dinsdag 2 juli 2013

Contacten.

Hoe doen jullie dat?
Contacten onderhouden?

Ik vind namelijk dat ik er slecht in ben.In het onderhouden van contact.
Ik moet echt vaak op de kalender kijken om dan net zo vaak tot de conclusie te komen dat ik alweer een verjaardag vergeten ben. En als ik dan op tijd ben, een kaartje op de post heb gedaan, bedenk ik me dat ik ook had kunnen bellen.
Maar ik houd niet meer van bellen. Ik houd van stilte om me heen. IK! 
Mijn mond staat altijd in de praat-stand. Dat moet ook wel als je voor de klas staat.
De lesuren praat ik met de kinderen, de uren daarvoor en daarna met ouders of collega's.
En als ik dan thuiskom praat ik met mijn kind. Of met mijn Lief.
Vroeger, toen de kinderen klein waren en ik hele dagen thuis was, was het anders. Toen belde ik veel met vriendinnen. De telefoon was belangrijk.
Hoe anders is dat nu.
Eigenlijk heb ik nog een vast nummer omdat ik met mijn vader bel.
En omdat ik vind dat ik dat moet hebben.
Maar eigenlijk.....
Bij tijden wil ik naar een klooster.
Naar een stilte-plek om helemaal niks te hoeven zeggen.
Alleen maar te luisteren. En te zijn. Te ZIJN.
En toch kan ik niet zonder woorden.
Omdat gesprekken me soms kunnen verrassen, ontroeren, doen groeien.



Hoe is dat bij jullie?
Daar ben ik oprecht benieuwd naar.


Ik was vanavond in mijn tuin.
En ik wilde met mijn wang op de aarde liggen, languit op de grond.
Gesprek met de aarde, zonder woorden.
De lucht was zwoel, de aarde  warm, echt warm.
Knap van de aarde, dat ze zo kan leven in het moment.
Dat wil ik ook.

Ik wil meer contact met minder woorden en leven in het moment. Is dat een logische conclusie?








6 opmerkingen:

  1. ja, ik herken het wel een beetje,
    maar komt dat ook niet gewoon door de overvolle agenda die wij tegenwoordig hebben.
    Komt het niet gewoon doordat we al zo veel hebben gezegd..
    Ja contacten, ik heb er een paar, hele dierbare, en soms hebben we veel tijd voor elkaar, en soms niet. En aan het einde van een schooljaar, heb ik weinig tijd. Dit jaar lijkt het erger dan anders, ik denk dat dat komt door te kort aan zonuren....
    Het is wel een soort van belangrijk, ik vind het belangrijk om betrokken bij die dierbaren te zijn, en baal ook heel erg als ik iets ben vergeten, maar ik denk dan ook wel weer, het zit wel goed, en die tijd van meer tijd met elkaar komt ook wel weer

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Madelief; Leuk dat je mijn blog gaat volgen; Ik ben ook blij dat ik de jouwe heb gevonden; Grappig we hebben veel gemeen; Ongeveer even oud, ik ben ook juf( kleuters) geweest. Heb ook 3 kinderen (22,19,16) Ik vind antroposofie en de vrije school erg boeiend, maar heb er geen direct contact mee. Maakte voor mijn kinderen wel lappenpopjes etc en maak vaak seizoentafel-hoekjes in huis..nog steeds.
    Woon sinds 7 jaar hier in de polder en wil niet meer naar de drukte van de stad.
    Ben het liefst hier in mn uppie in de tuin aan t rommelen.
    Ik ga nu even wat verhalen bij je lezen! ook je tekenblog lijkt mij interessant!
    groetjes Fleur

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben al heel lang gestopt met kaartjes sturen omdat het moet.... nee geen kerstkaartjes, geen verjaardagskaartjes... En als er dan contact is, is het contact ECHT, hebben we gesprekken waar ik lang op kan teren.... En is er wederzijdse acceptatie dat het is zoals het is.
    Ja en volgens mij is je laatste zin volledig logisch; als je stiller wordt, maar vooral als je je 'denkstem' stil krijgt of er omheen kunt 'kijken',wordt het stil.... heb je niet zoveel woorden meer nodig en bij mij heeft het ook als effect dat ik al die contacten niet meer zo nodig heb. Dat wordt dan teveel 'ruis', afleiding... weg uit het 'nu'....
    En wat ligt je tuin er prachtig bij!
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hier ook moeite om contacten te onderhouden zo in de drukte van het leven en daarbij ben ik ook erg vergeetachtig. Ik ben van plan een verjaardagskalender te maken om in ieder geval alle verjaardagen op een rijtje te hebben. Ik probeer regelmatig even een kaartje te sturen naar lieve mensen maar ik merk dat dit er ook te weinig van komt. Per telefoon zijn we slecht te bereiken en ik bel ook niet graag omdat ik een hekel heb aan bellen. Mailen kan ik gemakkelijk tussendoor even doen als de kinderen slapen of spelen, dus dat doe ik dan sneller. Maar echt contact met lieve mensen vind ik wel fijn en belangrijk en ik probeer dat zeker te koesteren op de manier die bij ons past.
    liefs jane

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je laatste zin spreekt me heel erg aan. Ben zelf erg tegen verplichte bezoekjes, kerstkaarten of telefoontjes. Omdat ze 'moeten'. Een spontane kaart of ontmoeting doen mij veel meer. Praten om het praten vind ik niet fijn, dat voegt niet veel toe. Samen stil zijn is vaak veel mooier. En communiceren zonder woorden, met dieren, planten of hele kleine kinderen. Want die verstaan die kunst nog.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel herkenbaar en dat terwijl ik op de dag ook niet zo'n prater ben. Wij hebben alleen nog een mobiele telefoon want ik belde alleen nog maar met mijn ouders. Wat betreft vind ik de sociale media wel fijn want dan kan ik contact met iemand zoeken of hebben wanneer ik er "open" voor sta. Mijn vriendin is altijd van de kaartjes dus daar hou ik totaal niet mee bezig, ben ik ook meegestopt op een gegeven moment , het werd meer een verplichting. Ben het liefst een kluizenaar maar daar schijnen anderen ( lees men) weer last van te hebben. Zo ook op de tuin, al die mensen die gezellig over het hek een praatje willen maken...aaaagh, daarom maken we het zo dicht mogelijk. Het blijft altijd lastig om in dit alles een goede weg te vinden maar ik leer nog iedere dag!!!

    BeantwoordenVerwijderen