij werkelijk één bescheiden vloekje, ééntje maar. Rotkind......
Maar goed, hij heeft het  binnen een jaar gehaald. En dat is fijn.



Kortom.....de boel is onder de pannen en moeders kan op vakantie.
Gewoon, zitten op een stoeltje met een tafeltje...zonnetje....graag een wijntje op dat tafeltje, stukkie kaas of worst, breiwerkje....en dan hóór je me niet meer.