zondag 29 juni 2014

Nog een week!




Een week geleden stonden ze daar, in vol ornaat. De dames met hun hysterische feestjurken....




Inmiddels hebben ze hun jurken bijna allemaal uitgedaan ;-)


Wat kun je toch blij zijn met die eerste.
Je weet dat er dagen komen dat je geen courgette meer kunt zien, maar die eerste......


De goudsbloemen lijken licht te geven



en de korenbloemen hebben kanten kleedjes.




En ook dit jaar is het maar de vraag of ik de eerste zonnebloem zal zien bloeien.....
nog een week of twee en we reizen af naar het Zuiden.

Het jaar zit er bijna op.
De afscheidsliederen zijn gemaakt, het werk ligt in stapels in de klas.
De getuigschriften zijn klaar, zowel voor de ouders als voor de kinderen.
We gaan nog naar de dierentuin en pakken onze spullen in.
Nog een week.....nog een week........

We vierden een heerlijk Sint Jansfeest met elkaar.
HIERHIER en HIER kun je daarover lezen.
Er was een oma met haar kleinzoon.
Haar oudste dochter had ik lang geleden in de eerste klas in Almelo.
Jonge ouders waren er, nieuwe ouders.
Het was droog, terwijl er anders voorspeld was.
Het was, zoals Sint Jan hoort te zijn.
In die prachtige tuin van oud-ouders van de school die inmiddels ook alweer de grootouders zijn van een kind dat bij ons op school zit.
En ik? Ik ging wat in de 'over-drive'  en eindigde de dag moe maar voldoen op mijn eigen bank, want o,  de vermoeidheid is toegeslagen.

Nog een week......


zaterdag 21 juni 2014

Het gras bij de buren......

Om 6 uur was ik aan het werk, want ik wilde op pad vandaag.
De ouderstukken zijn nog niet klaar en ik heb me een doel gesteld. Volgende week vrijdag wil ik alles klaar hebben. Geprint en wel. Dan hoef ik me daar de laatste week niet meer druk over te maken. 6 uur op en aan het werk dus.

Bij zoon Olle op de Zonnehorst was het Open Dag.
En ik wilde naar hem toe.
Even kijken......
Het was niet heel druk en dat was fijn.
Konden we even rondlopen....
praten.
'Mam, ik zou willen dat ik voor de klas stond.
Even niet buffelen. Beetje schilderen voor de getuigschriften.....
misschien een toetsje nakijken'.
Vanmorgen dacht ik iets soortgelijks.
Lekker naar de boerderij.
Beetje wieden, beetje oogsten.......
geen zorgen over getuigschriften.
Ach, dat gras bij de buren ook......



We namen paarse basilicum mee en maakten pesto.

Met rucola en knoflook uit mijn eigen tuin.

En het is beslist geen straf om te wieden tussen de basilicum. Wat een heerlijke geur!


We aten jonge komkommers, met bloem en al (en dat is lekker!!).....


......en snoepten van de  aardbeien.


We genoten van de dubbel-doel kippen en die twee verwende varkens die daar rondlopen.

En we spraken Olles vader, die was er ook. En zijn broer en schoonzus, die jarenlang ook mijn zwager en schoonzus waren. Ik had ze 13 jaar niet gezien. Bijzonder was het. Blij werd ik er van.

Opgeladen en met een tas vol groente gingen we weer naar huis.
Het is toch anders bietjes eten als je weet dat je kind die geplant en geoogst heeft.

Met een wijntje, een ei van eigen kippen en een beetje pesto schrijf ik dit bericht.
Ik ben ineens niet moe meer.






wij 'loomen' ons het jaar uit.

Het jaar zit er bijna op.
De kinderen hadden nog een Cito-toets te maken....
en ze maakten hun borduurwerken af.
Buiten alle dingen die er zoal moeten gebeuren aan het eind van het jaar
gaat het over loomen.
Het woord rage kwam voor in de Cito spelling en ze hadden geen idee wat dat betekende.
Tot ik het aan de hand van 'loomen' uitlegde.
Dat snappen ze.

En hoe!














De een gaat voor de kleur, de ander voor de hoeveelheid.
Er zijn ook kinderen die voor steeds moeilijker gaan.
Jongens en meisjes.......en ik vind het leuk.

dinsdag 17 juni 2014

Update borduren III, we're almost there.......



