Een waterput, zo een met zo'n zware metalen deksel, is voor kleuters buitengewoon interessant.
Je kunt de diepte in kijken, er zand in scheppen, andere kleine dingen in laten verdwijnen en je kunt zo'n deksel ook proberen op te tillen.
Regelmatig zie je kinderen op hun knieën zitten, bezig met van alles.
Gisteren waren twee jongens bij de open put bezig met stokken.
Ik hurkte bij ze neer en keek mee.
Rozenblaadjes dreven op het water en als je er met stokken in ging roeren ontstonden er bubbels.
Samen keken we hoe zwaar het deksel is.
'Nou, als je vingers er tussen komen zullen ze er niet meteen af zijn, maar ik denk dat we dan wel naar de dokter moeten' zei ik.
'Ja maar juf, het is zo'n mooi soepje' zei de een.
De ander voelde meteen het gevaar.
'Ja, en als je er in valt zonder bandjes is dat gevaarlijk', zei de ander. 'En ik kan nog niet zo goed zwemmen'. Ik beaamde dat.
Een oudste kleuter stond erbij en keek me bedenkelijk aan.
'Ik denk niet dat dat past, met bandjes en al'.
Kijk, dat is het verschil tussen jongste en oudste kleuters........
Ik knikte hem toe. Iedereen was gehoord, de boodschap overgekomen.
De put ging dicht, het spel ging verder.
