zondag 3 mei 2015

Uil.








 Een week of wat geleden zat er ineens een ransuil in de boom voor het huis. Dat ze rondom het huis zitten weten we al jaren. 
Ik hoor ze 's morgens in alle vroegte met een klaaglijk 'oeoeh' en soms zie ik ze,  als ik recht onder de conifeer ga staan naast mijn huis. 
Maar nu zagen we hem vanaf de bank in de kamer.
Heel stil zat'ie daar.
En ik sloop naar boven om vanuit het raam van de logeerkamer een foto te maken.
Het verbaasde me, omdat zo rond april de uilen weer vertrekken......en deze leek wel te willen blijven.
Ik vergat het voorval.
Tot gisteren.





Gisteren liep ik langs het geitenweitje achter mijn huis. En daar, tussen de coniferen zag ik 'm liggen.
Uil.
Dood.
Ik zag nooit eerder een uil van zo dichtbij.
Prachtig......prachtig mooi.
Al die kleuren, al die verschillende soorten veren.....
Maar ik werd er ook misselijk van.
 Mijn maag wilde niet tot rust komen en ik snapte er niks van.
Ik heb niet speciaal iets met dode dieren, ik kan er best redelijk tegen.
Maar nu voelde mijn maag wee.
Ik bekeek de uil uitgebreid.
En nergens kon ik ontdekken hoe het dier gestorven was.




Die veren, zo prachtig, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen er één uit te trekken.




Donszachte veren, afgewisseld met stevige sterke veren. Elke veer met een functie, geen is zonder reden.





Die klauwen, in verhouding enorm.......




krachtig, sterk....





Vol bewondering keek ik....en legde hem weg. Koude rillingen kreeg ik er ook van.





Vandaag bracht ik hem naar Hannah. Zij wilde hem graag zien.
En ik was blij dat ik het gevoel heb dat ie daar op zijn plaats is.
Vanavond mailde ze. Ook zij werd misselijk van het dier en zij had toch duidelijk het gevoel dat hij vergiftigd was. Iets verkeerds had gegeten......
Zou ik dat dan ook gevoeld hebben?

Enne....of het dezelfde uil is als die ene, die twee weken geleden in de boom voor ons huis zat.....dat weet ik natuurlijk niet. Maar ergens, ergens denk ik van wel.





17 opmerkingen:

  1. So traurig ! Und doch eine wunderschöne Eule !
    Liebe Grüße,
    Birgit

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ach..het arme beest. En idd wat een prachtvogel! Als jullie beiden zo misselijk worden...hmmm...dat is geen toeval...ik geloof eigenlijk niet in toeval. Vergiftigd...brrrrr....moet er niet aan denken welke malloot er op zoiets uit is. Lieve groet Petra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij ons in de straat zijn vier prachtige eiken geruimd, omdat een van onze buurtgenoten vond dat hij er last van had en er gaten in boorde om ze te vergiftigen. Hij heeft zijn zin, maar er gelukkig wel zelf voor moeten betalen..... Idioten heb je overal.

      Verwijderen
  3. Kippenvel van dit verhaal over de uil.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Triest, kippenvel maar ook mooi verhaal. Dat die uil jouw plaats had uitgekozen om te sterven is ook bijzonder vind ik, wat een eer ! Was hij ziek of was hij oud ? De dood is altijd confronterend.
    Wat een prachtige vogels zijn uilen. Zielsgenoten, ik kom ze steeds tegen op tijdstippen in mijn leven die belangrijk blijken te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een pracht beest, wat gaaf dat je zo'n mooie foto kon maken! Ik begrijp wel waarom uilen als 'wijs' betiteld worden. Hij ziet er uit alsof hij alle geheimen van de wereld draagt. Zou het een hij zijn? Ik denk van wel.
    Zonde van zo'n mooie vogel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat droevig dat jij en Hannah het gevoel hebben dat hij niet natuurlijk is gestorven. Het zou goed geweest zijn als hij hier was gebleven om in alle rust op zijn grote reis te gaan. Ik hoop dat zijn wijze geest in het walhalla van de uilen is aangekomen!
    Dat zeg ik zonder scepsis - er is zoveel zinloosheid in de wereld dat we onze mooie, sterke beelden van de plaatsen waar de geesten kunnen rusten moeten koesteren, volgens mij!
    Ik zou wel een veer van hem nemen; één voor jou en één voor Hannah. En dan op een mooie plek in de wind hangen...Voor wat je hebt genomen, kun je een mooie steen of een bloem teruggeven...
    Harte groet - Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat zonde van zo'n mooi dier. Maar wat bijzonder ook om te lezen dat jij en Hannah zo dicht bij de natuur staan dat je voelde wat hij waarschijnlijk voelde!!! Mooi!!! liefs Angela

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een imposant beest!
    Mijn ouders hadden vorige week een hele dag bezoek van een uil op hun prieel. De hele dag heeft 'ie daar zitten dutten, terwijl een kraai herrie schopte. 'S Avonds was 'ie weer weg.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh het zijn zulke mooie beesten ik heb zelf een opgezette ransuil uit een nalatenschap het is een geregistreerde,of geringde uil. Vast al heel oud. ,
    Vreselijk idee dat hij misschien vergiftigd is ......

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Vreselijk... het idee dat iemand vergif zet is al helemaal erg... ik snap jouw weeê gevoel helemaal. Jouw verhaal geeft mij nu al een slecht gevoel...
    Hopelijk blijft het bij die ene en hebben de anderen meer geluk...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Nou wat erg, moet je kijken wat een mooi beest. Dat snap je toch niet

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Het idee dat er iemand rondloopt die bewust dieren vergiftigt, daar wordt ik nou misselijk van. Wat een prachtig beest. Ik ben vooral onder de indruk van die poten, imposant.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat mooi, die veren aan je muur, het was misdadig om zo iets unieks weg te gooien. Op deze manier herdenk je de uil.

    BeantwoordenVerwijderen