woensdag 21 oktober 2015

Over kleine kinderen en naar de aarde enzo.....

Toen ik hoogzwanger was van Pontus dacht Majlis op zijn minst dat zij recht had op een zusje.
Olle maakte allerlei Lego-auto's zodat het kindje niet meer zou kunnen wachten om te komen.
Mijn vader verbaasde zich.
Hoe kon ik zeggen dat kinderen van de engelen kwamen.......
We lazen er een prentenboek  over en de kinderen tekenden veelvuldig 
baby's in de lucht in de armen van dikke en dunne, grote en kleine engelen.

(Pinterest)

Ik vertelde er geen leugens bij.
Ik geloof dat.
Een kind komt van de engelen of , als je dat wilt,
uit de geestelijke wereld.
Voor kinderen is dat logisch.
Die komen daar nog maar net vandaan.
Die weten nog hoe het daar was en hoe het daar rook.
Als je in een wiegje kijkt met zo'n klein mensenkind dan is het voelbaar.
Die engelenwereld.
En ja, natuurlijk moeten wij ,vrouwen, die kinderen baren.
Maar als je een barende vrouw ziet
 dan is zij toch in een andere werkelijkheid dan de aardse waarin wij leven? 
Zij is daar dan even vlakbij......
Zonder de hemelse nabijheid valt er geen kind te baren.
Tsss.

Afijn, op de nacht dat Pontus geboren werd en het een broertje bleek
vertelde ik Majlis dat dit kleine baby-jongetje vast naar beneden had gekeken en 
daar zo'n grote zus zag. Majlis straalde: 'Echt waar?'
En Olle was verguld, maar had een zusje ook wel goed gevonden.
Als ze maar van Lego hield.

Inmiddels zijn we jaren verder.
Olle heeft een dochter en dat kleine mensenkind is al helemaal aanwezig in het aardse.
Ze lacht, ze pruttelt en ze drinkt en slaapt.
Majlis moet nog even wachten.
In januari zal zij ook moeder worden.
En ja, zij weet al wat het worden zal. En wij dus ook.
Dat hebben de engelen ons niet verteld hoor, dat hoorden wij op aardse wijze.



(Pinterest)

Maar die engelen....die zijn er nog steeds.
Dat weet ik heel zeker.

Binnenkort gaan we het schattige wiegje bekleden dat Majlis en haar Lief op de kop tikten en
als zij en ik samen op de bank zitten en ik mijn handen op haar buik leg
voel ik zomaar dat kleine wezentje schoppen.
We praten over bevallen, zij wil weten hoe het was bij mij.
En in januari zal zij moeder worden  en haar Lief vader.


En ik?
Ik realiseer me hoe je het leven moet be-leven.
Niet be-grijpen, maar be-leven.
 Lang zullen we be- leven!!
Daar wilde ik het maar bij laten voor vandaag.

16 opmerkingen:

  1. Wat een mooi nieuws. Dat je nu straks voor de tweede keer oma gaat worden. Ik geloof ook heilig dat kinderen van ver komen, geestelijk dan, want het lichaam wordt op zeer aardse wijze verwekt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow, gefeliciteerd! Volgens mij echt heel anders als je eigen dochter moeder wordt. Ik voelde me bij de bevalling niet zo heel dicht bij de engelen hoor, tot de ruggenprik ging werken. Toen was ik in de wolken ;-)
    Nou en of kinderen van de engelen komen, de vanzelfsprekendheid waarmee mijn kinderen kunnen refereren aan momenten in ons leven als 'toen was ik er nog niet, toen was ik nog in de hemel', daar word ik erg blij van.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O, ik was ook echt niet in de Gloria op moment van bevallen. Maar het feit dat je het doet, je ermee uiteen, die oerkracht....dat doe je toch echt niet helemaal alleen denk ik dan.

      Verwijderen
  3. Mooi zoals je het vertelt ,alleen zat bij mij die engel wel op een donderwolk.........maar goed je moet er iets voor doen .
    Fijn dat je weer oma word , wat een blije berichten , zo leuk ik geniet er ook erg met volle teugen van .

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat mooi dat je opnieuw een kleinkind krijgt! Daarmee zul je helemaal in de wolken zijn lijkt me;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heerlijk, Madelief. Ik (be)leef mee...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Twee dagen na de bevalling had ik een droom. Ik was in de hemel, onder zo'n hemelboog door gewandeld en zag mijn kind als zes jarige spelen tussen heel veel andere kinderen. Toen ze ons zag,herkende ze ons blijkbaar, maakte zich los uit die kinderschaar, gaf ons een hand en we liepen dit keer gedrieën onder de hemelpoort door naar de aarde. Ik werd wakker na die droom en keek opgelucht in de wieg die naast mijn bed stond. We waren allemaal op aarde beland. Gelukkig:-)
    Dus ja, kinderen komen van de engelen.....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig Madelief <3
    Zo is het <3
    En wat een prachtig nieuws, nog een kleinkind!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kleinkinderen, het is een zegen en die zegen zou best eens uit de hemel kunnen komen. Geniet ervan!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh wat een mooi nieuws!! En ja...ik beleef het precies zoals jou...daar waar de kinderen...waar wij vandaan komen. Je hebt een mooi blogje geschreven! Liefs Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooi Madelief en voor mij ook zoals het is en wat ik heb ervaren bij de geboorte van mijn kinderen en van mijn jongste kleinkind. Ook voor ons een nieuw kleintje in januari!

    Hartelijke groet - Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een heerlijk bericht weer, wat een geschenk weer !

    BeantwoordenVerwijderen