Achter op de es.

Soms wil ik gewoon de zon zien ondergaan en dat kan zo mooi, hier achter op de es. Ik blogde er al eerder over.......
Het is een besluit dat ik van het één op het andere moment kan nemen.
Pak mijn foto-toestel en ben er binnen een paar minuten.



De koeien leken ons te verwelkomen, in een drafje kwamen ze op ons toe.

Twee koetjes staan er in die hele stille weide.
We zagen geen mens en hoorden geen auto.
In die stilte hoef ik alleen maar te staan, te kijken en te luisteren. En te ruiken.......en ik rook ze, luid en duidelijk: boskamperfoelie. Wat ruikt dat toch heerlijk.

O ja, en niet te vergeten....de zonsondergang.

Kwestie van een paar minuten. En dan is het gedaan. Moeten we weer wachten tot morgen. Want het wordt nooit zo donker of de zon komt weer op.