(Chartres 2015) |
Een jaar te
overbruggen….
Hoe doe ik dat?
Ga ik nu gewoon door?
Vertellen wat mij
zoal bezighoudt?
Thuis en op school?
In mijn hart en op
het land?
Het gaat niet zonder
te vertellen wat was,
omdat het groot is
voor mij. Heel groot.
Een jaar.
Het jaar dat ik
besloot op avontuur te gaan.
Gedetacheerd werd in
het Midden van het Land.
Het jaar ook dat mijn
Lief besloot een andere weg
te gaan.Een onomkeerbare weg.
Hij verkoos het Hemelse boven het Aardse........
Hij verkoos het Hemelse boven het Aardse........
De dag,dat Het
gebeurde en voor altijd Alles Anders werd.
Waarin wij elkaar nog
spraken, 2 keer……en ik voelde dat het niet goed ging.
Ik was er bijna bij. Hoorde het, wist het…….
Ik was er bijna bij. Hoorde het, wist het…….
Ruw, opengereten,
pijnlijk en verdrietig.
Die dag.
Er was geen reden
meer om te zien of ik daar in het
Midden van Land een
plek kon vinden…….
En dus ben ik terug.
Hier op het Drentse Land.
(tuin) |
Ik val en sta op. Val
en sta op. Wat een proces en wat
een energie kost
rouwen, verwerken.
Na acht maand besloot
ik daar toch hulp bij te vragen.
Niet omdat ik niet
rouwen kan, dat kan ik.
Maar hulp om Die Dag
minder groot te laten worden.
Die dag, die dag…..7
oktober 2016.
En ik zie
lichtpuntjes. Ik zie ze echt.
Daar wil ik over
vertellen. Dat wil ik delen.
Omdat ik, teruglezend
in mijn eigen blog zie hoe woorden
kunnen doen lachen en
huilen, zalven en inpeperen.
Hoe ik vanaf 2013
toch verhaal schreef. Over het leven.
Het Leven.
Omdat verhalen mensen
kunnen raken en overeenkomsten
soms nieuwe
waardevolle inzichten met zich meebrengen.
Door woorden die wij
delen…..richten. Tot elkaar, met elkaar.
Hoe verder?
Niet bang zijn, elke
reis begint immers met een eerste stap.
En in die eerste stap
ligt het vervolg besloten.
(zou bijna AMEN
zeggen ;-))
(Werken in de tuin, dat deed hij op Geheel Eigen Wijze ;-)) |
Dat is een ongelooflijk heftig jaar voor je geweest maar wat ben ik blij om weer wat van je te horen. Ik ken je niet persoonlijk maar moest toch regelmatig aan je denken. Heel veel liefs en nogmaals zo fijn dat je er weer bent💙💙😍
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, je bent er weer! :)
BeantwoordenVerwijderenAch: wat n verdrietig verhaal.... af en toe kijk ik nog eens op allerlei blogs en zo kwam ik even bij jou langs. Ik wens je het allerbeste en hoop dat je weer plezier en kracht kunt halen uit de natuur,je kinderen en lieve kleinkinderen, je hobbits, de vrije school( mijn dochter start na de zomer voor t eerst op n nieuw gestartte school in rdam) liefs fleur 🌺🍀🦋
BeantwoordenVerwijderenOch Carin... Ik kan alleen maar stil zijn. Heel stil
BeantwoordenVerwijderenOch Carin... Ik kan alleen maar stil zijn. Heel stil
BeantwoordenVerwijderenOoh, wat verdrietig. Ik ben er stil van, net als Bertiebo. Ik heb zo vaak aan je gedacht, vroeg me af waarom je niets meer schreef. Dacht aan je mooie stukjes hier en hoe ik via jou het vormtekenen ontdekte. Ik hoop weer meer van je te lezen.
BeantwoordenVerwijderenIn alle afbraak schuilt iets nieuws.
Ik heb je woorden een paar keer herlezen..
