Mooi!

Een aantal weken geleden ging de deur van mijn klas open.
Daar stond hij...........Koos. 22 en een jong volwassen mensenkind.

Ik weet nog dat hij bij mij in de klas kwam. Een klein joch dat geweldig kon spelen, het liefst buiten was en nu eenmaal leerplichtig was en dus naar school moest.
Nee, hij gaf zich niet zomaar over aan een nieuwe autoriteit. Daar moest ik wel wat voor doen.
Dat deed ik en zoals dat gaat met dat soort kinderen: het duurt even, maar gaat dan  nooit meer over.
We beleefden goede jaren samen en na klas 6 vertrok hij naar de Bovenbouw.

Ik weet nog dat ik ergens ooit schreef: 'Ik hoop dat ze zijn Goud zien, want dan komt het vast goed'.
Koos bezat de gave om altijd daar te zijn, waar hij nou net beter NIET kon zijn.
Waren er 5 jongens stiekem aan het voetballen op het plein, schopte net hij de bal door het kleine wc raam.
Haalden ze met zijn allen ongein uit, dan was het Koos die net te brutaal reageerde.
Maar als ik een klus had, kon ik Koos op pad sturen en kwam het goed.
Hij was goed in sport, maar had een zuivere team-geest en gunde iedereen de bal.

Een foto van een foto..... Links juf, rechts Koos. Ja, die jongen die het hoogst springt!
Schoolreis Schier, klas 6

Koos leefde zijn leven en af en toe kwam hij even op school. Gewoon, zomaar.
Toen mijn moeder overleed stuurde hij een kaart. Had hij contact met mijn dochter dan vroeg hij altijd naar 'haar moeder'.
Ik wist dat het vaak goed met hem ging, maar soms ook heel slecht.

Nu is Koos 22 en wil hij een HBO-opleiding gaan doen.
En daarom kwam hij op school.
'Ik moet een toets doen. Dat rekenen......wil je me helpen?'

Vanavond belde hij aan. Met een fles wijn kwam hij binnen. Ik wil me niet een 'trotse moeder'noemen, maar het was wel een beetje een soortgelijk gevoel.
Hij had dus een moeilijke tijd gehad en wist nu wat hij wilde.
Samen bekeken we een voorbeeld-toets. Ik legde hem opnieuw de breuken uit, delen met breuken, vermenigvuldigen, rekenen met komma-getallen....... 'Jeetje, is het zo makkelijk?' Rekenen was altijd zijn sterke vak geweest.
We dronken koffie en hij besloot de fles open te trekken toen we klaar waren.
'En hoe is het met jou? En de liefde?' Ga je nu ook nog een keer samenwonen? Ja, er werden heel wat vragen op me afgevuurd.
Daar zaten we dan, juf en leerling, ooit eens. Nu twee volwassenen die elkaar heel goed kennen.
Het was het gouden randje van de dag.

Koos is weg, met drie dikke zoenen nam hij afscheid.
'Doen we nog eens, het was gezellig, zei hij bij het afscheid.
En ik? Ik bereid de dag van morgen voor en drink mijn glas leeg.