Een portie vro-ho-lijkheid # 1.

Omdat er elke dag wel iets gebeurt waar ik om moet lachen.

Omdat het gezond voor me is om juist dàt te onthouden ( en niet al die andere dingen waar ik niet blij van werd die dag. God wat kan ik galbakken).

Met een foto erbij, waar ik  alweer blij van word, maar die niet noodzakelijkerwijs te maken hoeft te hebben met het bericht erbij.

Daarom.

Een nieuwe rubriek:  Een portie vro-ho-lijkheid.

Hoop dat het ook op jullie gezicht een glimlach brengt.

bron: Pinterest.

Maandag bleek dat een kind in de klas een lichte hersenschudding heeft.

En ja....het is hetzelfde kind dat in het voorjaar haar sleutelbeen brak.

Tjonge....wat een pech.

De kinderen in de klas willen weten hoe je een lichte hersenschudding herkent.

Ik vertel wat over hoofdpijn en kalm aan doen en de volgende vraag begrijpen jullie vast.

'Wat is dan een zware hersenschudding juf?'

Ach en dan komt het verhaal over niet meer weten wat er gebeurd is, over warrig zijn en misselijk ook.

Dus ik leg uit dat ik daarom altijd aan een kind vraag wat er gebeurd is, als hij of zij op het hoofd gevallen is. Ik vertel ook dat anderen er omheen dat dan altijd willen vertellen, maar dat ik het wil horen van het gevallen kind. Dat je zo een beetje kunt testen of er sprake is van een hersenschudding.

'Je kunt ook aan een kind vragen hoe het heet, of welke dag het is'.........besluit ik mijn verhaal.

Vandaag heeft Kees een bal tegen zijn hoofd gekregen in de pauze.

Hij zit in de klas met een doekje tegen zijn slaap en als ik binnenkom zit Maarten tegenover hem.

'Hoe heet je?' vraagt hij aan Kees.

Kees kijkt me even aan en denkt na. 'Piet' , zegt hij.

De kinderen beginnen te lachen, maar Maarten blijft ernstig.

'Wat is er gebeurd?' vraagt hij.

Kees blijft even stil..........alsof hij het niet meer weet.........maar zegt dan:

'Ik viel en maakte toen drie salto's'.

Maarten kijkt me aan en ik schud mijn hoofd.

'Bel 112 maar' zeg ik. 'dat ziet er slecht uit'.