donderdag 22 augustus 2013

Heilige donderdag.



Mijn eerste 'heilige donderdag'.
Dat betekent dat ik om 12 uur vrij ben en dus de school verlaat terwijl iedereen nog aan het werk is en er geen ouders op het plein staan. Dat voelt als een enorme luxe.
Als kostwinner met twee studerende kinderen kan ik niet zomaar vier dagen per week gaan werken maar met het inleveren van dit ene uur is voor mij de donderdag een feestje.
'Wat ga je doen juf?' vroegen de kinderen vanmorgen.
En ik vertelde dat ik naar de sauna zou gaan. Vooral om nog even in het koude zwembad te zwemmen. Zo koud als de zee en niet zo geliefd bij de meeste sauna-gangers. Ik vind dat het toppunt van heerlijkheid.

Naar de sauna gaan vind ik fijn in mijn eentje. Ik hoef met niemand te praten, kan de hele middag liggen in de zon, in slaap vallen....eten....of niet.... naar huis gaan of blijven.....en ik doe het eigenlijk voor niks.
Dat is natuurlijk onzin. Rond oud en nieuw koop ik voordelig een tien-strippenkaart en dan lijkt het alsof ik voor niks naar de sauna ga. Kopje koffie, kopje thee......voor 4,50 ben ik een hele middag onder de pannen.




Tegenwoordig is er een 'rokershoekje' en daar zat ik even.
Er kwam een vrouw naast me zitten. Ze vertelde dat ze ervan baalt dat ze zo aangekeken wordt omdat ze rookt. 'Mijn mongolen-clubje heeft altijd commentaar' zei ze. Ik keek haar aan en ze verontschuldigde zich. 'Ach ja, ik heb een mongool, Syndroom van Down-kind en samen met andere moeders die ook zo'n kind hebben komen we af en toe samen. Wij noemen dat het mongolen-clubje, maar ik vind dat geen scheldwoord hoor. Ik vind het klinken als chocolade'.
Ik was meteen wakker. Ik heb jaren in de zorg gewerkt vertelde ik en ook gewoond op het instituut waar wij werkten. Onze kinderen zijn er geboren en wij hebben er altijd met groot plezier gewoond.
Onze kinderen liepen vaak naar het werk van hun vader, aten samen met de bewoners aan tafel, sliepen er zelfs zo af en toe en wij komen nog uit de tijd dat we een mongool ook zo noemden.......vertelde ik. Het klinkt als 'chocolade', dat vond ik prachtig gezegd.
Ze vond het interessant en wilde weten waar ik dan gewoond had. Haar dochter had een aantal jaar in een antroposofisch instituut gezeten.......goh, nou, waar dan....
En toen bleek dat haar Jos bij de vader van mijn kinderen in de groep had gezeten en ik daar vaak op bezoek kwam omdat we er 50 meter vandaan woonden.......Al pratend herkenden we elkaar.
Zij wist van mijn kinderen, ik van haar kind. Haar man is overleden.....de mijne koos ervoor om met een man te leven........Zomaar ineens tijdens een stille middag werden we allebei teruggeworpen in ons verleden. Vertelden we elkaar over pijn en rouw, over vallen, diep vallen en opstaan. Over verdergaan als vrouwen alleen met de zorgen voor kinderen, over kracht en zonlicht. Over alleen zijn en nieuwe liefde......
Het was een mooie middag daar in de sauna. We wilden het weten van elkaar. We waren ontroerd en verbaasd en zagen elkaar zoals we nu zijn. In een badjasje op slippers met een sigaretje in de sauna. Geluk zit 'm niet in dingen. Het zit 'm altijd in dat wat er gebeurt tussen mensen.

'Op de dansvloer van het leven, met een tango voor de boeg
Kan het zomaar heftig stormen ook als niemand daarom vroeg'.

DEZE zat in mijn CD-speler. Luid zingend ben ik terug naar huis gereden. Het was een prachtige dag. Een heilige dag!!

10 opmerkingen:

  1. Coun't your blessings, dat klinkt als een fijne ontmoeting.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mens, Madelief! Wat een ontmoeting!! En wat heb je dat prachtig beschreven.
    Ik kwam er vanavond achter dat jouw oudste zoon en mijn tweede zoon bij elkaar in de klas hebben gezeten op de Warmonderhof....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. nou ja zeg, dat is ook wat! Je vertelde al wel dat je een bio-zoon-boer had.....wat leuk!

      Verwijderen
    2. Kleine correctie van de jongelui...mijn schoondochter heeft bij jouw zoon in het jaar gezeten :)
      Ik wens je een fijn en ontspannend weekend.

      Verwijderen
  3. Dat zijn DE ontmoetingen hè, de ervaringen. Tsjonge, mooi beschreven! Mooi dat: "het klinkt als chocolade"! Ik vind mongool (of miegeul zoals ons vroegere buurmeisje van 2 haar zusje noemde) zoveel liever en leuker klinken dan 'kind-met-het-syndroom-van-Down'.

    BeantwoordenVerwijderen