Met gepaste trots....nee, met barstensvol trots laat ik jullie de borduurwerken van de kinderen uit de vierde klas zien.
Het werk is bijna gedaan, het einde is in zicht.
Toegegeven, we hebben ons door een paar dode momenten moeten heen worstelen, maar ook dat hoort bij handwerken.
Ambachtelijk werk vraagt doorzettingsvermogen, niet kijken naar wat er nog moet, maar genieten van wat er al is.
We begonnen ooit, bijna 10 maanden geleden met het verven van een lapje Aïda en het ontwerpen van borduurranden.
We spraken over kleuren. Stel dat je een tas zou verven in allerlei kleuren. Waar zou je dan de donkere kleuren bedenken en waar de lichte?
Daar waren ze het snel over eens. Donkere kleuren aan de onderkant (dragend), lichte kleuren aan de bovenkant (openend). Kleur doet iets. Donker naast licht (dat is wel het thema in klas 4) geeft een ander effect dan donker of licht alleen.
Vol goede moed ging iedereen aan het werk.
Donker en licht, kijken naar de achtergrond, kiezen van de juiste kleuren.
Het moest een voorkant worden voor een hoes om de multomap. In de eerste kregen ze zo'n zelfgemaakte hoes met Sinterklaas, maar zo langzamerhand is de tijd rijp voor een nieuwe hoes.

Langzamerhand ontstonden de eerste randen.
Ze gingen bij elkaar kijken, ontwierpen vogeltjes of kaarsjes.
Dat mocht, als het maar randen zouden worden. 
De initialen van elk kind zouden een laatste rand vormen.



Soms was het doorzetten, soms liep het soepel.
Er waren periodes dat we 's morgens eerst gingen borduren en zo vlotte het geheel toch en kwam langzamerhand iedereen in een flow.






Vlak voor het eind leek het een beetje te stagneren.
Ik wilde de lappen op geverfde stof naaien, maar ik was niet tevreden over de kleuren.
Ineens wist ik het. 
Blauw, geel en rood moest het worden en wat heerlijk dat er dan een moeder in de klas is die dat regelt. Dat er moeders in de klas zijn die de hoezen voor de mappen knippen en onvermoeibaar met de kinderen samen kijken op welke kleur hun werk het meest tot hun recht komt.

En nu?
Alle kinderen hebben hun lapje om gespeld, geregen en nu is het een kwestie van kleine steekjes maken om de lap op de hoes te naaien.......
Tjonge. Wat een werk was het en wat is iedereen trots.
We barsten van trots. De kinderen om wat ze maakten, ik omdat het project tot een goed en mooi einde komt.




Handwerken op de vrije school. Het is meer dan bezig zijn alleen.
Enne.....daar  heb je ook betrokken ouders bij nodig, anders was het nooit gelukt.
Echt.

zaterdag 14 juni 2014

Philadelphus, boerenjasmijn.





Boerenjasmijn. De naam doet vermoeden dat het een struik is die veel op boeren-erven voorkomt.
Of zou het zoiets zijn als een ietwat lomp uitgevallen jasmijn?

 Doe ik mijn keukenraam open, dan komt de geur van boerenjasmijn me tegemoet.
Wat kan ik genieten van die prachtige bloemen en die zoete geur. Voorjaar......bijna zomer.



Na de bloei is het eigenlijk maar een saaie struik, maar wel een goede afscheiding tussen mij en de buren. In het verleden is hij nooit goed gesnoeid en ik las dat je aan de basis takken kunt wegnemen om hem van onderuit te laten verjongen.....


......niet nu, nu geniet ik er alleen maar van.


Jammer dat het op de vaas niet wil. Het blad gaat slap hangen. Leek me zo lekker ruiken binnen.....



Als iemand zich vandaag aan mijn voorstelt als: 'Jasmijn, aangenaam' moet ik oppassen dat ik niet zeg: 'Gewoon Jasmijn of eh.......'


dinsdag 10 juni 2014

En zo heb je ineens kippen.....

Een paar weken geleden bedacht mijn Lief dat kipjes toch wel heel erg leuk zouden zijn bij hem thuis. We hadden een heel stuk onkruidvrij gemaakt met de bedoeling er pompoenen te planten, maar ineens leken kippen toch een stuk leuker. 
Had hij ook nog een soort van vrouwen in huis.



Nu wil ik dat hier ook al een hele tijd, maar dat gedoe met hok en ren en timmeren enzo.....
Ach en nu de kinderen de deur uit zijn, kan ik ook zo heerlijk de deur achter me dichttrekken en gaan......en hoef ik geen oppas voor dieren te regelen.
Ooit hadden de kinderen stiekem een mannetjes- en vrouwtjes- konijn bij elkaar gezet.
Hadden we er ineens 5......en die moesten allemaal in een apart hok.
Ik herinner me zelfs dat ik samen met het laatst overgebleven konijn wel eens ging logeren....
omdat ik geen oppas kon vinden.
Reed ik daar met mijn net te kleine autootje en net te grote hok naar Delft.
Of dat moment dat je met een oud konijnen-beest  naar de dierenarts gaat en voor 50,- antibiotica krijgt.
En een week later alsnog 17,50 betaalt om het beestje in te laten slapen....dat herinner ik me nog goed.
Wij hebben heel wat wakes gehouden bij stervende kippen.
In een mandje, met stro en kaarsjes. En dan gingen de kinderen het weekend naar hun vader en moest de stervende kip mee. En ik maar hopen, dat ie daar voorgoed de ogen zou sluiten......



