donderdag 13 juni 2013

Een elfje.

Een dankbare dichtvorm in de klas is 'HET ELFJE'.
Een elfje ontleent zijn naam aan het feit dat het opgebouwd is uit ELF woorden.






Roos.

Ik ruik.......

Duidelijk een roos

Mijn neus ruikt rond

Daar!






Het schema: 1 woord, 2 , 3 en 4 woorden en tot slot nog 1 woord.


Deze laatste weken kijken we terug en vooruit. De derde klas. Eigenlijk een afsluiting van een periode.
De Rubicon oversteken zeggen ze ook wel. Geen weg terug. De kinderen verlaten het prille kinderland en gaan de wereld zien. Elkaar zien......en dat kan wel eens een botsing geven. Onbestemde gevoelens van eenzaamheid en diep verdriet. Maar ook vreugde en uitbundigheid.
De vierde klas, klas van licht en donker. Klas van de Eddah, de kruissteken en in het vormtekenen het vlechten van vormen. Net wanneer je het vertrouwen in de getallenwereld hebt gevonden en niet langer bang bent voor grote getallen, blijkt de 1 ineens uit elkaar te kunnen vallen in breuken....het is nogal wat.
Humor is een belangrijk pedagogisch middel weet ik.....Gelukkig!

Terugkijkend herinneren we ons dat het eerste woord dat we schreven in de eerste klas 'IK' was.
IK schreven ze met hun tong uit hun mond en maakten er een prachtig zelfportret bij.
Nu, aan het eind van klas drie hebben we met diezelfde titel een elfje geschreven.
We zijn begonnen met een woordweb, midden in stond groot 'IK'. Daar omheen allerlei woorden die horen bij dat 'IK'.......streep er eens drie weg en omcirkel de belangrijkste? Dat was geen eenvoudige opdracht, maar door de vaart erin te houden ontstonden er verrassende woorden.
En toen.......het ELFJE.........

Hier zie je er een paar, op handgeschept papier.





En zo hier en daar mist iemand de essentie van de opdracht.....
Ja, wel keurig 1, 2, 3, 4 en 1 woord.....maar toch geen elfje.....
Wel een prachtige dichtregel, dat dan weer wel!


De laatste weken, we oefenen nog flink en benoemen wat we allemaal al kunnen, nog flink moeten oefenen en nieuw gaan leren. Over de helft zijn ze nu bijna.
Na drie jaar lang elke ochtend te zijn begonnen met: 'Het liefdelicht der zon, verheldert mij de dag.....'
zullen we vanaf klas vier een nieuwe ochtendspreuk gaan leren. 'Ik zie rond in de wereld, waarin de zon haar licht zendt.....' Ze zijn er klaar voor.








2 opmerkingen:

  1. Mooi dat dichten, heb toevallig zelf vandaag allemaal gedichten gelezen. Ik ga J ade ook eens vragen of ze een Elfje wil schrijven. Wat een leuke gedichtjes kwamen er in jouw klas voorbij, ook die laatste :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik, Ik, Ik, Ik,... prachtig zeg!
    En de Rubicon oversteken... fijn dat je het hier nog een keer herhaalt, want ik wist niet wat dat betekende! Maar nu wel! Dankzij wikipedia!
    Ja en we zijn over de helft; wat gaat de tijd snel! Veel te snel!
    Dag Hannah

    BeantwoordenVerwijderen