 |
| winter 2016 |
Drie keer per week fiets ik.
Een half uur.
Nee, ik fiets niet alleen en nee, ik ga nergens naar toe.
Op commando trap ik zwaarder en zwaarder.....
net als Ellen.
Zij een nieuwe hartklep en ik een pacemaker.
Wij zijn de enige vrouwen in het groepje van zes.
Bert heeft een hartaanval gehad en heeft een stent.
Nee, niet erfelijk belast, geen overgewicht, geen verhoogd cholesterol.
Wel een dochter van anderhalf. Veertig is Bert.
Kees heeft een paar jaar geleden zijn bedrijf verkocht.
Hij deed alleen nog maar dingen die hij niet leuk vond.
Nu had ie tijd voor vakanties. Twee keer maakte hij een reis en toen
ging het licht uit.
Hij heeft een aantal by-passes. Een litteken bij zijn pols
en een hele streep midden over zijn borst.
Dan is er ook Joop. Joop is 50.
Hij voelde zich misselijk en toen hij thuiskwam ging hij onderuit.
Zijn vrouw had net de dag ervoor een opfriscursus BHV gedaan.
Zij kon hem meteen re-animeren. Binnen anderhalf uur was hij gedotterd
en hij wil met liefde meer betalen voor zijn ziektekostenverzekering.
Als dat geld dan maar naar het ambulance-personeel gaat. Die mensen verdienen dat.
Vorige week kwam zijn dochter van 13 mee.
Zij had haar vader onderuit zien gaan en heeft er nog last van.
Zij keek toe hoe hij fietste en daarna deden ze samen iets met een bal.
Plezier hadden ze.
Vorige week kwam zijn dochter van 13 mee.
Zij had haar vader onderuit zien gaan en heeft er nog last van.
Zij keek toe hoe hij fietste en daarna deden ze samen iets met een bal.
Plezier hadden ze.
En dan nog Peter.
Hij is erfelijk belast (verhoogd cholesterol), maar deed veel aan sport.
En toch heeft ook hij een aantal by-passes. Hij had wat vage klachten maar ging gewoon door.
Tot een fietstest helemaal niet goed ging.
Wij fietsen met zijn zessen drie keer per week een half uur.
Onze bloeddruk wordt gemeten en we plakken zelf pleisters en koppelen daar een kastje aan om onze hartslag te controleren.
En weet je?
Ik heb een hekel aan fietsen,altijd gehad, maar dit is leuk.
Na het halve uur fietsen olv. twee fysio-therapeuten mogen we zelf kiezen wat we dan nog doen.
Ik wandel op de loopband, doe wat op de crosstrainer en soms doen we een potje
tafeltennis. De Harten-dames tegen de Bypasses.
Neu, we houden de score niet bij.
Dat we het nog doen met onze nieuwe bedrading,omleidingen en batterijen,
dat vinden we al mooi genoeg.
Tot een fietstest helemaal niet goed ging.
 |
| winter 2016 |
Onze bloeddruk wordt gemeten en we plakken zelf pleisters en koppelen daar een kastje aan om onze hartslag te controleren.
En weet je?
Ik heb een hekel aan fietsen,altijd gehad, maar dit is leuk.
Na het halve uur fietsen olv. twee fysio-therapeuten mogen we zelf kiezen wat we dan nog doen.
Ik wandel op de loopband, doe wat op de crosstrainer en soms doen we een potje
tafeltennis. De Harten-dames tegen de Bypasses.
Neu, we houden de score niet bij.
Dat we het nog doen met onze nieuwe bedrading,omleidingen en batterijen,
dat vinden we al mooi genoeg.
 |
| winter 2016 |
Het is goed om weer zo fysiek bezig te zijn. Na afloop drinken we een kop thee en bespreken we wat ons bezighoudt.
Als daar tranen bij komen, vindt iedereen dat de gewoonste zaak van de wereld.
Het is dat hart hè? Daar komt alles samen. Het fysieke en het mentale.
Concentratieverlies, vergeetachtigheid, tranen, onzekerheid.....we moeten meer terugvinden dan alleen een goed ritme.
Weet je wat het is? Wij willen allemaal hetzelfde.
LANG WILLEN WE LEVEN,
IN DE GLORIA!!!!!
En dan even voor de leut:
Ik denk dat daar wel eens aan voorbij gegaan wordt. Je bent dan lichamelijk 'gerepareerd', maar je hoofd begin nu pas alles te verwerken. En dat herstel duurt veel langer.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je nog een lang leven in de gloria toe. En dat filmpje vind ik kostelijk.
BeantwoordenVerwijderenMooi is dat hé....deze mensen zijn nu op jouw levenspad gekomen door jouw hart. Waarschijnlijk had je ze op een andere manier niet zo snel ontmoet...en nu deel je dus iets met elkaar. Ik ervaar dat ook met onze zoon...zijn beperking heeft ons heel waardevolle kontakten gebracht. Zo gaat het leven...dat is ons pad....mooie winterplaatjes!! Lieve groet Petra
BeantwoordenVerwijderenWat Sandra al zegt: het herstel in je hoofd duurt veel langer, dat ervaar ik dagelijks. Echt waar en dan was er nog niet eens echt, echt iets aan de hand. Al wist ik dat niet.
BeantwoordenVerwijderenVan dat nummer kikkert mijn hart altijd op. Het doet me denken aan een jaar waarin ik iedere ochtend met vreselijke tegenzin naar mijn werk reed. Een rottijd. Maar als ik dit op de radio hoorde, begon mijn dag een beetje beter. En wat een bijzonder fietsgroepje!
BeantwoordenVerwijderenWat goed,dat je elkaar zo steunen kunt en ook samen plezier maakt.
BeantwoordenVerwijderenDan heb je gewoon steun aan elkaar in zo'n groepje!
BeantwoordenVerwijderenEn het geeft weer vertrouwen in je lichaam. Heel leuk filmpje.
Hartelijke groet, Zem.
dat klinkt heel bemoedigend...mooi!!!
BeantwoordenVerwijderenWat is dit een mooi ontroerend stuk. Ik gun je een lang en gezond leven. Helena
BeantwoordenVerwijderen