zondag 7 juli 2013

Een zwart gat........

Kijk, nu kan ik roepen dat ik zoooooooooo blij ben dat het vakantie is.
En dat ben ik natuurlijk ook, maar toen ik vanmorgen weer om 6 uur beneden zat, voelde ik het niet.
De eerste dag dat er niets hoeft.......maar er komt ook niets. Het zwarte gat, ik wist dat het zou komen. Bah, bah, bah...maar het moet.

En dus zat ik om half 8 in mijn tuin.
Alweer kilo's aardbeien.
Zou willen dat ik jullie de geluiden zou kunnen laten horen. Geluiden van een dorp dat wakker wordt.
De eerste wandelaars met rugzak die vast het Pieterpad richting Pieterburen lopen. Wat hebben ze er mooi weer bij.
De eerste bezoeker op het kerkhof. (dan voel ik schoonheid en verdriet tegelijkertijd)
De eerste auto die niet weet of'ie links of rechtsaf zal gaan en de eerste fietsers.
De kerkklok die me op de hoogte houdt van de tijd.
Dat is grappig, in de tuin richt ik me op die klok, maar thuis (precies honderdvijftig meter aan de andere kant van de kerk) hoor ik die klok niet eens.

'Juf!!!' hoor ik ineens roepen. Het is een kind uit mijn klas. Zij hebben ook een tuin en gisteravond is er een bijenkast gekomen met een heus bijenvolk. Hij en zijn zusje mochten gaan kijken, ze hadden het nog niet gezien.....

'O ja juf, ik moest je nog de groeten doen van.......' en hij somt moeiteloos 6 namen op van kinderen uit de klas.

Mijn zwarte gat.....daar moet ik me doorheen werken om het echte vakantiegevoel te krijgen en de tuin helpt daarbij. Ik neem jullie even mee.
Het slaapmutsje, klaar om haar blaadjes te ontvouwen. Ze hoeft alleen haar muts nog even af te doen.



De dahlia's die elk een eigen kant op kijken, maar zich vast zo samen richten op de zon.

De tuinmelde, een welkome rode kleur in de groene tuin.

De korenbloemen die nu overvloedig bloeien.

De eerste knoppen in de zinnia's. 

De ingewikkelde en o zo mooie bloemen van de courgettes. Wat kun je daar eindeloos in verdrinken.


Aangewaaide papavers, ik leerde dat je ze best in de knop kunt plukken, maar pas als ze hun kopjes omhoog heffen....het is bijna zo ver. Welke kleur zouden ze hebben? Ik moet me bedwingen om ze niet een beetje 'te helpen' bij het openen.....

Dille, dille, dille...........

En met een enorme bos bloemen, de eerste worteltjes, een dikke ui en knoflook voor de nasi, de eerste bietjes die nu de overige bieten meer ruimte geven en ik denk wel weer drie kilo aardbeien fiets ik huiswaarts.
Na een sms van Lief: 'Hé tuinvrouw, goeiemorgen'  weet ik dat hij wakker is.
Tijd voor koffie.
Even voel ik geen zwart gat maar kleurige ruimte......vasthouden dat gevoel.

3 opmerkingen:

  1. Wat een prachtige tuin! Al die kleuren, al die verschillende planten en bloemen. Wat fijn dat je daar ook van kunt genieten, ondanks het zwarte gat. Ik hoop dat je kunt genieten van alles wat buiten het zwarte gat valt, zonder in het gat te vallen of te verdrinken. (En als je er wel invalt, het niet een diep gat is)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha collega, hoe herkenbaar dat zwarte gat! Jij hebt een mooie uitweg gevonden. Ik ga ook op zoek naar één of meerdere. Groet en fijne zomerrrr...., T.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Val maar zacht in het zwarte gat en veer daarna op om te genieten en te ontspannen na die hectische laatste school weken.

    Wat een prachtige tuin, wat een rijkdom en nu dus een bijenvolk in de buurt, wat mooi. Ik geniet van je foto's, wat een pracht.

    BeantwoordenVerwijderen