donderdag 3 oktober 2013

Worden wie je bent II

Toen Olle bijna 6 was, verhuisden we van Brummen naar Appelscha.
Hij groeide op in het bos en ging naar de Vrijeschool in Assen.
Daar kwam hij bij Joris in de klas.
Olle en Joris speelden veel samen, al waren ze enorm verschillend.
Ik herinner me dat Joris regelmatig kwam slapen en altijd zijn wolfshond-knuffel bij zich had. Zelfs in de zesde klas nog, nam hij die hond mee en als ik dan voor het slapen gaan even bij ze ging kijken lagen ze daar gebroederlijk naast elkaar. Met wolfshond.
Achter in onze tuin werd een boomhut gebouwd. Olle deed dat dan vol vuur, timmerde dat het een lieve lust was en Joris zat onderaan de ladder te spelen met een radio.
Olle was nogal van het doen, Joris meer van het voelen.......

De jongens groeiden op en hielden op de Bovenbouw in Groningen op dezelfde avond hun eindpresentatie.
Joris had zelf muziek gemaakt en gefilmd, Olle had een enorme hut getimmerd en gefotografeerd.

Na de Bovenbouw liepen hun wegen uit elkaar. Joris ging studeren in Amsterdam, stopte....begon weer en stopte weer. Olle ging naar de Warmonderhof in Dronten om boer te worden, maar alhoewel ik op zijn eindexamen-feest was (met praatje en al), belde hij twee weken later om te zeggen dat hij zijn diploma niet kreeg. Feitelijk hebben ze dus allebei die eindstreep niet gehaald.


Twee kinderen, twee levens, allebei goed. Geen van twee gebaande wegen bewandeld maar beiden blij met wat ze doen.

Een aantal weken geleden schreef de zus van Joris (zij is journalist) een stuk over Olle in de NRC next......


Wat ben je als moeder trots als je kind zegt: 'Ik verdien niet veel maar heb alles'.

En nu, nu is die andere moeder trots en ik met haar. Want Joris, haar Joris, dat muziekmakende kind van haar is genomineerd voor een Gouden Kalf,  hij heeft samen met iemand de muziek voor de film Wolf gemaakt.......

Beste MuziekDjurre de Haan voor De ontmaagding van Eva van End
New Cool Collective voor Toegetakeld door de liefdeGino Taihuttu en Joris Titawano voor Wolf



Nou ja zeg. Twee jongens. Twee levens...allebei goed in wat ze doen, allebei geworden wie ze zijn.
En wij....moeders.......ach, wat kennen we elkaar al lang. Wij zijn collega's en mailen even op en neer......Leuk hè? Fijn hè? Goed hè? Die Joris met zijn wolfshond-knuffel.....een nominatie voor de muziek van Wolf. En nee, wij hoeven die film allebei niet te zien roepen we lachend.

En Magda.....ik doe dit filmpje er ook nog maar even bij.
Het is al wel een paar jaar oud, maar je ziet zo goed hoe hij is.

Joris achterstevoren: Sir OJ.......

Ergens in het portret zegt Joris: 'Nee, ik kan er nog niet van leven, maar dat hoeft nu ook nog niet.
Ik bedoel, hoeveel geld heb je nodig in de maand?' 

Ach, in die zin lijken ze dan toch op elkaar.


JORIS EN OLLE





15 opmerkingen:

  1. Je raakt met met dit bijzondere verhaal over die twee vrienden... wat mooi om te lezen hoe ze van kleine jongens tot prachtige volwassenen zijn geworden! Mooi*mooi*mooi Madelief! Enne, trots.. dat snap ik ;)!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een pracht verhaal en zo zie je maar zo kun je dus ook gelukkig zijn je mag met recht trots zijn op deze kanjers!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo zie je maar weer wat er van die pubers terecht komt....ook al ben je weleens bang dat t niks wordt.
    Onze puber is 16 en speelt t liefst de hele dag op zn gitaar...en wil later alleen maar iets met muziek doen; waar heeft hij dan een havodiploma nog voor nodig?? zucht...
    Zeg als jouw zoon met BOER zkt Vrouw meegaat doen; loopt de hele post vast met zoveel brieven!!
    groetjes Fleur

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, dat denk ik ook altijd als ik hem na weken weer zie..... Hij kijkt nooit tv, maar Boer zoekt Vrouw kijkt hij op uitzending gemist......maar ach...hij heeft al zo'n lief liefie ;-)
      En het komt goed hoor.....ik kan er boeken over schrijven. Volgens mij is het allerbelangrijkste dat je in gesprek blijft. En af en toe praat met vrouwen die grote kinderen hebben. Dat deed ik ook. En dan zei ze: 'Ach weet je, wat je erin hebt gestopt komt er heus weer uit. Misschien maak je het niet meer mee, maar het komt eruit. En je hebt tenminste leuke verhalen in het bejaardenhuis. Als alles van een leien dakje gaat ben je snel uitgepraat.'Daar heb ik enorm veel aan gehad.

      Verwijderen
  4. Wat een prachtig verhaal! Kan mij voorstellen dat je ontzettend trots bent op deze kanjers!
    Deze en jou vorige blog hebben mij diep geraakt. Mooi!
    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooie mensen! En nog zo jong. Daar word je toch wel heel blij van.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jullie hebben mooie mensen grootgebracht! Ik begrijp heel goed dat jij en "die andere moeder" enorm trots zijn op jullie jongens! Dag, Titia

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig mooi geschreven, en met reotse moeders!cht tr

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi, wordt er stil van, fijn dat ze hun eigen weg konden gaan

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat mooi, Madelief. En dat je trots bent, dat begrijp ik... mooie mensen zijn het!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Prachtig.
    Wij staan met ons manneke nog aan het begin van zijn schoolcarrière. Hij is 4, bijna 5 jaar. Hij wil nu nog paleontoloog worden, maar ook poepzuiger en op zo'n karretje overal de hondenpoep opruimen. Geweldig, we zien wel wat het gaat worden. Als hij maar gelukkig wordt met wat hij gaat doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat mooi! Dat je trots bent spettert ervan af hoor, heerlijk om te lezen...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Kom net toevallig op je blog en dit is het eerste verhaal wat ik lees, prachtig! Zelf ben ik ook moeder van een zoon (8) en denk regelmatig , hemeltjelief wat moet hier van terecht komen. Je verhaal geeft weer goede moed!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Twee prachtige mannen, die zichzelf zijn en weten wat belangrijk is in het leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een geluk van die prachtige mensen, die zijn geworden wie ze zijn. Ik hoop dat ook voor mijn kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen