HUIZENBOUW DEEL 2.

School is weer begonnen.
In de vakantie is er zo het één en ander verbouwd en we beginnen de dag boven, zingend. We zingen een snel gemaakt lied voor T. onze congiërge. Hij heeft zich vorige week een slag in de rondte gewerkt om de werkmannen van koffie en soep te voorzien en eindeloos veel te stofzuigen....
In een lange slinger lopen we naar beneden, door de nieuwe ruimtes en dan weer omhoog om elkaar een 'fijne week' te wensen. (en ik heb al lang gezien dat wij die hele verbouwing ook maar eens precies gaan bekijken.......er zijn vast bouwtekeningen van en die kunnen we mooi bestuderen).

Voor de vakantie overwoog ik Koning Winter van de jaarfeesttafel te halen, maar ik ben blij dat ik het nog niet gedaan heb....het is echt nog winter. Ik hoop dan toch echt volgende week Moeder Aarde en haar wortelkinderen voor de dag te kunnen halen. We zijn er allemaal aan toe.





En zoals dat dan gaat, eenmaal begonnen ben je vergeten dat we elkaar een week niet gezien hebben.

'Wie kent er een spreekwoord dat over je huis gaat?'
 Na Oost, West thuis best en 'Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens' wordt het akelig stil. Dat is dus huiswerk voor morgen. Misschien kennen de ouders nog wel een mooi spreekwoord en je kunt altijd googelen...


'HOME IS WHERE THE HART IS'  schrijf ik op het bord.
We komen wel uit de betekenis en het wordt een mooi gesprek, want alle kinderen voelen wel dat je je in je eigen huis het fijnst voelt. Al speel je graag bij vriendjes, is het fijn om op vakantie te gaan, thuis voelt het anders.

We maken een mooie voorkant voor op ons schrift en we beginnen met het project van de dag.
We maken een fantasiehuis van klei......van rolletjes.....in tweetallen.
Dat zijn dus een heleboel leermomenten in één keer....... De techniek ligt vast, maar de vorm niet en samenwerken is soms niet eenvoudig.
Toch groeien de huisjes ( al zijn ze nog niet af )en de kinderen voelen gewoon hoe belangrijk het is om een stevige onderkant te maken. 'Anders valt het van boven in elkaar....dat gebeurt dus bij ons', zucht er één.....Maar ja, het zijn fantasie-huisjes en dus het komt niet zo nauw. Het heeft eigenlijk wel wat al die wonderbaarlijke ietwat scheefgezakte huisjes.

Het woord fundering valt, en al doende hebben ze geleerd dat je niet zomaar iets kunt doen........zonder dat je het met zoveel woorden benoemt voelen alle kinderen dat het belangrijk is om een stevig fundament te hebben. Ze hebben het dus al gevoeld voordat het verteld is.
O ja......en je lijf is ook je huis, dat is zo duidelijk als wat voor ze. En dus kan ik daar in knutseluren weer op inhaken. We gaan het over wol en katoen hebben, zijde en linnen. Over bescherming tegen weer en wind.
Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik me dat ik ze een denkbeeldige  rugzak laat inpakken tijdens een vrij-schrijven taalles. Wat moet daar inzitten als je een weekend over de hei gaat wandelen en niet weet wat voor weer het wordt?......Hm, dat moeten we dan ook maar echt doen, het is immers vlakbij....want er zijn al heel veel lammetjes geboren weten sommigen te vertellen. Ik ga maar ouders regelen, dat zal wel geen probleem zijn. Over een week of twee zal de vorst toch wel uit de grond zijn?
En met de gedachte aan schapen en wol ben ik ineens weer thuis.

De voorbereiding voor morgen is eenvoudig. We gaan hutten bouwen in de leegstaande derde kleuterklas. Dat is lang geleden. 'Juf, zullen we een hut bouwen waar we allemaal inpassen?'
Wat een geweldig idee. 'Zullen we er dan onze boterhammen in opeten?' stel ik voor.........Het voorstel wordt met gejuich ontvangen. Iedereen heeft er nu al zin in, ik ook.....maar eerst spinnen.