zaterdag 7 november 2015

Het hart.



Vanaf maandag loop ik hier al tegenaan te hikken.
Vandaag vertel ik jullie wat er aan mijn hart mankeert.
Ik vertelde het al aan een aantal mensen, maar als je het opschrijft is het toch anders.

Tot gisteren leefde ik nog een beetje met het idee dat, 
als ik eens even goed zou lezen hoe het zat,
 ik artsen op een heel goed idee zou kunnen brengen.
Zo'n idee dat nog niemand had bedacht.
 Iets waarvoor een pilletje zou bestaan,
of wat met het verstrijken van de tijd wel over zou gaan.
Wel vaker in mijn leven werd ik geconfronteerd met zaken waar ik niets vanaf wist.
 Dat roept bij mij altijd enorme weerstand op en de drang om me in te lezen.
 Een gevoel van: 'Ze kunnen me van alles wijsmaken, ik weet er ook niets van af....maar wacht maar'.
Want een pacemaker als je 53 bent, klinkt voor mij als 'echt wel een ding'.

Er worden onderzoeken gedaan,
 je voelt je niet goed en dat voelt na een aantal weken ook niet beter.
 Op de dag van de uitslag hoor je dat je hartritme te traag is,
 er sprake is van geleidingsstoornis,
 er een pacemaker geplaatst moet worden en er geen andere keus is.
 Dat dat nu nog even niet kan ivm. bloedwaardes, 
maar dan toch wel over een dikke week.....
Boek erbij, met pen wordt alles logisch aangegeven.
La open, pacemakers op tafel.
Ik pak er een op, voel het gewicht......
En of ik nog vragen heb.
WOW.......

Nu moet je weten dat ik een angsthaas ben, een stresskip of, beter nog, een schijtbak.......en  dat is met een hartslag van 40 ook al ingewikkeld.
Ik krijg een boekje mee, ik ga op veilige sites kijken op internet (hartstichting, krantenartikelen, GEEN forums)en maak een afspraak met de huisarts. 
Ik wil vragen kunnen stellen die ik in de loop van de week bedacht, maar als ik eerlijk ben ook om misschien met mijn slimme hoofd 'iets' te vinden dat de rest dus over het hoofd zag.
Maar nee, ik vind niets, want het is geen  Lyme, suikerziekte, schildklierafwijking. 
Het is een defect, het is pech.

Bij iedere gedachte waarbij ik omkijk naar het verleden,
 vind ik dat ik dit, na alles wat er al in mijn leven gebeurde, niet verdiend heb 
en vind ik mezelf verschrikkelijk zielig. 
Ja, ik zeg het maar gewoon, heel mooi vind ik die gedachte niet.
Bij iedere gedachte aan de toekomst
 word ik bang omdat ik een zelfstandige vrouw ben met fijn werk en een eigen inkomen.
 Kan ik wel net zo hard blijven werken als ik deed?
En dus is de kunst om NU zo verschrikkelijk in het NU te blijven......
Dat wil ik toch zo graag? Daar heb ik het toch altijd over?
Nou.....dus.....

Er zijn momenten dat me dat lukt. 
De zon helpt daarbij,
 mijn Lief die thuiskomt met sushi, 
kaartjes die dagelijks op de deurmat liggen, mail, gesprekjes.....
Maar o dat NU, om daar te blijven vind ik moeilijk.
Eckhart Tolle ligt op het tafeltje naast de bank, 
ik spin me een slag in de rondte en ik ben hele delen van de dag alleen. 
Stil......

NU is het zaterdagmorgen,
 alweer een week voorbij (verleden), 
komende week staat er wellicht iets te gebeuren (brrrr....
angst) 
Zojuist hoorde ik een vogels fluiten en vertel ik jullie dat ik een pacemaker krijg. 
We gaan zo naar de markt en ergens een kopje koffie drinken. (NU)

PS: Je snapt natuurlijk dat ik geïnteresseerd ben in mensen die op jonge (ja, 53 is jong.....) leeftijd een pacemaker kregen, zijn er veel juffen met een full-time baan en een pacemaker? Zijn er eigenlijk bekende mensen waarvan bekend is dat zij een pacemaker hebben? 
Dat je er heel oud mee kunt worden, dat weet ik al wel ;-).
 En dat je er enorm van kan opknappen ook ;-).



