woensdag 20 februari 2013

ODE.

Natuurlijk werd Madelief pas een flinke Madelief na haar geboorte. En misschien werd zij pas een echt flinke Madelief door de pieken en dalen van Het Leven.

Dochter van een onderwijzers-paar....zij trouwden voordat het 1960 was en togen van Twente naar het Westen. Om vleugels uit te slaan en het leven te leven.

Daar werd ik, drie hoog in een flat, geboren. Ik denk dat ik daardoor nog altijd een zwak voor flats met uitzicht heb.

De moeder moederde, er kwam nog een zusje en we hebben heel wat meegemaakt in dit Lieve Leven.

Ik was bij mijn vader en we ruimden op, dat was zijn wens.
Want zijn mooie blondine, zijn metgezel, is een jaar geleden  weggeslapen. Zo schreven wij dat op de kaart.....omdat het zo was.

Zoveel foto's, zoveel herinneringen. Zoveel momenten en zoveel een plek te geven. Niet in het zicht, maar wel voor het grijpen. Zo wil mijn vader dat. Op elke doos staat wat erin zit. Keurig in de kast.
Ik heb geordend en gescheiden. Eerst dit, dan dat en dat is goed en het vermoeit.

Ik ben anders. Ik wil het wel laten zien.
Mijn moeder.........
Zo'n prachtige ingekleurde foto, ik denk dat ze hier een jaar of 16 is.

1 opmerking:

  1. Wat een prachtige foto van je moeder. Wat fijn om zo even dicht bij al die herinneringen te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen