Update borduren III, we're almost there.......

Met gepaste trots....nee, met barstensvol trots laat ik jullie de borduurwerken van de kinderen uit de vierde klas zien.

Het werk is bijna gedaan, het einde is in zicht.

Toegegeven, we hebben ons door een paar dode momenten moeten heen worstelen, maar ook dat hoort bij handwerken.

Ambachtelijk werk vraagt doorzettingsvermogen, niet kijken naar wat er nog moet, maar genieten van wat er al is.

We begonnen ooit, bijna 10 maanden geleden met het verven van een lapje Aïda en het ontwerpen van borduurranden.

We spraken over kleuren. Stel dat je een tas zou verven in allerlei kleuren. Waar zou je dan de donkere kleuren bedenken en waar de lichte?

Daar waren ze het snel over eens. Donkere kleuren aan de onderkant (dragend), lichte kleuren aan de bovenkant (openend). Kleur doet iets. Donker naast licht (dat is wel het thema in klas 4) geeft een ander effect dan donker of licht alleen.

Vol goede moed ging iedereen aan het werk.

Donker en licht, kijken naar de achtergrond, kiezen van de juiste kleuren.

Het moest een voorkant worden voor een hoes om de multomap. In de eerste kregen ze zo'n zelfgemaakte hoes met Sinterklaas, maar zo langzamerhand is de tijd rijp voor een nieuwe hoes.

Langzamerhand ontstonden de eerste randen.

Ze gingen bij elkaar kijken, ontwierpen vogeltjes of kaarsjes.

Dat mocht, als het maar randen zouden worden. 

De initialen van elk kind zouden een laatste rand vormen.

Soms was het doorzetten, soms liep het soepel.

Er waren periodes dat we 's morgens eerst gingen borduren en zo vlotte het geheel toch en kwam langzamerhand iedereen in een flow.

Vlak voor het eind leek het een beetje te stagneren.

Ik wilde de lappen op geverfde stof naaien, maar ik was niet tevreden over de kleuren.

Ineens wist ik het. 

Blauw, geel en rood moest het worden en wat heerlijk dat er dan een moeder in de klas is die dat regelt. Dat er moeders in de klas zijn die de hoezen voor de mappen knippen en onvermoeibaar met de kinderen samen kijken op welke kleur hun werk het meest tot hun recht komt.

En nu?

Alle kinderen hebben hun lapje om gespeld, geregen en nu is het een kwestie van kleine steekjes maken om de lap op de hoes te naaien.......

Tjonge. Wat een werk was het en wat is iedereen trots.

We barsten van trots. De kinderen om wat ze maakten, ik omdat het project tot een goed en mooi einde komt.

Handwerken op de vrije school. Het is meer dan bezig zijn alleen.

Enne.....daar  heb je ook betrokken ouders bij nodig, anders was het nooit gelukt.

Echt.