28 opmerkingen:

  1. Jeej, heftig Madelief. Fijn dat je het schreef. Zo mooi schreef ook. Denk aan jou.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je reactie! Ik geloof dat ik zelf ook blij ben dat ik het schreef. Een blog als dit plaatsen voelt ook als aanvaarden en verwerken......Carin

      Verwijderen
  2. carin wil je me even mailen dan heb ik je adres en mail je terug. bettievdgriend@hotmail.com
    voor nu: sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je bent ook even verschrikkelijk zielig lieve Carin! Dat mag je best voelen. En als de operatie straks achter de rug is, en je je beter gaat voelen, dan komt misschien de blijdschap dat je een defect hebt dat op te lossen is.
    Mijn lief heeft een collega, veertiger (!), met een pacemaker. Die is gewoon weer aan het werk. Het is wel een beetje een chagrijnige L*L, maar dat was hij voor de pacemaker ook al ;-)
    Sterkte voor de komende dagen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O, dank je wel Sanderijn. Dit soort berichten helpen me enorm.en ik moet er hard om lachen ook.Wat is dat fijn......Carin

      Verwijderen
  4. Je hebt hier alles heel moedig en met groot zelfinzicht onder woorden gebracht.
    Het beeld, dat je erbij gebruikte is heel erg mooi!
    Maar Madelief / Carin: ik wens je heel veel sterkte toe! Dat de operatie straks goed mag slagen en je, met een slim mechaniekje in je, nog heel lang en gezond de dingen kunt doen, die je wil doen.
    Ik stuur een krachtige beschermengel naar je toe!
    Hartelijke groet, Zem.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goh Madelief...dat is best wat en zeker ben je erg jong voor zoiets...ik weet verder niets over pacemakers...maar ik denk aan je, wens je sterkte, geef je in gedachten een knuffel en hoop dat je je straks weer zoveel beter mag voelen!!!! liefs Angela

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat mooi en openhartig geschreven. Ik denk aan je!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zulk nieuws krijgen zet je wereld op z'n kop. Het is vreselijk schrikken en ook nog eens slecht voor je hart, iets wat je nu juist niet kunt gebruiken.
    Veel sterkte gewenst.
    Je zinnetje 'ik spin me een slag in de rondte' is een mooie taalkronkel. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Het gevoel te hebben dat je lichaam je in de steek laat is niet leuk, zeg maar gerust heel erg rot. Ook ik heb me aan het begin van mijn reumaperiode een slag in de rondte gelezen, er was nog geen internet en ik haalde stapels boeken uit de bieb. Het werd me heel cru gezegd door een als heel vervelend bekend staande reumatologe en ik ben daarna nooit meer naar dat mens toegegaan. Ik had er veel moeite mee om te accepteren dat ik een ziekte had die nooit meer over zou gaan. Nu ben ik 25 jaar verder, reuma hoort bij mij, ik kan me het leven zonder niet meer voorstellen. Ook bij jou zal die acceptatie komen, probeer rustig te blijven en leef inderdaad in het nu, te ver vooruit kijken heeft geen zin. Ik wens je heel veel sterkte en leef met je mee. Liefs, Marthy.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Pffffff wat schrikken . Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ken verschillende mensen uit mijn praktijk met een pacemaker ,jonger en ouder ,maar allemaal opgelucht erna dat alles weer functioneerd en ze zich weer lekker voelen
    Snap zeker je angst ,maar vind het toch ook knap dat je het relativeert ,sterkte het komt goed ,denk aan je

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Je hebt het mooi beschreven..herkenbaar ook voor mij. Nu zijn mijn zorgen van andere aard (zorgen om de gezondheid van mn kind) maar dat uit het Nu schieten...apen en beren gaan zien en als je ze niet ziet dan bedenk ik ze wel ;)...oh echt..ik voel zo met je mee!! Maar je doet het goed...lekker spinnen, je zorgen uiten maar wel verdergaan...met ups en downs...ook dat hoort erbij. Laatst zei iemand tegen mij...uit balans raken door wat dan ook is niet erg...het gaat erom dat je weer weet hoe weer terug in balans te komen! Dat was voor mij echt een geruststelling...ah gelukkig...ik mag dus soms gewoon mezelf laten gaan...als ik daarna mijn draadje weer gewoon kan oppakken...niet in 'mijn' drama blijven hangen. Meditatie helpt mij daar enorm mee! Mijn zwager heeft een pacemaker, hij is nu ook 53 en heeft hem al een aantal jaar. Het is dat ik het weet want anders zou ik dat nooit vermoeden... hij leidt een actief en leuk leven. Dank je wel dat je dit met ons deelt Carin, ik denk aan je! Lieve groet Petra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank jullie wel voor alle lieve zorgen, engelen, boodschappen en info. Dan ben ik blij dat ik dit deelde, vind ik het mooi dat ik op deze manier zoveel zinvolle informatie bij elkaar sprokkel. Het geeft moed en dat kan ik goed gebruiken.........

