zaterdag 22 augustus 2015

Oesters en een mooie lucht.

Daags na de geboorte van die kleine Floor, was Lief jarig.
Nu haat hij verjaardagen, dus het was niet erg dat we weer op en neer naar Zwolle reden
 en dat de  dag draaide om het nieuwe mensenkind.
Beter zelfs.



Aan het eind van de middag keken we de visite  de deur uit en togen wij naar Oldehove, een kilometer of 20 van Groningen om daar, bij 'het Kleine Oestertje' te eten. ('Gadver mam, wat een smerige naam', zegt mijn dochter dan;-).
Afijn, dat is bijzonder. Wij en uit eten.
Wij gaan namelijk nooit uit eten.
Omdat wij het altijd een beetje vinden tegenvallen.
Omdat wij vinden dat wij zelf lekkerder kunnen koken.



Het was de Dag, het Feest, die Floortje, de Vakantie, het Weer en de Plek waardoor het een heerlijke maaltijd werd.


Met oesters vooraf.
Oesters moet je ook alleen eten als alle voorwaarden aanwezig zijn om ze lekker te vinden.
Ik vond ze heerlijk.

Wat we verder aten?
Een grote schaal schaal- en schelpdieren......simpel, maar heerlijk bereid door een toegewijde kok.
Met fijne muziek en vriendelijke bediening.



Toen we terug reden naar huis zijn we wel 10 keer gestopt.
Gewoon, om de Wijdsheid, het Leven en de Ondergaande Zon te vieren.






zondag 9 augustus 2015

Floortje.



Mensen vroegen me al tijden hoe het voelde om oma te worden
en ik kon er niets zinnigs op zeggen.
Je weet het, er kriebelt iets, maar wat het is om het te worden?
Ik kon er nog geen woorden aan geven.
Afgelopen week  voelde ik ineens een soort  van paniek.
Als ik oma word, ben ik dat voor de rest van mijn leven.
Het is een titel die je niet meer weg kunt laten, af kunt staan.
Eenmaal geworden blijf je het tot aan je dood.
Dat voelde ineens zo groot en heftig.


Een paar dagen geleden was ik aan het koken en  ineens stond mijn moeder achter me.
Ik had haar tijden niet gezien en ineens was ze er weer.
Ze zag er ontspannen en gezond uit.
Dat is bijzonder omdat mijn moeder al bijna vier jaar dood is.
'Kind' zei ze, 'je wordt oma en dat duurt niet lang meer.
Och en dat is toch zo verschrikkelijk leuk. Ik was het altijd, maar nu word jij het.
Het duurt echt niet lang meer hoor. Het is een schatje, ze heeft bruine ogen'.

 Eergisteren kreeg ik een sms. 
Mijn zoon vertelde dat hij met zijn Lief op weg was naar het ziekenhuis.
De geboorte was op handen.
De geboorte.....

(Het ziekenhuis in deze, is het Isala-ziekenhuis in Zwolle.
Tjonge, wat is het daar prachtig en wat is de zorg daar geweldig).

van het www.



Ik leef niet zo met mijn telefoon dus het werd een toer om die overal mee naar toe te nemen.
Van de kamer naar de keuken, naar buiten, boodschappen doen, onder de douche, naar het toilet.
De uren verstreken.....vergleden........verkropen......ook de nacht ging uur na uur voorbij.
Om half 7 ben ik opgestaan  een uur daarna kwam er telefoon.

Ze is er.....een klein mensenkind heeft haar reis naar aarde afgelegd.
De tocht was zwaar, maar ze is er.
Ze heeft zich prachtige ouders uitgekozen.
Een behoorlijk arsenaal aan oma's en opa's ook, al dan niet aangetrouwd.


En met haar geboorte kan ik nu werkelijk vertellen dat ik oma ben.
De grootmoeder van Floortje Johanna.
Grootmoeder van het mooiste mensenkind dat de laatste jaren op aarde is gekomen.
Stil lag ze in mijn armen en kon ik snuffelen en voelen en kijken en weten.
Weten dat het goed is zo.
Geen paniek meer.
Welkom Floortje.