woensdag 2 april 2014

Lege kruidenpotjes en een gebroken arm.



Nou ja, daar had dit berichtje over moeten gaan.
Over kruiden-potjes.
Maar het wordt ineens iets anders.
Dat van die kruiden-potjes kan ik ook wel in één regel af.
Ik spaar die lege ronde potjes van de A.H......omdat ze zo goed zijn voor één of twee bloemetjes.
Dat dus.



Maar daar gaat het niet over.
Aan het eind van de gymles struikelde een kind over de voeten van een ander kind.
Een onbenullig valletje..........
Maar aan de manier waarop hij zijn arm pakte zag ik dat het helemaal niet goed was.
In al die jaren voor de klas heb ik wel eens een gebroken sleutelbeen meegemaakt (een week of vier geleden, botsing op het plein) en een pols die dik werd, maar waar na een foto in het ziekenhuis gelukkig niets mee aan de hand was (eergisteren), maar nog nooit heb ik een arm gezien waaraan je gewoon kunt zien dat'ie gebroken is.........WOW.

Gelukkig was er een stagiaire die bij de klas bleef. Mijn sjaal diende als mitella (ja, er zaten er ook twee in de tas die we bij ons hadden) en ik belde school voor versterking.
Ondertussen liep ik met het kind naar school.
Twee collega's kwamen me tegemoet.
Oma zou hem halen en kwam net aanrijden. Wat fijn dat zijn moeder vlak naast school werkt.
'Juf, ik ben er een beetje bibberig van' zei hij tussen zijn tranen door.
'Ik ook hoor', antwoordde ik.
'Ja, dat voelde ik wel toen je me droeg'.......Mitella af, nee toch weer om, bezorgde moeder en oma in de auto.
Collega was in mijn  klas, ander broertje werd met spoed uit de klas gehaald. Eigenlijk zijn wij een geoliede machine zeg. 
'Zeg, dat abonnement op kneuzingen en breuken van armen en benen moeten jullie maar even opzeggen', hoorde ik mijn collega zeggen. Mee eens!






In al die jaren kun je dit niet oefenen. En ik geloof dat ik in een aantal dingen goed ben, maar dit vind ik nu niet meteen mijn sterkste punt. Die arm en dat kind, brrrrr...... en wat was hij stoer. 
Toen ik na schooltijd even zat, voelde ik me licht trillerig. En dat ben ik nog niet helemaal kwijt.




Ik heb gezegd dat ik vanavond bel en zal blij zijn als ik weet wat er nu precies aan de hand is.
Mijn eigen Pontus had ooit een gebroken vinger.....een scheurtje in zijn onderarm-bot.....maar daarvan was ik niet zo van de rel als nu. Bah!


Goede gedachten en bloemetjes stuur ik hem maar. Ik die k*t-kruidenpotjes van de A.H.




Update.......Zijn arm is onder narcose gezet. Er hoefde niet geopereerd.
Hè hè, juf kan slapen ;-).




9 opmerkingen:

  1. Poeh, wat heb je dat goed gedaan!!! Eerst handelen en daarna de bibbers... zeer herkenbaar ;) ! Sterkte voor het arme zielige kind en ook voor juf, en die kruidenpotjes, dat geloven we wel, hihi!! (Maar ze zijn wel leuk!!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh ja, ik snap het heel goed, en ervaar het vaak als het zelfde.
    Nuno probeert ook al een hele tijd te bellen, het heeft wel indruk gemaakt in elk geval.
    Toch wens ik je een fijne avond nog, met de leuke kruidenpotjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jarenlang werkte ik met mensen die epilepsie hadden, maar bij iedere aanval kreeg ik ook altijd de bibbers. Hoeveel ik ook oefende ;-) Hm en misschien moet je ook maar niet teveel ervaring krijgen. Geen ongelukken meer! En dat is een gebod!
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik zag je lopen vanmiddag op het plein, ik voelde je staat van zijn... Dit blog getuigt maar weer eens hoe zo'n fijne juf en medemens je bent... geen verwijten naar jezelf hoor

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind ze leuk hoor, die kruidenpotjes. En ik herken heel erg de 'achterafbibbers'. Heb dat zelf meermalen mogen meemaken, oa toen ik bij een auto-ongeluk betrokken raakte. Eerst heel stoer alles regelen en afhandelen en dan ineens instorten.... Klinkt alsof jij/jullie het prima hebben gedaan. Arm kind. Zelf gelukkig nooit iets gebroken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bedankt voor die mooie bloemetjes en heel erg bedankt voor je mooie juf-zijn.
    Rean

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh ja die bibbert herkenbaar jaren in de verpleging gewerkt heel wat incidenten meegemaakt achteraf regelmatig ook bibbers ,goed gedaan hoor ,kind zal blij zijn met je als juf

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ai...jakkie...Fijn om te lezen dat alles nu goed met hem gaat...en met zo'n lieve juf, kan het sowieso niet mis gaan toch!
    Maar goed ook dat je hier niet teveel ervaring mee hebt ;-)
    Fijn dat je op het moment zelf cool-bloedig bent, maar later de bibbers (wel herkenbaar, en ook wel zo handig :-P)

    Warme groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oei, spannend is dat toch. Wel knap dat je toch weet wat je moet doen en dat ook doet..Toen onze dochter haar pols brak op een springkussen (eh..naast het springkussen dus) kon iedere leek gelijk zien dat het gebroken was, een naar gezicht is dat. Dat je daarna even zit "na-te-shaken" begrijp ik heel goed hoor :) En die kruidenpotjes vind ik eigenlijk wel een heel goed idee van je,..Mooie foto´s!!

    BeantwoordenVerwijderen