dinsdag 19 maart 2013

DE MUTS, handwerken in klas 3 (groep 5)

Iedere klas heeft een soort FLOW......die is er niet vanzelf, maar als kinderen 6 tot 8 jaar bij elkaar in de klas zitten ontstaat die Flow echt.
Er zijn klassen die eindeloos veel tekenen, bouwen of houtbewerken.......waar bepaalde spelletjes favoriet zijn of worden of waar buiten school veel gemeenschappelijk is, of sport de favoriete bezigheid.

Als je dan, zoals ik, jaren dezelfde klas hebt, moet je die flow ontdekken, stimuleren, uitzonderingen mogelijk maken........dat is je vak. Je bent altijd op zoek naar een 'geheel' zonder de delen (de kinderen) uit het ook te verliezen. Dan is er natuurlijk ook sprake van kwaliteiten die je zelf meeneemt, maar geen klas is hetzelfde........

Mijn vorige klas, die ik bijna drie jaar geleden 'afleverde' was een uitgesproken handwerk-klas. Er zaten veel meisjes in en weinig jongens, maar dat was niet de hoofdreden.
Toen ik afscheid van ze nam, was het een klas vol beginnende pubers, je hebt zes weken vakantie en daarna begin je opnieuw met kinderen die net de kleuterklas verlaten.

Dat is op zijn minst gezegd, nogal een overgang.
De klas die ik nu voor het derde jaar heb........was helemaal geen handwerk-klas. In het begin was het...nou ja......een soort jubelend en scanderende boel. Als ik een duim opstak begonnen ze met luid  'OLÉ'-geroep en ook konden ze massaal 'We are the champions' inzetten. Ik wist niet wat me overkwam, ik had nog nooit ordeproblemen gehad, maar dit stel stelde me ongelofelijk op de proef.

Ik heb het eerste jaar veel gekookt, gezaagd, gespeeld, werktafels ingezet voor kleine groepjes die ik dan aan het werk zette en toen kwam iemand op het idee een actie te organiseren voor het redden van de rivierdolfijn. In de eerste. Een actie........ Vooruit dan maar.
We maakten kunst, gingen plantjes verkopen, organiseerden een restaurant en toen het moment daar was.......zat ik op een stoel en hoefde niets te doen. Een ACTIE-klas. Allemaal hardwerkend, niet zeurend en bloedfanatiek. Maar dat  handwerken......wat een wekelijkse crime was het.

In de tweede klas bleef dat zo, maar er kwam steeds meer vorm in de klas als geheel. Het bleef hard werken, tot 5 tellen als ik iets voor elkaar wilde krijgen en haken? Het bleef gedoe. Moeders werkten zich een slag in de rondte en sommigen haakten letterlijk af.
Deze klas had veel kwaliteiten en met sommigen kon je heel gemoedelijk een handwerkles vullen, maar het grote geheel.....pfffff

En nu, klas 3. Ik ben pas onlangs begonnen met handwerken en bedacht me dat ik gewoon maar in mijn eentje één voor één de kinderen aan het werk zou zetten. En vooral ook, overleggen. Hoe wil jij je muts? Wil je breien of wil je haken?

Langzamerhand kreeg iedereen zijn handwerk op orde. Sommige kinderen begonnen met breien, maar wilden ineens toch haken. De een wilde het zus, de ander zo en dan is het fijn dat juf van handwerken houdt, al moest ik er ook in groeien.


Ineens deed ik een ontdekking. Je breit in de derde klas een muts omdat je eigenlijk een periode afsluit. De kinderen richten zich meer en meer naar buiten. Het veilige kinderland wordt verlaten, de wereld kan soms beangstigend zijn en is alles erop gericht om de kinderen vaste grond onder de voeten te geven en een warm hoofd. Dan kun je immers stormen trotseren? En dus breien we een muts.
En nu.....nu haken we en wat voel je ineens dat je letterlijk het hoofd afsluit. Ik ben niet bovenaan begonnen, maar juist met een toer lossen die om het hoofd past. Van daaruit haken we omhoog en moeten ze steeds weer hun muts passen. Moet ik meerderen? Minderen? En al hakend  lijkt het ineens of er een fontanel gesloten wordt. Wat een prachtig proces. Heel anders dan breien. Dan pas je de muts pas als 'ie af is en in elkaar gezet.