      Verwijderen
    2. Oei Petra, zorgen om de gezondheid van je kind lijkt me (als ik eerlijk ben) nog veel lastiger.....woorden als uit balans mogen, maar het weer terugvinden vind ik mooi. Voor iedereen.

      Verwijderen
  12. Het bijzondere van dit alles is dat we het allemaal zó goed weten als we stabiel en gezond zijn. Dan leven we vrolijk in het NU en kunnen we lachend al die dipjes aan. Maar als er écht iets aan de hand blijkt te zijn, wat we dus niet in de hand hebben, dan is het opeens toch een heel ander verhaal. En dat beschrijf jij wonderwel...! De zorgen, het piekeren, al die moeite die het kost om toch te proberen rustig te blijven, een toekomst te zien. Poeh... De angsten, de onzekerheden, die zijn zó heftig...
    Dank je heel erg voor het delen. Ik weet zeker dat jouw defect te repareren valt en dat je er ook nog prima 100 mee kan worden! Al is het wel heel spannend natuurlijk ;)
    t'Komt goed Madelief! Ik weet het zeker :) Maar voor NU even mijn armen om je heen voor een dikke, troostende knuffel!
    Liefs!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Och Madelief, dat klinkt heftig. Ik kan heel goed begrijpen dat je angst hebt en dat mag toch ook. Het is niet niks. Ik wens je heel veel kracht en denk aan je. *knuffel*

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mijn buurvrouw van destijds van nog geen zestig kreeg er een nadat ze tegen haar man zei dat 'haha, moet je voelen, soms klopt mijn hart even niet'. Ik heb haar al een tijd niet gesproken maar na de operatie ging het heel goed met haar. Ze voelde zich beter dan in jaren. (ze is alleen niet bekend :))
    Zou hem ook wel knijpen hoor, je hart is toch redelijk essentieel om te kunnen blijven functioneren ;)
    Spinnen, dat werkt misschien ook 'hypnotiserend' en ontspannend? Sterkte gewenst in elk geval. Komt allemaal goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Mijn huisarts zei ooit"Problemen met je hartritme geven zo'n onbewust alarm-signaal.Dat maakt het moeilijker om kalm te blijven". Bij mij hielp concentratie op de ademhaling,als mijn hart of gedachten op hol sloegen. Sterkte Madelief. Denk aan je laatste zinnetje.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. dat is helemaal niet leuk!

    Ik reageer eigenlijk nooit, maar ik wil je nu toch even vertellen over mijn buurvrouw van eind 30, parttime werkend in de zorg en moeder van 6 kinderen, van wie ze er 3 kreeg nadat haar pace-maker werd geplaatst. Het gaat haar goed en ik hoop dat voor jou binnenkort weer hetzelfde geldt. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik wens je heel veel sterkte. Hopelijk voel je je straks weer helemaal jezelf en gaan we nog lang van je lieve en mooie blogberichtjes genieten.
    Een dikke knuffel voor jou en de mensen om je heen.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Jee, Madelief , wat een schrik!! Heel veel lichtpuntjes in deze donkere tijd!!! groet,
    Arya

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ik kan je helemaal geen advies geven hierin want ik ken eigenlijk niemand in mijn omgeving met een pace maker. Ik zou er ook van 'de leg' van zijn, alles draait toch om je hart. Leven in het hier en nu kan dan een enorme opgave zijn, laat het af en toe los en pieker gewoon even of deel het op papier of hier. Ik denk aan je....sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Heftig hoor Madelief. Ik denk aan je. Liefs Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Sinds je dit schreef is er alweer een tijdje voorbij...waarschijnlijk heb je nu je pacemaker en is alles goed verlopen en ben je nu aan het uitrusten van de operatie. Dit komt helemaal goed hoor! De gedachte zal even wennen zijn maar ik ben er zeker van dat je helemaal de oude wordt. Ik ken zo'n jong iemand met een defibrilator... en die sport alweer heel intens. Kop op het komt goed! Ik duim mee met al je blogleesters!
    Heel veel liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Er hangt van alles in de lucht lijkt wel,,,,nu ook al bij jou. Had dit berichtje even gemist maar kom je veel sterkte wensen want een schijtbak zijn en ook nog langs de tandarts dar weet deze held alles van pffffft
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen