Een cadeautje en meer!

De post.......er was post!

Toen ik bij haar een afscheidscadeautje van een klas zag, vroeg ik hoe het nu precies gemaakt was. Ze bood aan me een exemplaar toe te sturen en dat kwam vandaag! Ik wist niet eens dat hier op maandag post bezorgd wordt, want sinds ik niet meer meedoe aan Postcrossing komt hier nog vrij weinig post.



Twee enveloppen en een liefdevol pakketje. De molen-postzegels neem ik volgende week mee naar school. Vorig jaar hebben wij allerlei soorten molens bestudeerd.
Wat een cadeautje op de maandagmiddag. Dank je wel Anja...... Ik ben er blij mee.





En vandaag is het dinsdag. Gisteren was het de laatste maandag in de vakantie en vandaag dus de laatste dinsdag. Dat roept altijd van alles bij me op.
Heb ik wel genoeg gedaan, ben ik eigenlijk wel uitgerust, wat doe je in vredesnaam met een vierde klas? (Ik heb al meerdere volledige rondjes gedaan en dan is het mooi alweer 6 jaar geleden dat je voor het laatst een vierde klas had). Onrust voel ik. Kan ik het nog wel?
Die laatste week, die kun je niet overslaan, maar ik zou het graag doen. Tot vanmorgen.

Keesje.
Al eerder blogde ik over Keesje. Over een brief aan de Koningin.....
Keesje is een kind van de elementen. Aarde, Water, Lucht en Vuur en dan het liefst dichtbij.
Waar je dat vindt? In Noorwegen natuurlijk zou Kees zeggen.
Jaarlijks krijg ik aan het eind van de vakantie een foto van een blije Kees, met een hele grote vis. Gevangen in Noorwegen. Schoongemaakt in Noorwegen en opgegeten in Noorwegen.

Vandaag kreeg ik een mailtje. Kees is weer terug, een foto van Kees met gevangen vissen. Gehuld in regenjas, troosteloos water en heuvels op de achtergrond, maar een ongelofelijk blij kind.
Daarbij de mededeling dat Kees terug wil naar Noorwegen en dat ze hopen dat dat maandag over is.
Ik maak mijn borst alvast nat. Met een Kees in de klas is het soms hard werken.
Als juf wil je dat de kinderen met plezier naar school gaan, dat ze het fijn hebben in de klas en dat ze het leuk vinden om nieuwe dingen te leren. Kees wil graag buiten en vissen, hout kloven, vogels kijken, alleen zijn. Allemaal dingen die als vak niet op het lesrooster staan zeg maar.
Ik zal fors moeten investeren in de Eddah, veel Kees-achtige dieren moeten behandelen tijdens de dierkunde en tussen alle grapjes door Kees af en toe diep in de ogen moeten kijken. Liefdevol, maar ook streng.

De mail vertelde ook dat Kees dit jaar 32 muskusossen heeft gezien en dat ze een zak muskusossen-wol hebben verzameld. Dat een muts van die wol 240 euro kost en dat het dus te spinnen moet zijn. Of ik er wat mee zou kunnen. Want er moet iets van gemaakt worden.

En daar word ik dan blij van....voel ik de vierde klas sfeer opkomen. Voel ik waar het werk en de energie voor nodig is. Door Kees. Ik zag de foto van dat troosteloze landschap en heb meteen een beeld voor het verhaal dat wij de eerste dag in de zaal vertellen aan de klas, maar ook aan de hele school......
Ik denk dat ik vandaag of morgen even in de auto stap en bij Kees hoogstpersoonlijk de wol ga halen.Deze week kan ik nog wel wat tijd maken om te spinnen en dan hebben wij elkaar alvast gezien. Weet hij met wie hij het moet doen dit jaar....en ik ook.

Informatie over de wol heb ik even opgezocht. Zeldzaam, bijzonder, kostbaar en veel warmer dan andere wol. Ik word alleen maar enthousiaster. Zij heeft gesponnen met qiviut (zo heet de zachte onderwol van de muskusos) en zijde, ik doe het liever met gewone schapenwol.