Op het land.

Het land van Olle ligt bij Staphorst en daar werkt hij nu twee maanden.

Ik ging naar hem toe om het samen met hem te bekijken.

Wat een rust heerst daar.

Zo voelt hij dat en ik snap wat hij bedoelt.

'Als ik een rondje om het land loop, vergeet  ik alles.'

De hond liep met ons mee.

Die kent het land op haar duimpje.

Hij werkt nu voor een boer die in de toekomst gaat stoppen.

En zo loopt Olle er ook een beetje.

Zou hij hier in de toekomst zelfstandig willen boeren?

Dat is toch een ingewikkelde vraag.

Want het antwoord betekent behalve vrijheid en eigen land ook een grote lening.

En daarmee leg je je vast.

Heel erg vast.

Dus zo liepen we daar samen.

Wat voel je erbij?

Welke mogelijkheden zie jij?

De manier van boeren sprak mij heel erg aan.

Overal wilde bloemen, geknotte wilgen, gemaaide paden.

'Elke zaterdag gaat de boer een rondje op zijn zitmaaier. Is hij drie uur mee bezig' zei Olle.

Een stuw naast het land, in de verte broedende goudplevieren.

Het gaat om twee stukken land zoals dit....

Nog een stuk grasland met mogelijkheden.

Een mini-camping (achteraan bij de bomenrij)

twee kikkerpoelen......

Een winkel die goed loopt.

Het beheren van twee vogelbroed-landen.

En.....rust.....stilte......

Wat een mega-besluit als je 26 bent.

Vroeger was dat land van een vader en nam één van de kinderen het over.

Die woonde daar dan al zijn leven lang..

Wist welke taak er lag.

Hij vertelde hoe hij met twee 'zorgvragers' die daar af en toe komen (snappen jullie dan wat ik daarmee bedoel?) op het land was gaan werken. Hoe blij hij daarvan werd (zijn vader zit in de zorg, moeder ook min of meer;-) ).

Het past bij de manier waarop hij opgroeide.

Tussen de 'zorg-vragers' als het ware. Eerst op de Michaels-hoeve, later op OlmenEs.

Als kind speelde hij met zijn blokken en benoemde hij alle geluiden die hij buiten hoorde.

Als vanzelfsprekend. 'Isse tein' of 'Isse bus' en soms 'Isse Este Janse'. 

Hij vertelde over dat land vol kweek maar met groeikracht.

Het verschil tussen telen op de klei (wat hij hiervoor deed) en het telen op zandgrond.

Hij liet de venkel en paksoi zien (tssssss, in mijn tuin net gezaaid) en de kas waar ze het hele jaar door kunnen oogsten. 

Niets was ultra-modern, geen groot voertuigenpark.

Olle is een knutselaar. Repareert alle apparaten zelf.

We spraken over vroeger. Hoe ik hem zag. Dat eindeloos, altijd buitenspelende kind. Boomhutten bouwend, creërend.

Had hij moeten denken aan een baan binnen? Toch naar die hogere autoschool had moeten gaan?

Nee, hij had er niet aan moeten denken.

Het boerenleven heeft twee kanten. Het komt zoals het komt, de rust van het moment.

Maar ook knetterhard werken.

Stiekem maken we plannen. Vriendenweekenden met eten, drinken en vuur, maar ook met harken en schoffels. Kamperen op het weitje en heel veel muziek.

'Ze zeggen mam, dat je geen sociaal leven overhoudt als je boer bent, maar dat moet toch anders kunnen?' 

De boer en boerin leven het hem goed voor, zij maken tijd en ruimte om veel naar de sauna te gaan en naar het theater.

Als ik wegga zie ik de kratten met pootgoed die Olle de grond in moet werken. Paprika's en komkommers......

Met een kist vol spinazie, bosui en jong plantgoed (dat over is) vertrek ik weer.

De boer in kwestie vertrekt niet morgen al hoor. Hij heeft nog een tijd om te voelen en te bedenken of dit is wat hij wil. Maar ik zie het, als ik eerlijk ben, wel voor me.

Het is technisch, creatief, scheppend, zorgend en vrij.

Hoe zien jullie dat?