Natuurlijk wordt er ook gebreid, de kinderen mochten immers kiezen.
Differentiëren is belangrijk bij rekenen en taal, maar ook bij handwerken.
Er is een kind dat inbreit, sommigen breien alleen strepen. Als je eerst een strook van 10 steken breit die om je hoofd moet passen, kun je er weer lekker inkomen, voor je de steken aan de zijkant opneemt en omhoog breit en een deel haakt dus. De een wil een muts met een punt, de ander wil juist rond.....het mag allemaal.
De laatste, de eerlijkheid gebiedt dat te zeggen, moet nog beginnen. Voor hem is alleen een hoofdband voldoende, we maken er een mooie fleece-muts bovenop.




Op de foto's kinderen in actie, er wordt gewerkt........Elk vrij minuutje wordt het werk gepakt, het ligt ook de hele dag binnen handbereik.
Af en toe geef ik met katoenen draadjes aan waar steken geminderd moeten worden. 



Dacht ik dat die mutsen een heel project was en mijn klas geen handwerkklas was? Welnee.....ACTIE.......doorzetten, bloedfanatiek.




















Ik kan alleen niet op een stoel zitten, ik pas en meet, haal uit en brei even weer bij....want het moet goed en mooi. Als ze af zijn, laat ik het horen.
Morgen zal in elk geval de eerste klaar zijn en wat is hij trots! Vandaag heeft hij gehaakt alsof zijn leven er vanaf hing, maar er is aan de bovenzijde nog een klein gaatje dat morgen gedicht moet worden. Eigenlijk is dat wel prima, hij kan er nog een nachtje over slapen en morgen uitgerust aan de laatste etappe beginnen.

8 opmerkingen:

  1. Wat een ontroerend proces.. geweldig!!! Meteen schieten de herinneringen omhoog van hoe het bij ons toen... en oh ja... en weet je nog... :)) Dank je wel voor het delen van jouw ervaringen Madelief!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi en waardevol om jouw ervaring te lezen. Het lijkt mij een enorme uitdaging, zo niet onmogelijke opgaaf, om in je eentje zo'n klas vol kinderen aan het handwerken te krijgen, ze gemotiveerd te houden en ze te begeleiden en te helpen. Op de opleiding leer ik het in theorie maar de praktijk is een ander verhaal. Mooi dat je de kinderen veel ruimte biedt om de opdracht op hun manier uit te voeren. Wat zal het voor jou een fijn gevoel zijn om uiteindelijk, na lang en hard werken, die trotse koppies te zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Weet je, nu heb ik er op woensdag twee ouders bij......maar de rest van de week doen we het zonder. Ik ben benieuwd naar de opleiding, wat andere ervaringen zijn.De mijne is eigenlijk dat je er even helemaal voor moet gaan, in een stroom moet komen en dat lukt met zo'n project moeilijk als het maar één keer in de week kan.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat leuk om zo te lezen! Ik breide natuurlijk ook een muts destijds, maar heb nooit geweten dat daar zo'n prachtig beeld achter stak. Leuk hè, blog land! Jammer dat ik nou geen gezicht bij je heb. Nou weet ik niet of ik je ook echt gezien heb op de OD.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb een jaar lang mutsen gebreid met klas 3 als hulpmoeder in de zaal en juf deed dan klas 4 in haar eigen klas.
    Klein klasje veel jongens die het niet echt gemotiveerd waren maar aan het eind van het schooljaar toch allemaal een muts gebreid voor de omhulling.
    Erg leuk om het proces van jouw kant te mogen aanschouwen en heel bijzonder dat ze mutsen ook mogen haken bij ons was het alleen breien.
    Groet Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heb je toch een prachtig beroep!! Wat een mooie klas, ik geniet van je blog en het voelt alsof ik in de klas kan meekijken. Nu doe ik dat al regelmatig om het hoekje en voel ik me altijd welkom.Dit is een fijne aanvulling hierop.
    Ik ga je met plezier volgen...
    Lieve groet sterderzee

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een leuke blog, want mijn kinderen zaten ook op de VS Assen! En ook zij hebben de muts gebreid. Helaas ben ik het patroon kwijt, het was een makkelijk te breien muts (ook voor mij :) ). Misschien mag het patroon op je blog? Ook al is het nu inmiddels voorjaar. Ben benieuwd.
    Ik ga je volgen, (al heb ik zelf geen blog)
    Groet, J.

    BeantwoordenVerwijderen