Dus eh.......geen kippen was op zich ook wel prima.
Maar ja.....Lief  bedacht zich geen moment. Hij struinde internet af en in een mum van tijd had hij hok, voer, 4  kippen. Een mevrouw in Zoetermeer had ze aan haar man gegeven.
Voor zijn verjaardag. Maar die wilde ze niet. Ze had ze uit Veenendaal gehaald.


De kippen kwamen (Veenendaal-Zoetermeer-Oosterbeek), legden 4 eitjes op een dag voor hem en hij genoot ervan.
Maar nu......moet Lief verhuizen. En het is nog niet duidelijk wanneer en waarheen.Maar de kans dat die kippen dan geen tuin hebben, of dat er geen oppas in de buurt is, is best groot.


En dus heb ik nu kippen...
en een hok (neu....dat timmert Lief)...... en eitjes (en die verzamel ik)......
Drie kippen heb ik, de vierde paste niet in het hok en tracht nu te wennen bij Hannah.
Ze geeft me van uur tot uur een update en na een moeilijke start in de ren met alle kippen, scharrelt ze nu samen met Koezie, Liefje en Duifje op het grasveld. Juffie schijnt ze te heten (na ja.......).
De kippen hier had ik  al Jut, Jul en Joca gedoopt.......de drie J's.....met op afstand dan de vierde J.

En weet je? Als ìk nu wegga, moet ik bedenken wie er voor de kippen zorgt.
Oppas regelen........
Het kan verkeren hè?

zondag 8 juni 2014

Getuigschriften II.

Behalve een spreuk en kunstzinnig iets voor de kinderen schrijven wij op school ook een ouderstuk.
   Dat is veel werk, maar ik kan de kinderen dan ook even heel nabij weten.
Wat deden we, hoe ontwikkelde het kind zich en wat is je wens voor de toekomst.
Het beeld wordt aangevuld met allerlei Cito-gegevens en dat is een kwestie van opzoeken en interpreteren. Maar dat beeld, hoe was het kind aanwezig in de klas.....dat doe ik het liefst in de vroege ochtend. 
Dat is het moment dat de dag nog schoon en nieuw voor me ligt en ik nog niet afgeleid ben door alle ruis die zich gedurende de dag op de lijn (mijn lijn) voordoet.
Voor de vierde keer doe ik dat voor deze klas en natuurlijk zijn er de afgelopen jaren al veel zaken aan de orde geweest. Hoe een kind de klas binnenkomt, hoe het op het plein speelt, eet, communiceert, hoe de leerstof binnenkomt......
Als schrijvende voel ik dat ik meer en meer naar de toekomst kijk.
Wat heeft het kind nodig om straks de school te verlaten en vol goede moed aan zijn of haar middelbare schooltijd te beginnen? Hoe helpen we het kind meer en meer stuurman te worden op het eigen schip?

Ik kijk ook naar de klas als geheel. Hoe is deze klas? Wat zijn de sterke punten en wat de minder sterke punten?



Afgelopen vrijdag vierden we het Pinksterfeest. Mijn klas had een prachtige dans, ze deden het voortreffelijk en de hele week wilden ze dagelijks oefenen. Het liefst wilden ze de paal he-le-maal invlechten. 'Verder juf, verder!'
Na hun aandeel zaten ze op een muurtje te kijken naar de andere klassen en ik bespeurde onrust.
Van oeverloos kletsen, tot luid meezingen met de andere klassen. En met luid bedoel ik LUID!
Toen het feest was afgelopen en we terug moesten naar de klas stonden ze allemaal op het muurtje en daar begon het...........het Wilhelmus werd ingezet. Waarom?
Ik heb wer-ke-lijk geen idee.......



Ik weet wel dat ze dit in de eerste klas ook deden. Gaf ik iemand een compliment, dan klonk er massaal 'We are the champions' of 'Olé, olé, olé, olé'......
Elke klas heeft een ziel, een klassenziel. Leeftijd doet dingen opvlammen, of minder aanwezig zijn, maar elke klas heeft een klassenziel.
Je schaaft en schuurt daaraan en tracht er een mooi geheel van te maken.
Dat is het....dat durf ik gerust te zeggen. Ze luisteren, delen en voelen zich veilig zo met elkaar.
En soms is het 'Olé-gehalte' van deze klas enorm.
Ojojoj.....ik kan daar nog altijd van schrikken.

Het Wilhelmus op het Pinksterfeest.......



Ik schrijf verder, loop rond, spin wat en doe wat in de tuin. Maar ik mijmer en bedenk de hele dag en de klas is heel dichtbij.