UITVLIEGEN DEEL III

Terwijl de kleine koolmezen zijn uitgevlogen, komen er in mijn hoofd hele andere verhalen naar boven.
Over een dikke 25 jaar geleden, toen mijn eerste kleine koolmees geboren werd......zo'n baby die eruit zag zoals ik altijd bedacht had dat mijn baby eruit zou zien.

Houten wieg geleend van onze huisarts, zijn tweeling had daarin gelegen en hij had hem zelf gemaakt. Met prachtige blauw-roze zijden hemel (daar vertelt Steiner over, dat geeft een violette gloed in de wieg.....)
Het was nog niet de tijd van de praktische buggy-achtige wagentjes met 1 wiel voor en twee wielen achter en dus......kinderwagen geleend.....

Daarna kwam koolmeesje 2. Wieg was een erfstuk geweest van een oudere dame. De kinderwagen was tweedehands, via een advertentie uit de krant (ja ja, dat waren tijden).

                                                                                                 









Mees 3 kwam toen de eerste twee al op school zaten. O, wat weet ik nog goed dat vader mees mee naar school ging om beschuitjes te smeren en in de ene klas enthousiast ontvangen werd en in de andere dat het allemaal niet in het schema paste om om half 9 al beschuitjes te eten.... Thuis was ik alweer in tranen na dat verhaal ;-).

Koolmees 1 en 2 vlogen uit en toen was er  nog 1 mees in het nest.
Wij verhuisden samen naar dat kleine huisje waar ik nu woon. En hij bleef een jaartje langer omdat hij nog maar 17 was toen hij zijn diploma haalde en ging een jaar werken.

Vanmorgen vroeg stonden wij samen op. Hij moest werken en terwijl ik al aan mijn schoolwerk begonnen was reed hij weg, een stevige kerel.......
Nog even en dan vliegt ook hij uit.......en dan is het nest leeg.
25 jaar moederen. 25 jaar zorgen. Grote zorgen, kleine zorgen, mooie zorgen en drukkende zorgen....en 3 prachtige, volwassen mezen.
En met het uitvliegen van die meesjes voor het keukenraam word ik ineens weemoedig. Zij staan op eigen benen, maar ik dus ook........met mijn huisje en mijn tuintje, met Lief en met mezelf......Ik ga mijn nest opschudden, want na 25 jaar moederen (en ooooo dat gaat nooit over, maar zal ook nooit meer hetzelfde zijn) is het zorgen voor de was, de thee, het koekje en het dagelijks eten nu bijna gedaan. Jeetje.

Mees 2....Majlis (en Plezier).

Mees 1.....Olle.

Mees 3.. Pontus met lagere school-vriend en middelbare school-vriend.

I

 De drie mezen tezamen. Feeeeeeeeeeeeeestje......


En of het oké is dat ik deze laatste vier foto's plaats? Ach, ik heb ze zo van hun eigen face-book-pagina's gehaald. Zo gaat dat tegenwoordig ;-) ze waren al lang met de wereld gedeeld. Nu weten jullie, lezers, hooguit dat het Mijn Mezen zijn. En daar ben ik trots op!