Weet je wat het is? Soms moet een mens door heel veel weerstanden heen. Ik herinner me nog mijn eerste kennismaking met de naaimachine, auto, computer, mobiele (bellen ging, maar SMS?...) telefoon en na Hyves, Facebook en Pinterest dan nu toch echt bloggen.......Het roept weerstand op. Omgaan met apparaten roept bij mij altijd weerstand op. Als het dan moet...dan moet het apparaat werken. Het moet doen wat ik wil. Op het moment dat ik dat wil of nodig heb.
Maar goed, ik ben bereid om elke weerstand te overwinnen. Ik ga bloggen.
En waarom? Waarom zou je gedachtes en ideeën die je eerder voor jezelf hield of deelde met een selecte groep, nu aan de wereld toevertrouwen? Wil je dan zo graag gezien en gehoord worden?
Pfff, dat is een gewetensvraag.
Door de jaren heen waren er wel mensen die me trachtten aan te sporen dingen op papier te zetten en dan dacht ik altijd: 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!'
Ik denk dat wij, na-oorlogse generatie ook zo zijn opgevoed. 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg' en 'pas maar op dat je niet naast je schoenen gaat lopen'.
Onze ouders hadden de oorlog meegemaakt. De oorlog, die Tweede.....en begonnen met niets. Hard werken en vooral niet zeuren was het motto en zo werden de kinderen opgevoed..... Dat harde werken deed ik ook, maar niet zeuren? Ik kon en kan verschrikkelijk zeuren. Ook daar had mijn moeder een motto voor:' Dat gaat wel over voor je een jongetje wordt'. Ik zeur al bijna weer.
En dan nu een Blog.....een eigen blog......da's toch net even makkelijker dan een boek schrijven lijkt me. Een blog over mijn werk, over de dingen die ik het allerliefste doe en hoe ik die twee met elkaar tracht te verweven. Tracht......
Werkend leven, levend werk......... Ik ,de 50 gepasseerd en dagelijks nieuwe dingen ontdekkend.
Juf in hart en nieren denk ik ( dat wil ik niet, maar zie het wel), moeder van drie groten, lief van, vrouw, kind van en mens van en in deze wereld. Een eindeloze fröbelaar, altijd bezig en altijd druk.
Ik blog, ik blogde en heb geblogd. (zwak werkwoord, stam=g, niet in het kofschip, verleden tijd met D). Vandaag voor het eerst.
Ik zeur niet over lettertype, leuke fotoootjes erbij of over de grote zaken die ik denk te gaan bespreken. Poging 1........ik druk op 'publiceren' en ga snel bij Arnika in de leer. Zij blogt al tijden......
En dan dat fotootje....zomaar gelukt. Een hart in de sneeuw. Meegebracht door zoonlief uit Frankrijk.
Zelf 13 jaar op de Vrijeschool in Den Haag gezeten en dan is het je een beetje bijgebracht; 'alles met een beeldscherm moet je zoveel mogelijk vermijden'. Dat is vandaag de dag natuurlijk niet vol te houden :)
BeantwoordenVerwijderenDankzij mijn computer heb ik ook weer contact met oud-klasgenoten die ik 35 jaar niet meer gezien had, een geweldige ervaring!
Succes met bloggen, Vr. groet, Tim