BeantwoordenVerwijderenWat een enorm verdriet
Fijn dat je de geluksmomenten komt delen, heb je gemist
X Es
❤
BeantwoordenVerwijderenWát een groot verdriet, en wát een levenskracht spreekt uit je woorden.
BeantwoordenVerwijderenHet raakt me diep, wat jij hebt meegemaakt het afgelopen jaar.
Het is heel fijn dat je de draad van het bloggen weer gaat oppakken.
Je hebt een heel eigen manier om de dingen van het leven te verwoorden. Een grote diepgang en heel mooi taalgebruik.
Ik wens je veel goeds toe en verheug me op komende blogs.
Een hartelijke groet van Zem.
Een kleine grote stap. Ik hoop dat er vele volgen, ik heb je schrijven gemist.
BeantwoordenVerwijderenWat is dit zwaar maar er spreekt zoveel kracht uit je woorden. Niet het einddoel van de reis is belangrijk maar de weg er naar toe, stap voor stap.
BeantwoordenVerwijderenfijn dat je weer wat van je hebt laten horen.
BeantwoordenVerwijderenDaar ben ik blij om.ik wens gezegende zomermaanden.Een hartelijke groet,Anneke*
Goed dat je er weer bent .
BeantwoordenVerwijderenGroet Thea
Heftig zoveel verdriet en onmacht ach woorden schieten hier duidelijk te kort, maar ik ben blij dat je er weer bent en dat je weer een stap hebt gezet , ik hoop nog heel veel stappen van je te lezen .
BeantwoordenVerwijderenLiefs Albèrtje
Och Madelief, wat een heftig verdrietig jaar! Ben blij dat je hier weer bent, ik heb je verhalen en ook jou gemist! *knuffel* liefs, Sandra
BeantwoordenVerwijderenOooh, wat een jaar..... heel veel sterkte met de volgende stappen....... fijn dat je weer gaat schrijven.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet Maaike
Eerst was ik blij te lezen dat je weer een bericht had geplaatst. Maar nu ik lees waarom het zo stil bij je was, schrik ik. Wat een moeilijk jaar heb je achter de rug. Ik wens je heel veel liefde en sterkte.
BeantwoordenVerwijderenLieve Madelief - wat fijn om je hier ook weer tegen te komen! Lieve groet, Anja
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je weer schrijft ,een moeilijke weg begrijp ik jja het leven is soms keihard ,maar schrijven lucht het hard en verbroederd,(verzusterd zou ik bijna zeggen)
BeantwoordenVerwijderenWelkom op de nieuwe weg. Lieve groet marloeskreatief
Wat fijn dat je er weer bent...bloggen verbindt...ik ervaar dat ook zo. Wat een heftig verhaal lieve Madelief...dat vraagt om tijd...voldoende tijd om het een plaats te geven in je leven. Ik wens je veel kracht en wijsheid toe. Liefs van Petra
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat je de moed hebt om dit op te schrijven en met ons te delen, mijn motto is altijd: Delen is helen en daar mee bedoel ik dat je pas aan je herstel kunt werken als je je verhaal deelt en anderen je een helpende hand kunnen reiken als dat nodig is, in welke situatie dan ook. Elk dal is een ervaring en levenslessen zijn hard, maar zijn vaak niet te vermijden. Ik wens je veel sterkte en kracht. Groet El
BeantwoordenVerwijderenAch jee, ik lees het nu pas. Pfff het leven kan soms zo anders lopen. Krijg er rillingen van. Ik wens je heel veel nieuwe lichtpuntjes toe die je nieuwe weg kunnen verlichten. Helena
BeantwoordenVerwijderenhet jaar is bijna om, stormen over nederland, stormen blijven altijd bestaan, maar ergens is de luwte en na de wind komt weer windstilte, and so the world turns
BeantwoordenVerwijderenEen heel jaar verder al en nu pas kom ik hier lezen. Je vertelt zo pakkend over je verdriet. Wat ben je dapper. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen