Kerstgevoel.

Hoe gaat het met jullie? Is er al een sprankje kerstgevoel?

Bij mij is het eigenlijk elk jaar hetzelfde. Tegen de vakantie aan ben ik zo moe dat ik moet graven om iets kerst-achtigs te voelen. Of zou  juist dat vermoeide het kerstgevoel zijn? Ik weet niet beter.
De dagen rijgen zich aaneen en er 'moeten' allerlei dingen die je anders niet doet. We knutselen meer, we verzinnen hoe we die laatste dag vorm gaan geven, we zingen in de hal, we luisteren naar verhalen en knutselen 'klassendoorbrekend'. Ik kook voor de Companij van het Kerstspel, knutsel rozen en ga aan het eind van de dag vermoeid naar huis.

Vandaag is het zaterdag. Ik heb boodschappen gedaan omdat het moest. Helemaal onderuit kan onmogelijk omdat we heen en weer moeten reizen tussen Oosterbeek en Rolde de komende dagen. 1e Kerstdag komen we dan thuis vlak voordat de kinderen, aanhang en mijn Vadertje komen. Dat vraagt dus heel wat organisatie, maar eh........ineens voelt dat heel erg lastig. Geen kerstgevoel dus, meer een 'ik wil niet meer ik wil niet meer, ik wil geen handjes geven'-gevoel.

Kerstgevoel was er even.....afgelopen week...........ja. JA! Ineens stond er een doos bij mijn achterdeur.
Ik had er al een brief over gehad. Over het 'helpjufcarindewinterdoor-pakket' (HJCDWD) Inmiddels was een een MadeliefWeideveld BV opgericht......maar die is failliet gegaan. Er is een doorstart gemaakt......JA (juf aid). En ze waren blij mij een alternatief pakket te kunnen aanbieden. Iets nieuws.

Ik stel me de gulle gevers voor. Thuis bedenkend wat ze dit jaar weer zullen bedenken. En ik geniet er zo verschrikkelijk van. Dat ze het verzinnen......al jaren lang.
Ik schreef er HIER al eerder over. Gut, dat is alweer een half jaar geleden.......

Ben ik eigenlijk altijd in de weer om het de ander naar de zin te maken (nou ja, dat is mijn werk ook als juf en ik geniet daar ook van. 't Is een mooi vak hoor), er zijn dus mensen die het MIJ naar de zin willen maken (en ik zie aan het pakket dat zij daar ook van genoten hebben).
En ze willen me laten weten dat ze in Genève zitten....en dat ik contact mag opnemen (?) en dat ze hopen dat het naar mijn zin is.
Ik schreef al eens dat ik zou kunnen uitzoeken van wie het pakket afkomstig is, maar dat dit 'Niet Weten' is precies zoals het zijn moet.

Een film die in de doos zit en die ik zeker wil bekijken, samen met mijn Vadertje: 'Paul dans sa vie'.
Heerlijke wijn, olijfolie en andere zaken. Heel blij was ik met de balsamico, met afstand de lekkerste die ik ken.

Het bedrijf waar veel van hun producten vandaan komen is een prachtig bedrijf. Ik maak er hier dus met liefde reclame voor: Fattiora la Vialla, ook dat deed ik al eerder.
Jullie zouden allemaal een info-pakket moeten aanvragen. Daar word je zo blij van. Wat een familie, wat een bedrijf. Wat is alles tot in de puntjes verzorgd, helemaal biologisch.
Ik stond al een aantal keren op het punt er te bestellen, maar in je eentje is dat een beetje ingewikkeld. Je zou een groep moeten hebben van mensen die daar ook bestellen want dat is de enige mogelijkheid om hun producten te kopen. In doosjes van 4 of 6 potten, zakken of flessen. Het wordt thuis gebracht.........
Hun nieuwsbrief heb ik wel.Winnen ze weer een prijs voor hun wijnen, staan ze weer in een tijdschrift of vieren ze een feestje met al hun werknemers......Je bedenkt je wat voor feest het moet zijn om daar te werken. De zon lijkt er altijd te schijnen en iedereen doet fluitend en met liefde zijn of haar werk.

O ja, terug naar het 'bedrijf' : Juf Aid.......ze hadden een enquête bijgevoegd. Ik heb zomaar het gevoel dat ze mijn blog lezen.......

Al schrijvend komt het Kerst-gevoel weer boven. Het is tijd om de boom te versieren........

De boodschappen zijn opgeruimd, de ramen gelapt.........er is ergens vandaag een 'dutje' gedaan en het is nog maar zaterdag. Nog twee weken vakantie. Mmmmmmm.