Drukte komt tot hoogtepunt.

Tjonge........wat was het feest vanmorgen.
Sinterklaas kwam op school en traditiegetrouw zijn het dan oud-leerlingen die de pietenrol op zich nemen.
En ja, dit jaar waren het kinderen uit mijn oude klas. En dat maakt het feest superleuk.
Mijn huidige klas is inmiddels alweer vierde en er zit niet één gelovige meer in. En dat maakte het begin op het plein wat lastig. Zij voelden ogenblikkelijk dat de Pieten hùn juf zochten en hadden ook ogenblikkelijk in de gaten dat ik ze beter kende dan een gemiddelde Piet. Ook Sint sloeg mij niet over.......'Dag juf, wat heerlijk dat ik U weer zie. Dat is alweer een tijd geleden'. En dus wilden de kinderen in bijzijn van de hele schoolgemeenschap het liefst vertellen wie zij dachten het waren en hoe en waarom. Maar ja, dat mocht natuurlijk niet.

Voor het eerst hadden we lootjes getrokken en ik hoorde van ouders en kinderen dat ze behoorlijk zenuwachtig waren. Voor we begonnen hebben we de zenuwen geïnventariseerd en iedereen herkende ze van iedereen. 'Juf ik ben zo benieuwd wie mij heeft' en 'Ik hoop dat het kind dat ik heb mijn cadeautje mooi vindt.....'.
Wat was er een aandacht voor elkaar. Wat konden ze goed luisteren en wat scheelt het wanneer je de rustelozen een vuilniszak kunt geven met de opdracht alle papiertjes steeds te verzamelen.......

Echt iedereen was blij en tevreden en wat hebben ze hun geheim goed bewaard gehouden. Ik was supertrots.

Drie uur lang luisteren en kijken en wachten en lachen. Het was een superfeest.

Ik liet rond een uur of 1 de klas achter bij de donderdag-juf. Zij had ook meegedaan en  maakte de middag af. Fijn om dat zo samen te hebben gedaan!

Morgen nog een dagje naweeën en wat een heerlijkheid dat de Goedheiligman dan weer naar Spanje gaat.

Kunnen we even een week weer gewoon aan het werk.