maandag 9 december 2013

De dag van vandaag. Alsof het gisteren was.

Vandaag is het twee jaar geleden dat wij bij elkaar kwamen om mijn moeder te gedenken.
Dagen van puzzelen, bedenken, schrijven, verzorgen.
Ik deed in die dagen dingen die ik nog nooit gedaan had, maar die gewoon moesten en gebeurden.

Jullie herkennen dat vast. Dat je achteraf denkt: Zochten we nu haar lekkerste kleren uit? Nam ik een batik doek mee naar het rouwcentrum? Was ik daar met die man en kleedden we haar samen aan?




Ik herinner me nog goed dat mijn moeder overgebracht moest worden naar het rouwcentrum. Man en vrouw kwamen binnen en ik zei alleen maar: 'Ik wil dat je eerst zegt wat je gaat doen, voordat je het doet.'
En met dat de man knikte, kwam hij op mijn moeder toe, raakte haar aan en zei: 'We tillen haar op deze brancard'. Furieus was ik. 'Eerst zeggen......dan pas doen'.
Uiteindelijk hielpen Lief en ik. En ik deed de rits dicht....en ik wilde haar persé de volgende dag zelf aankleden. Zij werd namelijk eerst gebalsemd. Dat is werkelijk prachtig, weten jullie dat?
En daar zat ik op de grond. De batik lap zo te verknippen dat ze een kleurrijk kussen had, een kleurrijke deken. Haar gezicht weer schoon poetsen omdat iemand haar had opgemaakt.........dat zou zij nooit gewild hebben. Haar rechtop zetten ('Doe maar hoor, het kan echt' zei de man), aankleden, optillen en in de kist leggen. Allemaal dingen die ik nog nooit met een dood mens deed, maar ik deed het gewoon. Wanneer je er eenmaal mee bezig bent ìs het ook gewoon. Achteraf gezien heeft het me geholpen. Geholpen om te aanvaarden dat ze echt gestorven was.



Die dag, 9 december 2011 was een bijzondere dag.
Mijn zus, mijn vader en ik vertelden. We hadden op de kaart geschreven dat mijn moeder van bloemen hield en vroegen iedereen een bloem mee te nemen zodat we samen een kleurrijk boeket konden maken.....en dat werd het. Olle die met oma's gebreide muts op gitaar zat te spelen naast de kist.......100 waxinelichtjes in potjes rondom haar kist.........het was prachtig.



Na die tijd reden we naar een kroeg in de buurt en praatten over het Leven, precies zoals mijn moeder het zich voorstelde. We hadden immers veel gesproken over deze dag, vlak voor haar sterven.

Wat wij ons niet hadden gerealiseerd was dat je in een crematorium hooguit drie kwartier hebt om te gedenken en dan misschien nog even om klaar te zetten en op te ruimen, het is immers een bedrijf en de volgende kist stond al in de gang te wachten.......en daar ging het mis......... ;-)
Mijn collega's waren er tot het laatst. Alle lichtjes moesten opgeruimd.....en er vielen er een stel om. Kaarsvet overal en zij renden door het crematorium op zoek naar een strijkbout en papier om de ergste schade te herstellen....... Mijn moeder haatte crematoria......Ze heeft zich vast rot gelachen.

Twee jaar geleden nu, als ik er over schrijf lijkt het ook alsof het gisteren was......
De dag van haar overlijden, 4 december, wilde ik een wandeling maken over de hei. Het was zo miezerig en nat, dat ik dat maar gelaten heb. Geheel volgens mijn moeders idee heb ik koffie gedronken en een tompouce gegeten. (als je verdriet hebt, moet je goed eten. We aten heel wat taart die laatste weken.) Bloemen gekocht en kaarsjes gebrand. En hoewel ik zin heb ik Kerst en lichtjes en warmte en samen, heb ik weer die gedachte: 'Wat zal het heerlijk zijn als straks die eerste blaadjes weer aan de boom komen, die eerste bloemen weer gaan bloeien en de zon weer op mijn blote armen schijnt. De natuur leeft het ons immers zo prachtig voor: 'Er moet eerst iets sterven, voor er weer iets nieuws kan ontstaan'.

De muziek die dag? Deze onder andere............. bij het binnenkomen...........




9 opmerkingen:

  1. Oh Madelief, ik zit hier met tranen van ontroering.. Dank je voor je verhaal en de prachtige muziek!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach Madelief, wat schrijf je mooi over die dag, alsof het gisteren was.....
    Wat een prachtige muziek, de tranen stromen, om jouw verdriet, om jouw moeder, mijn moeder....
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Allemaal een bloem mee, een fijn idee.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja ik stel me voor dat het mooi was, heel mooi.
    En die muziek, heel gek, ik heb de film denk ik wel drie keer gezien, maar ik de muziek niet 'gehoord'. Nu wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heb je het mooi beschreven.100 waxinelichtjes in potjes rondom haar kist, dat zal er indrukwekkend uitgezien hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi, ontroerend en vol liefde, Madelief.

    BeantwoordenVerwijderen